SAKAR KIZIMIZ

Bölüm 11

Pişttt...

Ben geldim. Bakalım bizim sakar kızımız bu bölümde neler yaşamış...

Klasik...

Ne diyoruz?

Keyifli ve bol yorumlu okumalar tatlişlerim...

    Doktor talimatları vermiş annemin hemen ameliyata alacağını öğrenmiştik. Anneciğimi hazırlamaları için koridora çıktık yeniden. Ben telaşlıydım. Barış daha sakindi. Annem sedyeyle dışarı çıkınca göz kenarlarımda beklettiğim yaşlar umarsızca akmaya başladı. Ellerini tuttum, gözlerine baktım. Pamuğumun yanaklarını öptüm.

"Seni burada bekliyorum pamuğum. Ağladığıma bakma tamam mı? Sevinç yaşları bunlar. Sen de üzme kendini. Rabbime emanet ediyorum seni. Sağlıklı bir şekilde çık şu ameliyattan." Annem ellerimin arasından kayıp gitti hemşireler eşliğinde. Bense ellerime bakıyordum boş boş. Annem yine benden uzağa gitmişti. Bu sefer sağlığı için ama kendimi yalnız hissettim. Kalbim gümbür gümbür atıyordu. Sanki ters bir şeyler olacak ve ben annemi bir daha göremeyecek gibiydim.

Ama hayır aklıma kötü şeyler getirmeyeceğim. Kabul etmiyorum böyle şeyleri düşünmeyi. Hadi defolun gidin aklımdan pis düşünceler. Uzak durun benden olumsuz düşünceler. Annem oradan sağlıklı bir şekilde çıkacak ve belki de bir yıl sonra yine birlikte tatlı tatlı atışacağız. Evet Sayın Elif Hanım kendinizi toparlayın ve yanındaki adamı daha fazla üzme ve senin pamuğun her zaman ne derdi

"Elif'im kötüyü çağırma." Evet, ben de kötüyü çağırmayacağım. Barış benim halime ne kadar üzülmüştü böyle. Kıyamam ya nasıl da düşünceliymiş. Belki de beni çok sevdiği için bu kadar üzülüyordur dimi kızlar. Bir insan bu kadar sevilince nasıl da şımarası geliyor .

"Daha iyisin dimi" dedi bahçeye çıktığımızda.

"Evet canım daha iyiyim." Elimi hemen ağzıma götürdüm. Kalbimden geçen kelimeler ağzımdan çıkmıştı ve ufacıkta olsa utanmıştım. Beni kendine çevirip

"Dur, dur" dedi "Sen bana canım mı dedin" Yine o öpülesi dudaklarını ısırdı. Ben cevap vermeyip gözlerimi kaçırınca çenemden tutup yüzümü ona çevirdi

"Senin canım diyen o dudaklarını öperim. Canım diyen canını severim."

"Utandırmasana beni ya"

"Artık şu utanma kısmını bir geçsek diyorum"

"Elimde değil ne yapayım alışık değilim böyle şeylere." Güldü

"Nasıl şeylere?"

"Of Barış yapma ya"

"Ah benim küçüğüm senin bu masumluğun beni sana daha çok bağlıyor. Sen şimdiye kadar neredeydin?"

"Seni bekliyordum."

"Ama ben sana çok geç kaldım"

"Hiç gelmemenden iyidir"

"Haklısın sevgilim. Bundan sonra kaybettiğimiz zamanın telafisini yapacağız. O sensiz geçirdiğim yıllara inat her günü doyasıya yaşayacağız."

"Tamam" dedim damdan düşer gibi. Beni kendine çekti göğsüne yasladı. Birlikte huzurla nefes alışlarımızı dinledik. Gözlerim kapalı ama ruhum semaya ulaşmıştı bile.

Evet, her güzel anın çomak sokanı olduğu gibi bizim bu huzurlu anımızda bölündü. Ama bu çomak değil bildiğiniz roketatarla saldırıya uğradı. Bir kadının