ARALIK KAPI

2.BÖLÜM :KARMANIN GEÇMİŞİ

Kendimi ölmüş bir insan gibi hissediyordum.

Sanki yaşamıyor ama yaşıyordum bu çok garipti. Etrafımızda olağanüstü olaylar doluyordu ve çok garip şeyler dönüyordu etrafta. Sanki yaşanmamış şeyleri yaşıyorduk biz.

Karma diye yutkunduk.

Bu korku filminden çıkmış bir kadının ismiydi. Adı dahi korkunçtu. Adı bile huzursuz ediyordu insanı.

Arda, Merih, Cansu herkes ürkek bir şekilde bakıyordu Karma'ya.

Arda konuştu o an.

Sen neden buradasın ve neden bu top burada uçuyor diyerek mantıklı bir soru yöneltti Arda Karma'ya.

Şimdi size hayat hikayemi anlatacağım küçük insanlar.

KARMA

İsmim Karma. Zaten duydunuz. Ben eskiden bu okulu ve bu dünyayı yönetiyordum.

Bu dünya benimdi. Ama bir gün bunu elimden aldılar.

Eskiden dünyada insanlar yaşamıyordu ve biz yaratıklar yaşıyorduk bu dünyada. Ben bu dünyanın hükümdarı Karma'ydım. Ama bir gün bir insan doğdu bu dünyaya ve her şeyi mahvetti.

Adını hatırlamıyorum çünkü kaç yüzyıl geçti bilmiyorum.

Ben buradaki çocuk yaratıklar için ilk defa bu zamandaki ismiyle okul açtım.

Ama bu okul benim sonumu getirdi. Ben kurduğum için bu okulu ismini Karma koydum yani oyüzden bu okulun ismi Karma. Okula her isteyen gelip kayıt yaptırabiliyordu.

O zaman şimdiki gibi bir kısıtlama yoktu. Daha sonra benim sonumu getirecek o insan bu okula geldi ve burada zaman geçirip eğitim almaya başladı.

Ama bir gün bir insan daha doğdu dünyaya. Bu insan bu okuldaki insana bizim iyi biri olmadığımızı ve bizi yok etmeleri gerektiğini söyledi. Sonra anlamadığımız bir şekilde dünyaya bir hastalık bulaştı.

Hapitiz diye saçma bir ismi vardı hastalığın.

Bu hastalık insanlar haricindeki sadece bizlere bulaşabiliyordu. O an anladık ki bu hastalığı o iki insan üretip üstlerimize salmışlardı. Bu hastalık yüzünden kaç milyon yaratık öldü bilmiyorum ama içlerinden tek ben kurtulabildim.

Bir şey farketmiştim bu okula hastalık yayılmıyordu. Bunu farketmemle birlikte bu okulda yaşamaya başladım.

Ama tek yaratık ben kalmıştım. O yüzden o iki insan yaşadığımı öğrenip bu okula gelip beni buldular.

Benim bu okulda ölemeyeceğimi onlar da anlamışlardı. Çünkü ben bu okula bunu farkettikten sonra koruma sistemi geliştirmiştim.

En sonunda bunu anlamalarıyla birlikte yeni bir lanet geliştirdiler. Tabi bunu geliştirene kadar yüzden fazla çocuk doğdu dünyaya.

Bizim neslimiz artık yok olmuştu tek ben kalmıştım yani yalnızdım.

Onlar bu laneti geliştirdiler ve benim güçlerimi almaya çalıştılar ama yapamadılar. En sonunda hapsetme diye bir lanet geliştirdiler.

Benim onlara zarar vereceğimi düşünmüşlerdi sanırım. Ama ben aslında dünyaya iyilik saçmak istiyordum ama onlar benim bu iyiliğimi içimden söküp almışlardı.

Daha sonra ben bu odaya girdim ve biraz bu odada durmaya başladım sıkılmıştım artık bu okulda durmaktan ama sonra o küçük iki insan geldi ve bana büyü uyguladılar.