No 404/ AYBER

16

Hemen devam ediyorum.

"Kim geldi Berk?"

Berk seslice yutkundu. Şimdi ne yapacaktı? Hiç bir fikri yoktu. Babası Aybike'yi ya elinden almaya çalışırsa? Diye bir düşünce vardı kafasında. Bir kaç dakika sonra kendini toparlayıp

"B-babam ama şimdi gidecekti. Bizde geç kalmayalım okula. Sonra uzun uzun tanışır, konuşursunuz. Hadi Aybike. Gidelim biz."

Resul Berk'in yapmak istediğini anladı. Şimdilik kaçmasına bişey demiyordu. En sonunda tanıyacaktı o deliler gibi koruyup kolladığı Aybike'yi.

Ayak üstü Aybike "merhaba" deyip Berk'in arabasına gitti. Zaten Berk uçup gitmişti.

Şoför koltuğunun yanındaki koltuğa oturdu ve Berk hızlıca arabayı çalıştırdı. Okula giderken hiç konuşmadılar. Ama Berk'in sinirli olduğu her halinden belliydi.

Aybike,
Berk ile okulun otoparkına arabayı bırakıp mimarlık fakültesine giriş yaptık. Tabi ikimizinde tanıdığı baya kişi vardı. Hemen bizi fark ettiler. Bizi yan yana göremeyi beklemiyorlardı. Kızlar yanıma geliyorlardı, ben Berk'in yanından kızların yanına gideceğim sırada Berk kolumdan tuttu ve yanına çekti beni bir hareketiyle. Sonrada elini belime koyup bedenlerimiz yan yanayken birbirine yapıştırdı.İkimizde birbirimize kafalarımızı çevirdiğimizde burunlarımız değiyordu. Ama Berk biraz boynunu kırmasa benim yüzüm Berk'in -en sevdiğim bölgesi olan- boynuna bakardı. Yine de halimden memnundum.

Berk gözlerimin içine bakarak "biz evliyiz ve herkes bunu bilecek." Dediği an kalbim çıkacak gibi oldu.  . Şu an bunu bizim kızlara söylersem devamında ne diyeceğimi bilmiyordum. Hamile olduğumu söylersem yıl sonuna kadar büyük bir  dedikodu olurdu. O yüzden Berk'in gözlerinden ayırmadan gözlerimi

"Berk olmaz. Ne diyeceğim kızlara yıldırım nikahı mı? Sevgili olduğumuzu söyleyelim. Okul bitince herkes e evlendiğimizi söyler-"
Derken Asiye ve Süsen geldi.

Asiye merakla "bize bişey mi söyleyeceksin?"

Süsen'de onu destekledi "Aynen tatlım bizim bilmemiz gereken bir şey mi var?"

Ben tam ağızımı açacakken Berk

"Evet kızlar ve erkekler buraya bi gelebilir misiniz!" Diye bağırdı.

"Söyleme gözünü seveyim"

Herkes hemen yanımıza uçuştu. Etrafımızda bir daire oluştu ve biz o dairenin tam ortasındaydık. Berk elini belimde yavaşça gezdirip daha sıkılaştırdı elini. Artık aramızdan hava bile geçemez di.

Kızlar bana bakıp 'ne oluyor?' Bakışı attı. Ben 'bilmiyorum' demek anlamında ellerimi yana açtım. 🤷‍♀️

Berk belimden ellini çekti ve biraz ayrılıp elimden tuttu.

Berk gür sesiyle "Aybike benim nişanlım. Nişan işleri olduğu için okula gelemedik" dedi. Sonrada birileri ağzını açmadan hızlıca amfi (sınıfa) gittik.

Daha bir kaç öğrenci vardı. Bizde arkalarda bir sıraya geçtik. Arkamızdan da 20 25 kişi geliyordu. Ben onlara bakarken ne diyeceğim diye düşünüyordum ki omzumda bir şey hissettim. O yöne  baktığımda Berk kafasını omzuma hafifçe koymuş, gözleri kapalı şekilde benimle konuşuyordu.

"Aybike, insanları boşver. Ne derlerse desinler. Ben çok yorgunum.Sence uyursam geçer mi ?"

"Sanmam ama belki biraz kafan rahatlar."

"O zaman uyuyalım."

"Ama Berk, ikimiz de okul birincisi ve ikincisiyiz. İlk kez böyle bir şey yapıyoruz ve zaten kaç gün gelmedik. Dersi mi-"

"Aybike sus be güzelim. Ben sana daha demin ilk başta ne dedim? Hadi uyuyalım"

Dedi ve 10 dakika sonra nefesi düzene girdi. Galiba uyumuştu. Bende hoca gelene kadar uyurum diye düşünüp önce yavaşça Berk'in kafasını kaldırdım sonrada Berk'in omuzuna yaslandım. Zaten onun kafası da benim kafamın üzerine düştü. O kadar rahattım ki hayatım boyunca böyle durabilirdim.

"Hadi çocuklar kime diyorum! Uyanın!"

Bi rahat vermemişlerdi cidden. Yok yani böyle uyanmayı hiç planlamıyordum.

Bu bölümde bu kadar. En baştaki resim de olduğu gibi oldu. Ona benzer. Daha iyi anlaşılsın diye koydum.

İyi günler