ARALIK KAPI

9.BÖLÜM : YALNIZLIK

İnsanlar kendi yaşadıklarını bir başkası yaşayınca anlardı onu. Empati kurardı. Ama yaşamayanlar ise anlamazlardı. İnsanlar artık yapabileceği şeyleri bile yapmıyorlar dı ki.

Örneğin teneffüs zili çalan bir okuldaki her öğrenci yerine geçmezdi. Onu yapabileceğine rağmen yapmazdı. Biz insanlarda böyleyiz yapabileceğimiz şeyleri bile yapmıyoruz. İnsanlar birbirini anlasa bu dünyada kötülük kalır mıydı? Niye insanlar cinayet işliyor diye düşündünüz mü? Belkide bir sinirle aldı eline bıçağı öldürdü bir insanı.
Ama neden insanlar kendini durdurmayı beceremiyor?

Bu dünyayı iyiliğe döndürmek de bizim bizim elimizde. Ama bunun için çabalama lazım. Hemde her insanın. Bir kişi iyilik yapsa dünya değişmez kötülükten çok iyilik yapılması gerek ki dünya değişsin.

Gözlerim Eda 'yı görmüştü hemde yıllar sonra. Yıllar geçmişti ama ben onu tekrar görmüştüm. Eda sahneden indi ve yanıma geldi bense heyecandan titriyordum bile. Eda' nın gözlerinin dolduğunu görmüştüm.

Eda konuştu.

Benimle bir gelebilir misin?

Başımı salladım ve peşinden ilerledim. Okulun bahçesinde bir banka geldiğimizde durdu ve konuşmaya başladı.

Buse ben senden çok özür dilerim. Sana o gün öyle davranmamalıydım. Sen bana çok büyük bir kötülük yapmamıştın ama ben sana yaptım.

Senin sevgini bana kimse veremedi anladım ki o olaydan sonra sen beni diğer herkesten daha çok sevmişsin. Bir anlık sinirle oldu. Seni o yolda bıraktım ve gittim. Sana araba çarpmasına izin verdim ben. Öyle olmamalıydı. Onun pişmanlığını yıllarca yaşadım ben. Vicdan azabından yerimde duramadım bile.

Her gün kendimi kahrettim, öldürdüm. Lütfen beni affet Buse. Biz senle kardeş gibiydik ama ben senin değerini bilemedim. Sen bana hep değer verdin. Ne istediysem yaptın. Bir tek sen oynardın benimle. Ama herşey o iki yıl içinde değişti. Başka arkadaşlarım oldu ve ben onları senin yerine koyup seni unuttum. Sen de bana kızdın bende seni bırakıp gittim. Hemde bir hiç uğruna. Şuan on yedi yaşındayım ve yıllar oldu seni görmedim.

Seni çok özledim ben Buse. Senin kardeşlik sıcaklığını bile çok özledim ben. Sen hayatımdaki en değerlimmişsin meğer. Beni affet Buse.

O an şaşkındım. Bunları beklemiyordum. O an Eda 'nın gözünden düşen bir damla gözyaşını gördüm.

Eda' yı çok seviyordum ona kıyamıyorum bile. Bir adım öne atılıp parmağımla gözyaşını sildim. Yıllar olmuştu ama gözümde hiç değişmemişti. O benim hep biricik Eda 'mdı. Sana ben hiç küsmedim ki Eda. Seni unutamadım bile.

Oyüzden seni affetmemede gerek yok. Sen benim kalbimde hep kardeşimdin zaten. Rüyalarımda seni gördüm. Ama seni birdaha göreceğim aklımın ucunda bile yoktu. Ama buldum seni bak karşımdasın. Ona kucağımı açtım ve sarılmasını izledim.

Acaba bu yaşadıklarım bir rüya mı? diye düşünmeye başladım. Ama onu hissediyordum o buradaydı ve benimleydi. Hadi dedim elini tutarak parti devam ediyor dedim ve tekrardan yönümüzü okula çevirdik. Bu sefer daha keyifliydim. Bir şarkı açıldı o an.

Seni bir kere görsem belki rahatlar içim
Yıllar oldu görmedim, belki de biraz özledim
Nasıl bir sevdaysa ancak kalbimi dağladım
Seni kaybedip ağladım
Üstümden sanki trenler geçti, yine el salladım

... Belki sen varsın diye
Belki duyarsın diye
Beni anlarsın, soru sormazsın
Ah, yetmedi mi be