Meva Nefes, ünlü Nefes ailesinin en büyük kızı olmasının yanında 'Sırılsıklam satırlar' kullanıcı adıyla yazan, anonim bir yazardır. Bir gün kitaplarından birini yazarken öldürülen Meva, kendini yazdığı kitabın içinde bulur. Yedi krallıktan oluşan b...
Çok uzatmayacağım merak etmeyin, sadece hoşgeldiniz demek istiyorum. Bir süredir bu evrende yalnızdım ve şimdi giriş bölümünü yayımlayarak sizi de içeri almışım gibi hissediyorum:')) Umarım burayı çok seversiniz çünkü ben çok çok sevdim.
Yorumlarınız benim için çok değerli ve açıkçası bu kurgu için neler düşüneceğinizi çok merak ediyorum, yorum yapmayı unutmayalım olur mu🥹
Bölüm sonunda buluşuruz, hepinizi kocaaaaman öpüyorum.
İyi okumalar.🖤🌪️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
SIRILSIKLAM SATIRLAR GİRİŞ
Meva Nefes.
Siz hiç ölmek istediniz mi?
Hayatta sizden geriye kalan tek şey bir avuç toprak olsun, gözler bu dünyayı görmesin, omuzlarıma tonlarca ağırlığı bırakan ailem bir kez de tabutumun üstüne bıraksın o ağırlığı istediniz mi? İstemişsinizdir. Şüphesiz hepimizin kendini zihninde en az bir kez astığı bu dünyada; herkes en az bir kez de atlamak istemiştir bir arabanın önüne.
Herkes intihara meyillidir demiyorum, bilakis değildir biliyorum. Ben hepimiz en az bir kez istedik ölmeyi diyorum. Bazen bir yolun ortasında istedik ölmeyi, sadece durup bir arabanın üstümüzden geçmesini bekledik. Bazen bir halat bağlamak istedik tavana. Bazen bir avuç suda boğulmak. Bazense sadece ölmek, nasıl olduğunun önemi bile yok. Sadece biliyorum ki hepimiz en az bir kez gittik bu hislerin peşinden.
Nereden biliyorsun demeyin bana. Kendimi zihnimde defalarca kez gömen biriyim ben. Hiç elime almadığım jiletle kaç hayalimi öldürdüm bilmiyorum mesela. Diyorum ya bu 'ölme isteği' bir intihara meyillik değil, acı çekerken hissettiğimiz bir vazgeçmişlik sadece. Çünkü bilirsiniz değil mi? Bilirsiniz, bazen hayata dört kol sarılsanız da biri gelir de dört kolunuzu da keser. Bazen etraftaki kalabalığın içinde yalnızlık boğar, bilirsiniz. Her zaman nefes almak isteyemezsiniz. Bazen ölmenin bir kurtuluş olmadığını bile bile yalnızca ölmek istersiniz.
Saçlarım dağılmıştı, gözümdeki kat kat rimel çeneme kadar akmış siyah bir yol izlemişti. Bense önümdeki dört şeritli yola bakıyordum.
Siz hiç ölmek istediniz mi?
Yola bir adım attım. Attığım adım beni ölüme yaklaştırdı mı inanın hiç bilmiyorum. Ayaklarımı bile hissetmiyorum. Hala ağlıyorum ama neye ağladığımı bile unuttum sanki. Dizlerimin üstüne çöküp bağırmak istiyorum. Artık aldığım nefes beni boğuyor ve ben artık sadece boğulmamak istiyorum. Tonlarca göz yaşı biriktirdiğim yastığım bir kayıktı sanki bunca yıldır bana, şimdiyse kayık kırılmıştı ve göz yaşlarım yanaklarımı özgürce ıslatıyordu. Yağmur yağmaya başladı.
