İmkansız dedi gurur
Riskli dedi tecrübe
Manasız dedi mantık
Yine de denemeye değer dedi kalp...
Buruk bir tebessümle " Korkuyorum , yine acı çekmekten korkuyorum ama en çok da bu acının sen tarafından tekrar yaşatılmasından korkuyorum" sözlerim onaydı ama canı acıyan yine bendim devam ettim.
" Bir çiçektim , hasta bir yaprağa tutundum o yaprağa odaklanarak olmayan ruhumun hareket eden bededini öldürdüm, sana defalarca yenik düştüm. Sağlıklı çiçek hasta bir yaprak yüzünden çürüdü , seni , sen için kendimden koparmalıydım."
Ağlamak güçsüzlük değildi aksine insanı rahatlatan bir eylemdi , içindeki zehri akıtan ama ben Karmen Maran İntişah'ın yanında her gün kan ağladım.
Bakamıyordu gözlerime, utanıyordu kendinden , kendinden değil de bunca zaman bu yaptıklarını her şekilde affeden benim duygularımdan , sende haklısın can özüm, seni canımdan çok sevdim.
"Hatırlıyor musun talihim bana demiştin ki 'Lotus çiçeği tüm hayatı boyunca sadece pisliği görür ama güzelleşir ' öyle değilmiş işte Lotus çiçeği tüm hayatı boyunca pislikle yaşar pisliğin içinde de ölürmüş." Sesimin titremesini umursamadan konuşuyordum bu onun yanında ilk değildi ama son olması gerekiyordu.
"Peşimden gelirsen bu sefer seni yeminim olsun vururum , yaparım bilirsin , bana yaptığının aynısını sana yaparım ama bu benim canımı yaktığın gibi yakmaz ,seni bir kurşun öldürmez. "
Ben onun gözlerine bakıp acımasızca söylenirken o sadece kafası yerde benim çizilmiş parmaklarıma ve üstü kuru kana ev sahipliği yapan ayaklarıma bakıyordu son olarak başladım , bitmişti artık elveda sana yalancı aşık...
"Herkes gibisin sende artık Karmen " dememle kafasını kaldırıp uzun süredir bakmadığı , bakamadığı gözlerime baktı, bakmazdı ; ama o artık benim içinde Karmendi , bu yüzdendi bakması ,baktı gözlerimin en içine daha da derine inmek istiyordu ama zırhla karşılaşacağını bilmiyordu. Kaşları çatıldı , anlayamıyormuş gibi kafasını sağa çevirdi etrafına baktı sonra tekrar gözlerime baktı ama yine anlayamadı çünkü anlamak istemedi , nefesini sesli verdi ve bana bir adım attı o adım attıkça yerimde daha da dikleştim, geriye çekmedim kendimi bunu fark ettiği an durdu ve kafasını göğe kaldırıp aktığını fark etmediğimi sandığı göz yaşını serbest bıraktı arkamı döndüm ve son sözümü onun duyabileceği şekilde fısıldadım.
"Mahşerde bile görme beni."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ZERZENİŞ
Novela JuvenilGeleceğin umutları , zehir olmuştu bugünlerine ... Vaad edilen hayaller ,hayatlarda yer edinmişti acıya. "Hiç anlaşamadık şu Dünya ile ben senin sırtına yük sen benim yüreğime dert oldun." Bugün iki yüz on ikinci gün ve ben yine yazıyorum , senin y...
