korkak •soukoku•

seni kaybettiğimde + yirmi ikinci konuşma

|Osamu|

|Chūya|

☁️

"Sensiz geçen her bir dakikam, her bir saniyem
Ne kadar ağır, ne kadarda yavaş
Seninleyken oysa akıp giderdi su gibi
Zamana gücüm yetmezdi neydi bu telaş

Dünyayı versen neye yarar sen yoksan
Yolları neyleyim seni getirmiyorsa
Yanımda uyusan neye yarar sevmiyorsan
Gündüzü neyleyim, güneşim sende kaldıysa..."

"Osamu..."

"..."

"Ağlıyor musun?" (Öyle pat diye sorulur mu)

"Seni çok özledim."

"Ben de..."

"Gelebilir miyim? Sadece arabada duracağım. Camdan görsem de yeter."

"Ben seninle ne yapacağım off off... Tamam gel."

"Geliyorum."

-Arama sonlandırıldı-

+

Osamu telefonu kapatır kapatmaz arabasının anahtarlarını alıp koşar adım evden çıktı. Şoför koltuğuna bindiğinde vakit kaybetmeden aracını çalıştırmıştı.

Konuşmalarında Chūya'nın sesinden hissettiği umut yol boyunca büyümeye devam ediyordu. Her ne olursa olsun onu günlerdir görememişti ve çok özlemişti. Bunca yolu bir iki dakika için gidiyor olmasını umursamadan devam etti.

Evine vardığında Chūya'nın onu camda beklediğini görmüştü. Hemen aracından indi, ona bakmayı sürdürdü.

Telefonuna gelen bildirimle bakışlarını camdan çekmişti. Mesaj Chūya'dandı.

"Hani arabandan inmeyecektin.."

Osamu başını kaldırıp tekrar cama baktığında Chūya'yı görememişti. Hemen mesaj attı.

"Cama çık lütfen. Geri biniyorum."

Osamu onun cama çıkmasını beklerken Chūya dış kapıda belirmişti. Yavaş adımlarla Osamu'ya yaklaştı, minik elleriyle göz yaşlarını silip geriledi.

"Bu sana verdiğim ikinci şans, üçüncüsü olmayacak."

Chūya tekar aralarındaki mesafeyi kapattığında Osamu'ya sarılmıştı. Uzun kollar bedenini sarmasının ardından saçlarının üzerinde bir baskı hissetti. Osamu öptüğü saçlarının kokusunu içine çekiyordu. Özlediği bu huzur veren kokunun sahibine tekrar kavuştuğu için çok mutluydu.

_____

Hadi yine iyisin Dazai barıştırdım sizi