Eda
İçimden geçirdim o an. "sen herkese yalan söyledin". Her şeyim yalandı belkide. Anılarım bile yalandı. İnsanlara söylediğim kelimelerin her zerresi yalandı. Çoğu insanı nedensizce üzmüştüm ben. Ama bir kişinin nedeni vardı.
Buse.
Hayatımın dönüm noktası olan kişi Buse'ydi. Belki çok kırmıştım onu belkide çok üzmüştüm ama herşeyin bir nedeni vardı.
Üzücü olsa bile. Beni yıksa bile nedensizce yapmamıştım olanları.
Ama ona en büyük kötülüğüm onu o gün o yolda yapayalnız bırakıp gitmemdi. Buse o gün ölmeliydi ama o hayata tutunmuştu.
Bunu düşünmek bile bana şimdi ölümü yaşatıyordu. O benim en yakınımdı. Ama ben onu öldürmek istemiştim.
O gün hayatımın değiştiği gündü. O gün iki kişinin öldüğü gündü. O gün ben ve Buse ölmüştük. Hayatım çığırından çıkmıştı.
Ama o olay... Karma çıkmıştı karşıma. İnanamamıştım başta. Sonra bana dünyayı yok edeceğini söyledi ve işbirliği istedi. Gücü azaldığını ve ona yardım etmemi söyledi. Bende kabul etmiştim. Maalesefki dünyaya böyle bir kötülüğü yapmaya hazırdım.
Sonra Karma bana Karma kolejine gitmem gerektiğini söyledi. O gün anladım. Buse'de bu işin içindeydi. Yıllar sonra onu görmüştüm. Yüzü hiç değişmemişti. O aynı Buse'ydi
yine. O kendini bembeyaz sanan ama rengini kirletendi.
O gün karşılaştığımda çok şaşırdım ve o gün arkadaşıma üçüncü ihanetimi ettim.
Onu tuvalete kilitledim ve ardından okulu yaktım. Onu ölüme terk etmiştim. Ölmesini istemiştim.
Biliyorum yaptığım çok kötüydü ama aklım bana bunu yapmaya zorluyordu. Aklımdaki şeytan beni yeniyor ve düşüncelerimi benden çalıyordu. O gün Arda ve Cem içeri girmek istediler Buse'yi kurtarmak için. Cansu' da çok ısrar edince onlarla gitti. Sonra Buse 'yi gördüm kapıda. Kurulmuştu.
Yine evet yine kurtulmuştu. O gün araba kazasındada kurtulmuştu. Ambulanstan indikten sonra arkadaşına sarıldı. Ben ise onu gizlice izliyordum. Sonra gözlerimiz kesişti. Buse' nin kaşlarını çatmasını görüyordum. Sonra dışarı doğru ilerledi ve gözden kayboldu.
Bu ihanet neyin uğrunaydı ki? O bana bu kadar değer verirken ben niye onu öldürüyordum. Eski günler geldi aklıma. Buse bana hediye almıştı bende ona hediye almıştım ve boyunlarımıza sarılmıştık. İşte o günleri mahveden bendim. Onun hiçbir suçu yoktu. Aklımdan sildim bunları. O suçluydu. O kirliydi. O masum değildi. O bir hiçti. Hayatımın hiçi... Belkide çok ağırdı bu yaptıklarım. Aptalcaydı. Ama ben kötülüğü sevmiştim. Kötülük kolay seçilmişti. Ama iyilik zordu. İyilik iyiydi, kötülük kötüydü. İyiliği seçmem gerekiyordu ama içimdeki şeytan bana engel olup kötülüğü seçmişti. Kötülük kolay oylanmıştı.
Ondan özür dilemeyi çok istemiştim. Ama olmadı işte dinleyemedim. Dahasını yapıp ona daha fazla kötülük yaptım ama özrüre hiç sıra gelmedi.
Tek arkadaşım oydu benim. Tek varlığımdı. Ama ben kendi kendime bilerek bunu bozmuş, mahvetmiştim. Sonra Karma'nın oyununu keşvettim ve şok oldum. Herşey bir oyundu. Oyuna bağlı bir gerçek. Yada gerçekçi bir oyun. Ama herşey oyundu işte. Hayat gibi...
Gözümden bir damla yaş aktı.
Kötülerde üzülürdü. Her insan üzülürdü. Her insan ağlardı.
Hüngür hüngür ağlama isteğimi bastıramadım ve hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım. Biz varolamamıştık.
Bu varolamayanların hikayesi diye söylendi iç sesim. Evet haklıydı. Bu varolamayanların hikayesiydi. Bizde mutluluk yoktu varsada sahteydi. Sahte bir gülümseme gerçeklik yaratmak içindir. Bende gerçeklik yaratmak istemiştim. Ama olmamıştı. Bizim gerçeklerimiz bunlar değildi. Bizler bunlar değildik.
Bizler mutsuzduk. Mutsuzluğun esiriydik.
Kulağıma kulaklığımı geçirdim ve telefondan bir şarkı açtım.
Kuru sıkıymış anladım
Bizim tüm hikayemiz
Öldürmedi bu mudur en kuvvetli darben
Bu sefer acıtmadı
Özenle seçip söylediğin sözler
Hayır, dedim şimdi değil
Hiç bir sözü eskitmeden
Ağlamak gerek bazen
Hani durup dururken
Hani hiç bir sebep yokken
Aşkların ismi vardır
Sayıklanır elbet unutulur
Ama hayır, dedim şimdi değil
Ama hayır dedim, şimdi değil
Yalnızlığı demledim hep avuçlarımda
Ne gelir ki elimden kimse tutmadıkça
Söyle sen nasıl öğrendin unutmayı
Birikti her acı içimde kendime yer kalmadı
Yalnızlığı demledim hep avuçlarımda
Ne gelir ki elimden kimse tutmadıkça
Söyle, sen nasıl öğrendin unutmayı
Birikti her acı içimde, kendime yer kalmadı
Sözler kalbimi delerken şarkıyı dinlemeye devam ettim...
Yalanlar esirdi. Esir düşmüşlerdi. Bizlerde esir düşmüştük.
Yalanların esiriydik bizler.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ARALIK KAPI
FantasiOkulun bodrum katına bir top düştü o an. Kız kapıyı araladı ve gördüğü şeyle birlikte gözleri açıldı. Kız korkmuştu. Gelecekteki kız konuştu o an. Her şey o günden sonra mahvolmuştu. Birdaha da eskisi gibi olmayacaktı. Peki eskinin gizemi neydi? Ası...
