Soldaat van Oranje (maar dan anders)

Hoofdstuk 11; Afscheid

'Fred, ik ga.'

Alisa gooit haar tas over haar schouder en kijkt Fred met tranen in haar ogen aan, dan draait ze zich om en loopt naar de deur, maar Fred pakt haar bij haar pols en houdt haar tegen.

'Waarom? En Waarheen? Je bent hier pas 3 weken!'

Hij draait haar om en kijkt haar doordringend aan.

'Ik ga naar Londen, naar de koningin, om daar te helpen, ik kan hier niets doen.'

Ze doet een stap naar voren en vouwt haar armen om haar broer heen, die net zo groot is als zij en netjes gekleed is in een blauw krijtstreep pak.

Hij legt zijn hoofd op haar schouder en verbergt zijn tranen in haar haren, dan duwt hij haar van zich af en glimlacht naar haar.

'Ik zou willen dat je langer kon blijven.'

Alisa slikt haar tranen weg en glimlacht ook.

'Je moet snelle keuzes maken, dat krijg met oorlog.'

Ze lachen allebei, maar dan draait Alisa zich weer om, Fred loopt achter haar aan.

Als Alisa zich om wil draaien, geeft Fred haar een zacht duwtje in haar rug.

'Ik ga met je mee, tot Scheveningen, daar nemen we afscheid.'

Hij haalt zijn jas van de kapstok en trekt zijn wandelstok uit de paraplubak, hij haalt de sloten los, hij opent de deur en laat zijn zusje voorgaan.

De deur slaat achter hen dicht, Fred pakt zijn doosje met sigaretten en zijn aansteker.

'Hoe zit het bij jou, rook je nog steeds?'

Alisa knikt, maar weigert de sigaret die Fred haar aanbiedt.

'Nee, ik moet minderen, ik hoef niet.'

Fred grijnst en steekt zijn sigaret op, hij hangt zijn wandelstok om zijn andere onderarm en haakt dan Alisa's arm in de zijne, zo lopen ze samen naar de bushalte.

'Het lijkt wel alsof we een stel zijn.'

Alisa kijkt Fred lachend aan, die grijnzend voor zich uit blijft staren, hij blaast de rook van zijn sigaret de lucht in en kijkt dan naar zijn zusje.

'Zo leek het toch al heel lang?'

Alisa knikt, al vanaf haar geboorte waren Fred en zij onafscheidelijk en dat was nu al 19 jaar geleden.

Ondertussen zijn ze aangekomen bij de bushalte, Fred zet zijn zusje op het bankje neer, zelf loopt hij naar het bordje met tijden, leunend op zijn wandelstok, die hij eigenlijk alleen meeneemt voor de sier en omdat het zo deftig staat.

'De bus komt over 2 minuten.'

Fred blaast de sigarettenrook tegen het bord en loopt weer terug naar Alisa, hij gaat naast haar zitten, maar kijkt haar niet aan.

'Mag ik de laatste trek?'

Fred grijnst breed, waardoor de rook zijn mond verlaat en hij geeft de sigaret door.

'Je kunt het toch niet laten, hè?'

Alisa schudt haar hoofd en pakt de sigaret aan, ze neemt een trek en gooit hem dan op de grond, trapt hem uit en gaat op de rand van de weg stoep staan, kijkend of de bus eraan komt.

Fred komt bij haar staan en haalt zijn kleine flesje drank uit zijn zak, hij verliet nooit het huis zonder. Al snel komt de bus aanrijden, hij remt voor de halte en de deuren schuiven open.

Alisa tilt haar witte jurk op en stapt op haar lage hakjes de bus in, in stilte Fred stopt het flesje weg, loopt erachteraan en koopt de kaartjes.