Ang Pahard To Get Kong Nililigawan (COMPLETED)

CHAPTER 31

Five years later...

Five years na pala ang nakalipas pero hindi ko pa rin siya magawang kalimutan. Five years na pala simula nang makilala ko yong taong nagawang baguhin at patatagin ako. Five years na pala, hindi ko manlang namalayan na lumipas na pala ang ganuong katagal na panahon pero pakiramdam ko parang kahapon lang ang mga  pangyayaring yon.

Five years na pala. Five years na pala nang basta niya nalang akong iniwan nang walang pasabi at hindi manlang ako hinayaang magpaliwanag. Five years na pala ang nakalipas at marami nang nagbago, pero ako heto pa rin at hindi magawang baguhin ang tinitibok nitong puso ko. Siya pa rin ang laman nito, siya pa rin, 'yong babaing nagngangalang ARCENITH DEMITRIO, 'yong babaing subrang kulit, my Archer, ang babaing nagawang makuha ang atensiyon ko nang ilang segundo lang nang dahil sa pagiging kakaiba niya at sa napaka ganda niyang mga ngiti.

Five years na ang nakalipas pero hanggang ngayon wala pa rin akong balita tungkol sa kanya. Right after our graduation, hindi ko na siya nakita. And during our practice days, hindi na kami nagka-usap, na kahit anong gawin ko palaging mga kaibigan niya lang ang humaharap sa'kin.

Kahit anong pagmamakaawa ang gawin ko sa mga kaibigan niya na sabihin kung nasaan siya, tikom lang palagi ang bibig nila. Alam kong galit sila sa'kin because of that day, pero sana maisipan din nila na hindi ko yon ginusto. Sana naisip nila na hindi ko kayang saktan yong babaing Mahal ko.

Hanggang ngayon, kahit na boyfriend na nang kaibigan niya yong dalawa kong pinsan halata pa rin sa kanila ang pagkailang sa tuwing nakikita nila ako. Kaya ako nalang ang gumagawa ng paraan para lang hindi kami magkita, nang sa ganun hindi ako makaapekto sa magandang relasyon meroon sila.

"Guys, anong magandang surprise ang dapat kung gawin for my Archer?" kakabalik palang namin ng Archer ko galing sa lugar nila Lola ineng.

And right after I put my things on the Sofa yon kaagad ang naitanong ko sa dalawa kong pinsan na abala sa panunuod nang Tom and Jerry.

"Basta galing diyan sa puso mo, okay na 'yon sa kanya."

"She's not that kind of girl na mahilig sa girlie stuff at mamahaling gamit or lugar. Just be true to yourself and maganda ang kalalabasan niyang surprise mo para sa kanya."

"I never thought na meroon palang matitinong isasagot ang dalawang ito na puro kalukuhan lang ang alam. But yeah, they're right about it Cris. No fancy things, just be true to yourself everything's gonna be fine." napangiti nalang ako sa mga sagot nila sa'kin.

Sino ngaba ang mag-aakala na ganun ang isasagot ng mga ito? But thanks to them may naisip na kaagad akong magandang surprise para sa Archer ko.

Standing at the entrance of this amusement park, makailang ulit muna ako huminga ng malalim bago ko napagpasyahan ang lumakad na papasok. Kinakabahan ako sa posibleng maging reaksiyon ng Archer ko. Lahat nalang kase siya ang gumagawa nang paraan para sa'kin. And this time, gusto kong ako naman ang gumawa nang isang bagay na makapag papasaya sa kanya.

But right after I looked up on the ferris wheel imagining me and my Archer screaming our lungs out because of too much joy, unexpected happened. Kaagad akong napaatras nang may humawak sa balikat ko.

"Hindi ka pa rin nagbabago, tinitingala mo pa rin  muna ang isang rides bago ka sumakay dito."... nakangiting sabi nito sa'kin at tumingin na rin sa itaas.