Time Travelling | taekook

13|Karışık Duygular

1921

"Efendim bu ne demek? Taehyung 2022 yılına mı gitmiş?

Sunja sabırsızca cevap beklerken yaşlı adam hala aynanın yazıklarını düşünüyordu. Taehyung'un bir ruh eşi olabilir mi? Ruh eli var onu bulmuş mudur?

Umarım bulmamışsındır ruh eşini genç adam yoksa sonsuza dek geri gelemezsin. Ruh eşlerinin birbirleri bırakması imkansız ve kaderleri bir gün elbette çizdiği yolu takip edip birbirlerini bulmalarını sağlar. Çok geç olmadan Taehyung'la iletişim kurmalıyız!

"Geç olmadan Taehyung'la iletişim kurmalıyız"

"Ne, nasıl ben hiç bir şey anlamıyorum efendim" dedi Sunja endişeyle. Genç kıza Jihoon'da katıldı.

"Soru sormayı bırakıp bana yardım etmelisiniz?"

"Nasıl edeceğiz dedeciğim"

"Bana Taehyung bir eşyası lazım, ama özel eşyası olması gerek. Bulup getirmenizi istiyorum"

Sunja ve Jihoon bu konuda biraz düşündü. Taehyung'un özel bir eşyası yoktu. Yani bildikleri kadarıyla yoktu. Sunja bu konu yüzünden üzüldü. Çünkü nişanlısının özel eşyasını daha doğrusu hakkında hiç bir şey bilmiyordu.

"Ama dede normal her hangi bir eşya olamaz mı? Özelini nasıl bulabiliriz ki?"

"Sadece özel ve kendisi için önemli bir eyşa ile Taehyung'la iletişim kurabiliriz, başka türlü hiç bir işe yaramaz"

İki genç birbirine bakıp be yapacaklarını düşündüler. "Taehyung'un odasına girelim, annesine soralım. Bir şekilde bulalım işte bir şeyler" dedi Sunja endişeyle ve sabırsızca.

"Tamam Sunja sakin ol Taehyung'u geri getireceğiz. Hadi şimdi Taehyung'un evine gidelim. Elbette bir şeyler buluruz"

***

2022

Taehyung ve Jungkook haftalar önce geldikleri aynı yere tekrar gelmek üzere yoldaydılar. Taehyung arabadan yolu izlerken, Jungkook ise hem arada Taehyung'a bakıp hemde yola bakarak araba kullanıyordu.

Evdeyken Taehyung tekrar buraya yani Jimin'in babaannesini tekrar görmek istemişti. Zaten Jungkook ile imkansız olduklarını bildiği için daha fazla acı çekmemek ve daha çok bağlanmamak için bayan Park ile konuşmayı kabul etmişti.

"Oraya yetişmemize daha var, aç mısın duralım mı?"

"Hayır değilim, devam edelim"

Jungkook yavaşça başını sallayıp yola devam etti. Taehyung ise ne yapacağını bilmiyordu, sonunda Jungkook'tan hoşlandığını kendine itiraf etme cesaretini bulmuştu. Şimdi ise ayrılmak zorundaydı belki. Taehyung tamda bundan korkuyordu, Jungkook'a aşık olursa gitmesi çok zor olurdu.

Şimdi ise kendi yılına gitmesi Taehyung için zordu. Hem Jungkook'u bırakmak istemiyordu hemde anne ve babasını özlemişti. Çıkmazda tek başına yorucu düşüncelerle kaldı.

"Geldik sayılır"

Jungkook arabaya park edip Taehyung'a baktı. Esmer adam hala öylece oturuyordu. "İnelim mi artık"

"Jungkook ben bilmiyorum. Ne hissettiğimi bile bilmiyorum şu an"

Jungkook, Taehyung'un elini tutup gülümsedi. "Güzelim ben seni burda kalman için zorlamam, bencil değilim eğer gitmek istiyorsan gidebilirsin ben ömürümün sonuna kadar seni özleyerek geçirmeye razıyım. Eğer sonsuza kadar gidersen senden sonra birileri hayatıma girer mi bilmiyorum ama kimse senin gibi olmaz artık, asla unutmayacağım seni.