Seize the Moment (Simon Marcos Fanfiction)

20

20

"Natasha, clean table number four immediately. Dépêche toi!" Nagmamadali kong pinuntahan ang lamesang tinuturo ng manager.

I've been working in this coffee shop for almost nine months. This coffee shop is located near the Eiffel Tower. Everyday is hassle since a lot of tourist are coming in this coffee shop to taste our drinks, pastries, and pestos.

Though, I'm having a hard time with carrying a tray full of drinks, I had no choice but to get used to it since I started to work here. This is one of my part-time job here. In order to earn a lot of money, I have to do a lot of work. During night time, I will visit Auntie Zoila's place to help her design clothes. She is establishing a fashion brand and I am helping with the sketch of the design.

Upon leaving Philippines for good, it gave me a lot of lessons in life. Hindi lang pala dapat basta-basta ginagastos ang pera, dapat pinahahalagahan at sinisigurong may patutunguhan ang perang hawak mo. Noon kasi, kung ano lang ang makita ko sa mall o 'di kaya naman sa mga online shopping sites, kaagad kong bibilhin iyon, lalo na kung bago sa paningin ko. Pero ngayon, hindi ko iyon magawa lalo na't nagpakahirap ako upang makuha ang mga perang hawak ko.

"Hey, Miss! Are you a Filipina?" Ngumiti ako noong nakita ko ang isang turistang Pinoy.

"Good to have you here, Sir. Yes, I am a Filipina." Sagot ko at ngumisi.

"Mabuti na lang at madami tayong kababayan na naririto sa Paris. Tiyak na madami talagang OFW dito sa France na naghahanap buhay." Aniya pa.

Tumango ako sa kaniyang sinabi. Tama lahat ng sinabi niya. Madami akong nakakasalamuhang mga kababayan dito sa France, ang iba ay mga trabrahador sa restaurant, habang ang karamihan ay mga Domestic Helper.

Suwerte pa nga ako sa mga trabahong nakukuha ko rito. Malaki rin kasi ang kinikita ko sa graphic designing, sculpture selling, at painting. Hindi katulad sa Pilipinas na ang mga high-class person lang ang mahilig sa sculpture at painting, dito sa France, hilig ng karamihan ang sculpture at painting.

"Nabalitaan mo na ba ang mga Presidential Bets na nangunguna sa survey? Nako, malapit na naman ang halalan. Sana'y hindi magkagulo ang ating bansa." Tumaas ang kilay ko dahil sa topic na kaniyang binuksan.

I love this topic. Kung sakali mang tatakbo si Tito Bong ngayong eleksyon, I will give my all out to support him. He has shown me kindness and treat me like his daughter-in-law already.

"Sino po ba ang nangunguna sa survey?" Tanong ko.

"Sa ngayon, ang anak ni Presidente Duterte ang nangunguna sa survey. Ang balita ko'y may balak tumakbo si BongBong Marcos na siyang pumapangalawa sa survey," I smiled upon hearing his name.

"Pero, malaking tinik para sa kaniya si Inday Sara. Ngunit nararamdaman ko na hindi itutuloy ni Inday ang pagtakbo niya sa pagka-Presidente. Masyado pa siyang bata para sa posisyong iyon," Tumango ako sa sinabi niya.

"Mukhang bata ka pa, hija. Siguro ay hindi mo alam ang mga nagawa ni Presidente Marcos dahil sa mga black propaganda ni Cory Aquino noon..." Tumigil ako sa paglilinis ng lamesa.

"Ah, hindi po ako nabulag ng mga propaganda. Bata pa lang, mulat na ako dahil isang loyalista ang mga lola't lolo ko." Sagot ko at pinagpatuloy ang ginagawa.

Madami siyang sinabing magagandang bagay sa Pamilya Marcos. Ang sabi niya'y, madaming trabaho noong panahong iyon. Sa katotohanan, isa raw siyang factory worker at malaki ang kita niya sa pagiging factory worker noon.