***
"Ömer ya gülme artık lan bak sinir olmaya başladım bilgin olsun."
Ters bakışlarımı gören Ömer dudaklarını bastırarak gülüşünü gizlemeye çalıştı
"Oğlum ne yapabilirim karı koca bayılmayı huy edinmişsiniz insan duyunca kendini tutamıyor."
"Ömer lan ! Az insanlık halinden anla olabilir böyle şeyler. Hem bilmiyorsun kollarımda bir anda yere yığılınca nasıl korktum katil oldum sandım ."
"Aynen kardeşim, zorla izlettiğin buz devrindeki Sid'in ben anne oldum tonlamasıyla
Ben katil oldum diyordun gözlerin dolu dolu, o anı unutmam mümkün değil ."
Etraftaki misafirlere bakıp ilgilerinin bizde olmadığını fark edince elime ne geçerse Ömer'e atmaya başladım.
Bir inleyip bir kaçıyordu gülerek. "Ömer tam şuradan yürü git kardeşim yoksa asıl katili şimdi göreceksin dua et
aile babası kimliğime zeval gelmemesi için sakin kalıyorum."
Ömer bana gülüp "iyi zaten benimde işim vardı akşam görüşürüz."diyerek uzaklaşırken sabır dilenerek öne eğilen sarığımı bozulan cübbemi düzelttim derin bir nefes aldım.
Sakindim sakin.. bu gün herşey sorunsuz olmalıydı yani inşallah.
Bir anda önümde beliren adamla irkilerek bir adım geriye gittim.
Adam yüz ifademe gülüp elini uzattı.. gözlerinde ki uğursuz ifadeden hoşlanmamıştım.
"Düğün yemeğinizi geçen gün verdiğinizi sanıyordum anlaşılan bu günde veriyorsunuz, ah kusura bakmayın kendimi tanıtmayı unuttum. Ben Kemal..Kemal Saraçoğlu ."
Yüzüme garip bir ifade ile bakarken "Tanıyamadım."diye mırıldandım öyle bir bakıyordu ki sanki onun kim olduğunu bilmeliymişim gibi.
Yüzü asılır gibi oldu ama yüzündeki insanı geren gülümsemeyi silmedi.
"Öyle mi ? Sorun değil tanırsınız.. yakında. Bu arada elim havada kaldı tutmayacak mısınız ?"
Gözünü kırpmadan gözlerini bir an bile gözlerimden ayırmayan adama baktım ancak benden önce bir el uzanıp sıkıca tuttu Kemal Bey'in elini .
"Ben tutarım beyefendi hem tanışmış oluruz. Burada olduğunuza göre siz beni iyi tanıyamamışsınız ."
Zafer cümlelerini son derece sakin bir sesle kursada ikilinin bakışlarında ki gerginlik ortamda hissediliyordu.
Dudaklarımı aralayacakken benden önce davrandı Zafer komutan bana babacan bir gülümseme ile içtenlike baktı .
"Bu arada beklediğimiz misafirler geldi oğlum, istersen onları karşıla sen ."
Duyduğum cümle ile bakışlarımı kapıya çevirdim gelmişlerdi sosyal hizmetten.
"Şey , gideyim ben o zaman ." Diyip hızlıca bir kafa selamı vererek uzaklaştım . Arkadan gelen kemik sesi ile çatık kaşlarla omuzumun üzerinden bakarken görüş açımı kapatan Zaferle omuz silktim sanırım bana öyle gelmişti. Zafer komutanın adamın elini kıracak hali yoktu ya ?
*İlahı bakış açısı*
Kemal kırılan eliyle acısını belli etmeden gülerek elini çekti.
