Soldaat van Oranje (maar dan anders)

Hoofdstuk 20; Bevrijding

Harde knallen doen Alisa opschrikken uit haar slaap, de wond op haar buik is zo goed als genezen door de goede zorgen van Victor, maar die was weg, verdwenen, ze had hem al meer dan een week niet gezien.

'There has to be a prisoner out here, German, give me the keys!'

Een schreeuw voor de deur van de cel doet Alisa een stuk verder in een hoekje schieten, ze hoort de sleutel in het slot knarsen en gaat nog dieper in het hoekje zitten, het liefst zou ze willen oplossen in de muren, maar dat kan niet.

Dan vliegt de deur open en stappen er drie mannen in uniform naar binnen, maar niet als de nazi's, nee, de Amerikaanse uniformen.

Voorop staat een jongeman, zijn bruine haren glippen onder zijn pet vandaan, zijn gladgeschoren huid valt op tussen de behaarde mannen naast hem.

Glimmende grijze ogen kijken Alisa strak aan, maar ze ontdooien heel snel, hij gebaard zijn mede soldaten dat ze de kamer moeten verlaten, hij sluit de deur achter hen en draait zich dan langzaam om, hij doet een paar stappen dichterbij en gaat dan op zijn knieën voor het doodsbange meisje in de hoek zitten.

'Alisa?'

Alisa kijkt op en kijkt de man recht in de ogen, hij heeft een hand op het strobed gelegd en kijkt haar verbaasd aan, Alisa gaat op haar knieen zitten en buigt zich naar de man toe, die lacht als hij het ziet.

De lach doet Alisa verschrikt kijken, ze herkent hem, maar van zo lang geleden.

'Thomas?'

De man gaat op het bed zitten en kijkt Alisa doordringend aan, dan knikt hij, Alisa glimlacht breed als ze het ziet en vliegt hem om de hals, waarbij de pet van Thomas' hoofd valt, op de grond.

Alisa kijkt hem aan, zijn gezicht is wat verweerd en er zit een litteken op zijn wang, ze strijkt er met een gladde, maar vieze vinger overheen en kijkt ernaar.

'Wat is er gebeurd?'

Thomas glimlacht en legt zijn eigen hand erbij.

'Mijn vliegtuig naar Amerika is boven zee uit de lucht geschoten, het is een wonder dat ik nog leef.'

Zijn vliegtuig, uit de lucht geschoten, Alisa's gedachten schieten terug naar de dag dat het schip waarmee ze naar Engeland ging op de klippen sloeg, in haar droom zag ze toen Thomas, die zich aan het wassen was, en zei dat zijn vliegtuig uit de lucht was geschoten.

Plotseling voelt ze een hand op haar wang en schrikt op uit haar gedachten, Thomas kijkt haar bezorgd aan.

'Gaat het wel?'

Alisa knikt en legt haar hand op die van Thomas, dan vallen Thomas' ogen op Alisa's haren en de schrammen en blauwe plekken op haar lichaam, die voor het grootste deel al weg waren, maar nog wel zichtbaar.

'Wat hebben ze met je gedaan?'

Alisa slikt een keer en vertelt, van haar ontmoeting met Fred in Leiden, van wie ze 3 weken later afscheid nam, van Anton, die ze nog gezien had, die zich had aangesloten bij de SS. Hoe ze in Engeland gekomen was en over haar jaar als hofdame van de koningin.

Thomas lacht.

'Hofdame, jij?'

Alisa knikt, ook glimlachend.

'Ja een jaar lang, en elke maand ging ik naar de haven, ik had daar een Engelse vriend.'

Thomas' gezicht betrekt.

'Rustig, het was toch nooit iets geworden, je moet niet schrikken, maar hij viel op jongens.'

Thomas grijnst.