Pov ashton.
Maar gelukkig ben ik je vriendje niet he dagmar. En ik liep kwaad de deur uit. Meteen had ik spijt van mijn woorden, ik had dit niet moeten zeggen, maar het was er uit voor dat ik het door had. Ik liep door naar mijn huis en negeerde elke fan die mij riep, ik geef heel veel om mijn fans maar ik heb er nu even geen zin in. Ik wil er altijd voor haar kunnen zijn, en ik kan dat ook ze kan gewoon mee gaan op tour, de jongens vinden dat vast ook goed, want ze zijn wel goed bevriend met elkaar. Maar ik heb het nu allemaal al verpest omdat ik domme dingen heb gezegd. Ze wil mij nu vast nooit meer zien wat ik ook wel snap na wat ik heb gezegd maar toch. Ik ben eindelijk thuis en loop naar binnen. Pak wat te drinken en loop door naar mijn drum stel. Ik pak de drumstokken en begin te rammen op mijn drumstel maar na een paar minuten kan ik het niet meer want ik barst in tranen uit. Ik moet iets doen om het weer goed te krijgen het boeit me niet wat haar vader vind maar ik moet gewoon bij dagmar zijn, ik heb nog nooit zo iets gevoelt, dagmar is speciaal en ik geef verschrikkelijk veel om haar ik mag haar niet laten gaan. Ik loop naar beneden en plof neer op de bank. En dan komt Michael aan gelopen met zwart haar. Uhm Michael? Ik dacht dat je blauw haar had? Ja klopt dat had ik ja maar nu is het weer zwart, antwoord hij. Ik zeg verder niks en pak mijn mobiel om een berichtje te sturen naar dagmar. Hii dagmar
Waarschijnlijk ga je dit niet lezen of beantwoorden maar ik moet het toch vertellen, het was nooit mijn bedoeling om dat tegen jou te zeggen, ik hoop dat je me vergeeft maar ik snap het wel als je dat niet doet. Ik hou van je dagmar en je bent speciaal voor me en ik wil er altijd voor je zijn en dat kan ik ook geef me alsjeblieft een tweede kans.
Xx ash.
Ik druk op verzenden en leg mijn mobiel weer weg, ik zet de tv aan maar ik kan me er niet op concentreren want mijn gedachten zijn bij dagmar en mijn telefoon omdat ik hoop op een berichtje terug, ik sta op en loop wat rondjes door de kamer, doe rustig ashton je irriteert me met dat geloop van je, schreeuwt Michael. Ik ga weer op de bank zitten en pak mijn telefoon ik zie dat ik een berichtje heb en ik kan niet snel genoeg mijn telefoon ontgrendelen en kijken wat ze heeft gezegd. Maar tot mijn teleurstelling is het niet een bericht van dagmar. Ik zucht diep en gooi mijn telefoon op de bank. Ik loop weer naar boven en ga weer drummen, maar nu wat rustiger dan zonet. Na een uur te hebben gedrumt krijg ik honger en wil eten gaan pakken, ik loop naar benenden en trek wat kastjes open maar natuurlijk we hebben weer geen eten in huis, ik draai me om en zie daar luke en Michael zitten met twee zakken chips en drinken. Natuurlijk het zal ook weer niet, ze grinniken en eten weer door. Ik loop weg trek mijn jas en schoenen aan en loop dan naar de winkel. Ik kan de weg nemen dat ik langs dagmar haar huis kom maar dat doe ik maar niet dan lijk ik misschien wel een stalker dus ik neem maar gewoon de andere weg. Na een twintig minuten lopen ben ik bij de winkel. Ik loop naar binnen en pak een mandje, ik loop langs wat schappen maar ik heb geen idee wat ik moet eten. Ik gooi wat junkfood in mijn mandje en besluit om vanavond maar spaghetti te maken, want ja ik heb gister al pizza gegeten. Ik ben opzoek naar de pasta saus maar ik kan het niet vinden, ik loop een schap in en daar staat dagmar, voor de pasta sausen te kijken welke ze moet nemen, het ziet er wel schattig uit en ik grinnik even. Ik loop door en sta dan achter haar maar ze heeft het niet door. Dagmar mompel ik, en ze draait zich om en meteen kijkt ze me aan, ik zie verdriet in haar ogen maar ik weet niet wat ik moet zeggen.
