Bıkkın Ve Umutsuz - Gay

ilk karşılaşma

     Ellerim ceplerimde yavaş yavaş gecenin serin havasını içime çekerek yürüdüğüm sokaklar o kadar ıssızdı ki benim gibi gamsız olmayan biri olsa belki de ödü kopardı. Yanlız yaşadığım bu şehirde kimseyi tanımamam bir bakıma iyi geliyordu. Kafa dinliyor kendimi özgür hissediyor ve en önemlisi hakkımda hiçbirşey bilmeyen beni görünce duyura duyura dedikodumu yapan kimse olmuyordu. Bıkmıştım bu insanlardan ve kaçar gibi çıkmıştım hayatlarından..

  Evimin sokağında sadece yaşlı ve buranın yerlisi insanların olması da bir bakıma şans sayılırdı benim için. Arada sırada börek falan geliyordu onlardan. Çaprazımdaki Nefise teyze sekseninde bir duldu ve çok hoşsohbetti.

   Önünden geçtiğim inşaattan iriyarı bir adam çıkınca bir anlık duraksadım. Merdivenlere oturup sigara yakarken beni gördü ve baş selamı verdi sakince. Aynı şekilde selam verirken tedirgindim ama yavaşça yürümeye devam ettim.

   Sokağın sonundan evimin olduğu sokağa dönünce arkamı kontrol ettim gizli gizli, ama takip eden falan yoktu. Rahatsız bir şekilde anahtarlarımı çıkarıp kapıyı açtım ve ışıkları açmadan mutfağa girdim. Kendime sade bi kahve yapıp ufak balkona çıktım ve elimde kahveyle düşünmeye başladım. Bu saatte ne işi vardı o adamın orda..

   Serseriye de benzemiyordu ama benim gibi 25 olup 16 gösteren birinin yanında bayağı bir heybetli duruyordu. İlk farkettiğim şeyse zaafım olan o gür simsiyah sakallarıydı. Düşündükçe bir tuhaf oluyordum.

   Bu zaafımı ilk kez lisede fark etmiştim. Mahallemizde bizden bayağı bir büyük abimiz vardı, nadiren sakal traşı olurdu. Ellerini sürekli sakallarında dolaştırır, parmak uçlarını yavaş yavaş sürterdi. O çıkan hafif çıtırtılı ses parmak uçlarımı uyuşturur, o sakallara bende dokunmak isterdim.

  Kahvemin sonunu içip içeri girdim, yatağa girmeden önce maillerimi kontrol ettim. Gelen çizim işlerini kabul ettim ve ajandama not ettim. Biraz uyuyup öyle çizim yapsam daha verimli olurdu.