When Tears And Rain Collaborate (I Think Of You)

Epilogue

Slowly walking in the green grass, holding a tiny hands on his left hand, Aidan carefully approached Dhalia.

“Dad,Where we going?” The 10 years old Girl asked, Innocently.

Tumingin sa kanya si Aidan saka ngumiti. “To your mom, Dhalia” Maikling sagot niya saka muling ipinagpatuloy ang pag lalakad.

“I thought her favor flower is Daisy? Bakit yan ang ibinili mo, Dad?” Ngunot ang noong muling tanong sa kanya ni Dhalia.

Bigla ay napakamot ng ulo si Aidan. “Im sorry, honey, Nakalimutan kong ibilin kay Rian na Daisy ang bilhin niyang bulaklak”

“Its okay! Alam ko namang kahit anong bulaklak ay tatanggapin niya” Masayang wika pa ni Dhalia.

Pareho silang nag lakad papasok sa hotel. Hindi binitawan ni Aidan ang kamay ni Dhalia dahil baka biglang umalis ito sa tabi niya.

“Ayun si Mommy, Dad!” Turo ni Dhalia sa babaeng nakatalikod at abala sa mga taong kausap niya. “Still working?! Akala ko ba--” Hindi na niya natapos pa ang kanyang sinasabi ng makitang lumingin sa kanyang dereksyon ang kanyang ina. “Ahh, Pretty Mommy!”

Narinig ni Aidan iyon kaya naman ngumiti siya at sinundan si Dhalia na nakabitaw na sa kanyang kamay. Tumatakbo na ito ngayon papunta sa kanyang ina kaya hinayaan na lang niya.

“Happy Birthday, Mommy!” Mabilis na tumalon si Dhalia na mabilis naman niyang nasalo. “Daddy Aidan brought you---”

“Here,” Iniabot ko sa kanya ang bulaklak na kaagad naman niyang kinuha.She smile at me and give me a kiss on my cheek.

“Thank you, Aidan” Aniya saka inamoy ang bulaklak.

“Youʼre Welcome” Aniya at saka binigyan ito ng halik sa noo.

“Akala ko talaga ay hindi na kayo makakapunta! Sayang naman kase ng pina book ko, noh” Humila ng isang upuan si Aidan at hinayaang umupo doon si Dhalia.

Sa harap niya ay ang babaeng kanina niya pa nginingitian dahil hindi na naman maipinta ang mukha.

“Sa totoo lang ay nakalimutan ko, mabuti na lang ay--ouch” Reklamo ko ng mabilis niyang ihagis sa mukha ko ang bulaklak na ibinigay ko sa kanya.

“I hate you, Aidan!”

“I love you, Babe” Natatawa pa niyang sabi na mas ikinalukot ng mukha ng kaharap niya.

“Pag ikaw narinig ng asawa ko, Papatayin talaga kita!”

“Hes not he-”

“Fuck you, Aidan” Mabilis na napalingon silang tatlo sa nag salita. Sa gilid ng mata ni Aidan ay nakita niyang tumayo ang iniinis niya at mabilis na nilapitan ang asawa at ang anak nilang karga karga. “Tignan mo mukha ng asawa ko, Hindi na maipinta”

Natawa siya ngunit biglang pinigilan dahil masama na ang tingin sa kanya ni Cire.

“Stop it, Dad! Naiinis na si Mommy!” Pag tatanggol naman ni Dhalia.

Okay, Iʼll stop.

“Lets just eat!” Yaya sa kanila ni Dhalia na kaagad naman nilang sinunod.

They were laughing as they talked about there achievements in life. Sinong mag aakala na ang bilis lang lumipas ng panahon? Akala nila ay hindi na sila muling makkabangon pa dahil sa sunod-sunod na nangyari sa mga nakalipas na panahon nila.

Pero talaga nga naman mabait ang diyos dahil hinayaan silang makalimot sa isang bangongot.

Matapos ang mahabang hapunan ay napag pasyahan na nilang mag si hiwalay. Pag labas sa hotel ay kaaagad na napatingala sila sa kalangitan na parang handa nang ibuhos ang lahat ng lakas.