7. Bölüm - Acı Aşk
Bölüm Şarkıları;
Dediler ki - Duy Beni
Madrigal - Dip
Kontrol edemedim yanlışları mazur görün, keyifli okumalar.💗
***
"Çok aşık olduğum bir kadın olduğunu ve uzun zamandır da o kadını beklediğimi söyledim."
Tüm gece aklımdan çıkmayan ve gözüme bir damla uyku girmesini engelleyen o cümle. Uykularımı kaçıran midemi korkuyla kasan kalbimi amansız bir endişeyle dolduran cümle.
Dün gece Mustafa'nın bu cümleyi kurmasının hemen üstüne bir şey söyleyememiştim tam kendimi hazırladığımda ise Burak gelmiş ve ben adeta kaçarak eve gelmiş, odama kapanmıştım.
Sevdiği kadın kimdi, onun da bundan haberi var mıydı bilmiyordum. Kafamı kurcalayan bir başka soru ise gerçekten sevdiği bir kadın var mıydı yoksa Şenay'ı başından savmak için böyle bir yalana mı başvurmuştu?
Mustafa Kandemir yalan söylemez.
Oflayarak tavanı izleyen gözlerimin görüş alanını ellerimle kapattım. Tek bir cümlesiyle kafamı karıştırıp duygularımı alt üst edebilmesinden nefret ediyordum. Onun umursamazlığına karşı benim gurursuzluğum sinir bozucuydu ama gerçekti.
Yatağın dibinde duran komodinin üstündeki telefonuma uzandım. Bütün gece toplasan iki saat anca uyumuştum, uykusuzluktan gözlerim acıyordu ama kafamın içinde dönüp duran tilkiler uykularımı kabusa çeviriyordu.
Saate gözüm kaydı ve dokuza geldiğini gördüm. Birazdan annem beni kaldırmak için gelecekti çünkü bugün ablamlara kahvaltıya gidiyorduk. Ne kadar mükemmel bir gün!
Bütün yaşam enerjimi yatakta bırakarak lavaboya gittim ve kendime gelebilmek için elimi yüzümü yıkadım. Bu biraz da olsa ayılabilmemi sağlamıştı. Çok oyalanmadan birbirine girmiş saçlarımı taradım ve gardırobuma ilerledim. Sadece ablamlara gideceğimizi bildiğim için günlük bir şeyler giysem yeterdi.
Elim dümdüz beyaz bir cropa gittiğinde düşünmeden aldım ve bana bol gelen ama çok rahat olan gri eşofmanıma uzandım. Hazirana yaklaşıyorduk ve bu eşofman çok bunaltabilirdi ama şu an onu düşünecek kafam yoktu.
Ben tam makyaj masasına oturup saçımı bağlayacakken kapı tıklatıldı ve annem içeri girdi. Beni uyanık görmeyi beklemiyor olacak ki ilk bir kaç saniye afallasa da kendine gelerek konuşmaya başladı.
"Uyanmışsın, gece geç geldiğin için uyanmazsın diye düşünmüştüm."
"Alarmı kapatmayı unutmuşum, ona uyandım. Sonra da uyku tutmadı zaten." Yalan.
Bana şüpheli gözlerle baksa da o kadar profesyonel yalan söylemeye başlamıştım ki yüzümde asla inanmayacağı bir mimik yakalayamazdı. Bu benim üzgünken bütün duygularımı içime kapatmamdan kaynaklı da olabilirdi.
"Peki. Ben şimdi gidip çıkan bir kaç çileği toplayacağım, ablanın canı çekmiş. Sonra da çıkarız dedi baban." Başka bir şey söylemesine gerek kalmadan başımı salladım. Annem odadan çıkarken bakışlarım aynadaki yansımama kaydı.
Gözlerimin içi kıpkırmızıydı, göz altlarım koyulaşmış mosmor halkalar oluşmuştu. Bu halimi görünce omuzlarım çöktü, ağlamamıştım evet. Ama bu üzülmediğim anlamına gelmiyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HARESE
Romance"Yarım kalırız Rüya," "Asıl sen biraz daha bu konuşmaya devam edersen yarım kalacağız." Dedim gözyaşları yanaklarımdan süzülürken. Yeri izleyen gözleri büyük bir hızla bana kaydı. Gözyaşlarımı gördü ve kaşları çatılırken çenesi gerildi. "Bu kadar...
