Chasing Nothing [COMPLETED]

CHAPTER 4

Sabado na ng gabi medyo malakas din ang ulan, maaga rin akong nagising kaninang umaga dahil ano nanaman ang napanaginipan ko. Lagi nalang akong may nakikitang umiiyak sa pag tulog ko.

Wala naman sigurong multo sa condo ko at umiiyak habang humihingi ng hustisya 'di ba?

Nag order nalang ako ng makakain dahil tinatamad ako mag luto ng dinner ko.

Napag pasyahan ko muna maligo habang hinihintay ang inorder ko na pagkain, nag suot lang ako ng manipis na t-shirt at biker shorts para presko.

Bigla naman tumunog ang doorbell at nag madali akong buksan ito.

"Ma'am Romualdes, ano po ang ginagawa niyo dito?" gulat at nag tatakhang tanong ko sa kanya, may dala siyang dalawang paper bag.

Sakto naman din na dumating yung inoder ko at kinuha ko kay kuyang delivery guy ang paper bag, ang sama naman ng tingin sa'kin nitong isa parang lalapa ng tao.

Hindi naman ito agad nag salita pag katapos maka alis ni kuyang delivery guy at napansin ko na pinag mamasdan niya ang suot ko habang naka kunot ang noo, namula naman ang mukha ko dahil naalala ko na hindi ako nag suot ng bra!

Hindi ko naman kasi akalain na darating siya piste.

I folded my arms sa harap ng dibdib ko para matakpan ang kung ano man ang nakikita niya ngayon potaena.

"I brought you some dinner" sabi niya na may nakakalokong ngisi at ipinakita ang paper bag na dala niya.

"Nako Ma'am dapat hindi na po kayo nag abala sabado pa naman ngayon dapat nag pahinga nalang kayo" pinapasok ko na siya sa loob at dumaretso sa kitchen.

"It's nothing, i also came here para mapalitan ang gauze ng sugat mo"

"Kaya ko naman po palitan, Ma'am. nakaka-abala pa po ata ako sa inyo" sabi ko na napa kamot pa sa ulo.

"You're my student of course you're one of my responsibilities, Miss Velasquez" sabi niya at inilabas ang mga laman ng paper bag na dala niya.

"Ang dami naman niyan, Ma'am, eh da-dalawa lang naman tayo rito" pa ano ba naman ay napaka rami ng pagkain, feeling ko tuloy may balak siyang bitayin ako.

"Just eat, Miss Velasquez. masyado kang madaldal"

hmp napaka sungit.

Pagkatapos kumain ay naupo kami pareho sa living room, napansin ko naman na may kinuha siyang gauze pad sa bag niya.

Bumaling naman siya ng tingin sa'kin, nag init ang mukha ko ng magbaba ang paningin niya sa bandang dibdib ko.

Napaka manyak naman ng mata nito!

Mabilis akong tumakbo papunta sa kwarto para mag-suot ng bra, narinig ko naman siya na bahagyang natawa sa ini-asta ko.

"Come here, papalitan ko na 'yang gauze mo" naka nguso naman akong naupo sa tabi niya, pano ba naman ay nakaka loko 'yong ngiti niya.

"Does it hurt?" nag aalalang tanong niya dahil bahagya akong napa daing nang dampian niya ng betadine ang sugat ko.

"Mahapdi lang po Ma'am hehe" hindi naman gaano ramdam ang sakit lalo na at halata ang pag iingat niya habang nililinis ang sugat ko.

"Ay oo nga po pala, Ma'am Romualdes.  'yong kasama niyo po na magandang babae sa Forth Avenue, Professor din po ba siya sa NWU?" tanong ko sa kanya pag katapos niyang linisan ang sugat ko.

"Who? Dion?" tanong niya habang naka taas ang isang kilay.

"Opo, Ma'am. sabi niya Dion Peterson daw po ang pangalan niya." sagot ko naman sa kanya.

"Yes, she's handling nursing students. Why did you asked? Do you like her?" ang sungit naman nito natanong ko lang naman.

"Hmm, i don't see any reasons naman po to dislike Miss Dion, right?" sabi ko sa kanya.

Totoo naman kasi sa mukha pa lang ni Miss Dion ay ang bait-bait na, tapos hindi pa masungit kausap.

"Stop calling her 'Miss Dion' it's annoying" sabi niya at masamang tinignan ako.

"Eh 'yon ang pangalan niya eh ano magagawa ko..po" i said and rolled my eyes.

"You're calling me by my surname and you're calling her by her first name? And i told you stop rolling those eyes, bubulagin talaga kita"

"Call me Ma'am Romualdes" pang gagaya ko sa sinabi niya noong unang araw namin sa kanya, nakatangap tuloy ako ng kurot sa tagiliran.

Napaka bayolente naman nito!

"Call me Clio, we're not in school naman and ilang years lang naman ang gap natin. drop the 'po' halatang wala ka namang modo."

gravy s'yaaaa.

"Hala ilang taon kana ba Ma'am Romualdes? Este C-clio"

tangina hindi ako sanay tawagin siyang Clio. Mommy pwede pa, chos.

"I'm 24 years of old. Why? are you interested in me? Sorry you're not my type" ay ganon? Hindi ko rin naman siya type!

Feeler hmp.

"Grabi kana Clio ha! Ganda ganda ko kaya, Hindi rin naman kita type Architect kaya hanap ko hindi teacher" pag mamaktol ko sakanya.

Pumunta ako sa kitchen para makakuha ng maiinom ng biglang mamatay lahat ng ilaw.

"Wahhh— fckkidjsjsjs" sigaw ko dahil ka sunod nang pag kamatay ng mga ilaw ay ang malakas na kulog.

Patakbo kong kinapa ang daan patungong living room nang bigla kong mabangga si Ma'am Romualdes.

"Hey, it's ok it's ok I'm right here" sabi niya at niyakap ako nang mahigpit.

Isiniksik ko ang mukha ko sa leeg niya dahil sa takot, napaka dilim kaya baka naman kasi totoong multo talaga iyong napapanaginipan ko na babaeng umiiyak, potaena.

Kinuha niya ang cellphone niya at binuksan ang flashlight, inalalayan niya ako papasok sa kwarto at doon na-upo sa kama.

"M-ma'am dito ka lang ang dilim oh" nauutal na tawag ko sakanya ng akto siyang tatayo.

"I told you call me Clio, and don't worry I'm not leaving you here. alone" sabi niya at inihiga ako sa kama.

"Matulog kana, hindi ako aalis. I'll watch you sleep." sabi niya habang naka-ngiti nang napaka tamis. tumabi siya sa'kin sa kama at hinila ako papalapit sa kanya.

"Marunong ka pala ngumiti, dapat lagi ganyan lalo ka po gumaganda"

Parang sumabak sa karera 'tong puso ko nang yakapin niya ako, amoy na amoy ko rin' yong scent niya na napaka tamis.

'lord kung mababakla man po ako sige kay ma'am nalang'

charot! Straight ako fckingina mamatay man yung ipis ng kapitbahay niyo.

Nakaramdam naman ako ng antok nang simulan niyang hilutin ang sintido ko.

"Sleep well, Selene" ang narinig ko bago pa man ako lamunin ng antok.

_

A/N: Buhay pa kaya ipis ng kapatid bahay nila?