14.BÖLÜM : UÇURUM

88 60 24
                                    

FİNAL
Huzursuzluk ve ölüm hissiyatı. Bu hep bende vardı. Acı, keder, üzüntü, yalnızlık... hepsi bendim.

Evimdeydim.

Ne aileme güvenim vardı ne de arkadaşlarıma. Aslında kimseye güvenim yoktu. Ama ben kendimi evimde gibi hissetmiyordum. Her şey yalandı. Her şey miras içindi. İsteseler para vermezmiydim. Verirdim. Ben sadece iyi bir aile istemiştim.
Hem bu mirastan benim neden haberim yoktu?

Üstelik ailem zengindi. Miras işi çok saçmaydı. Off ya anlamadığım bir şey vardı yada bunlar gerçekti. Hara yok gibi geliyordu artık hiç gelmiyordu. Bir dakika aklıma telefon konuşması geldi.

Hara ve Karma gerçekte yoktu ki.

Bunu bir anlığına unutmuştum ve onlar beni ilaçlarla zehirliyorlardı. Beni öldürüyorlardı. Ben ölüyordum. Ailem evdeydi tabi onlara ailem denirse. Oyüzden haykıramadım bağıramadım ve sessizce ağlamaya devam ettim.

Her şey berbattı. Her şey kötüydü. Psikolojim berbattı. O an telefonumdan bir bildirim sesi geldi. Mesaj Cansu 'dandı.

Cansu : Seni dağlık alana bekliyorum piknik yapacağız. Konumu atıyorum hemen gel. Eğlenceli olacak.

Buse : Tamam geliyorum. Yarım saate orada olurum.

Cansu : Tamam. Bekleniyorsun.

Belkide ölecektim bugün ve onlarda suikastını bitireceklerdi. Hızlı bir şekilde dolabımı açtım.

Siyah bir bady ve altıma siyah bir kot giydim. Hızlı bir şekilde saçımı taradım ve saçımı açık bırakarak evden çıktım. Bir taksi çağırdım ve gelince konumu söyledim. Bir yirmi dakika sonra gelmiştim. Parayı ödedim ve taksiden indim.
Baya yüksekti. İlerisi uçurumdu. Orada Cansu, Merih ve Arda'yı gördüm. Kaşlarım çatıldı. Orada Eda mı vardı bana mı öyle geliyordu? O an anladım evet Eda da oradaydı. Hemde onlarla ortaktı. Ölecekmişim gibi geliyordu. İlerledim.

Cansu konuştu. Buse gözünü kapat. Sana bir sürprizimiz var. Gözümü kapattım. Cansu beni ilerletti ve durdurdu. Arkama geçti.

Bile bile kendimi ölüme sürüklüyordum. Şu an ölecektim. Hissetmiştim.

O an arkamdan bir itme sesi geldi. Gözümü açtım ve uçurumu gördüm. Bağırmaya başladım. Uçurumdan aşağı itmişti beni. Bedenim taşa çarpmaya başladı ve kırılan kemiklerimin sesini hissettim. Bedenim alev alevdi. Denizin mavisini gördüm. Deniz evet saftı ama mavi rengi vardı. Bedenimde acıyı hissettim. Her yerim çok acıyordu .

... ve evet ben ölüyordum.

Hikayemiz ölümle sonlanmıştı ama ben hep ölmeyi istemiştim zaten. Bu benim için bir ceza değildi. Ödüldü.

... ve ben ödülümü almıştım.

Ben ölüyordum...

ARALIK KAPIHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin