HER ŞEY SEN ~ TEXTİNG

FİNAL

Son bölüm ile karşınızdayım. İyi okumalar dilerim.

-----

-Bir buçuk ay sonra...-

Bahar'ın okulunun tatil olmasına son bir hafta kaldı. Bizim dersler erken bittiği için Bahar'ın yanına gitmeye karar verdim.

Şu an uçağa biniyorum. Henüz yanına gittiğimden Bahar'ın haberi olmasa da gittiğimde nasıl sevineceğini tahmin edebiliyorum.

Ankara'ya gittiğimden Burak'ın haberi var çünkü Ankara da bana yardım edecek kişi Burak olacak.

Sonuçta hiç bilmediğim bir şehirde sevdiğim kızı arayamam.

Uçakta koltuğumu bulup koltuğa kurulduktan sonra telefonumu uçak moduna almak için çıkardım. Duvar kağıdında Bahar'ı görmemle kocaman gülümsedim.

Resimde bile olsa bu kızı her gördüğümde nasıl bu kadar sevinebilirim bilmiyorum.

Yine özlediğimi fark edip uzun uzun fotoğrafına baktım. Uçağın koridorunda yürüyen hostes beni görünce "Beyefendi telefonunuzu kaldırır mısınız?" diye söylemesi ile telefonumu tekrar cebine koydum.

Uçağın havalanması beni heyecanlandırmıştı. Az kaldı Bahar, geliyorum.

---

Uçaktan inmem ile havaalanının girişine gittim. Burak beni oradan alacaktı. Burak'ı görünce hemen arabasına bindim. Elimi yumruk yapıp ona uzattığımda o da benim gibi yumruk yapıp elime vurdu.

"Ankara'ya hoşgeldin."

"Hoşbulacağım tabii Bahar'ı görürsem."

"Tamam anladık kanka, en çok sen aşıksın."

"Evet, en çok ben aşığım."

Burak gülerek arabayı sürmeye başladı. Yaklaşık yarım saatin ardından Bahar'ın evine geldik.

"Şurada ki tek katlı mavi ev. Benim işim var gitmem gerekiyor ama eminim evde çünkü seni almaya gelmeden önce ağzını aradım. Evden çıkmayacağını söyledi."

"Tamam, sağ ol."

Tam arabadan inecektim ki Burak'ın sözleri ile durdum.

"Bahar'a iyi geldiğin için teşekkür ederim. Annesinin ölümünden sonra toparlanamadı. Ailem Bahar'ın anne ve babası ile çocukluk arkadaşıdır. Dolayısıyla Bahar'ın çocukluğunu dâhi bilirim. Her zaman cıvıl cıvıl biriydi. Annesinin önce terk etmesi sonra da ölümü ile bambaşka biri oldu. Şimdi seninle beraber olduktan beri O eski cıvıl cıvıl olan kızı tekrar görüyorum. Bu yüzden sana çok teşekkür ederim. "

Burak'ın söylediği şeyler beni çok mutlu etti.

"Asıl ben Bahar'a teşekkür ederim. Benim gibi birisini sevdiği için. Bana rağmen beni sevdiği için Bahar'a çok teşekkür ederim."

O da benim gibi buruk bir gülümseme ile bana bakıyordu. Ortam çok dramatik olduğu için ortamı bozmam gerektiğini düşündüm.

"Neyse yaa! İniyorum ben. Bahar'ı özledim. Hadi sonra görüşürüz."

Burak'ın arabasında inip Bahar'ın evine yürüdüm. Heyecanla kapıyı çaldım.

Kapıyı açtığımda kocaman bir ses patladı kulağımdan.

"Sürpriz!"

Elinde az önce patlattığı konfeti ile gülerek bana bakan Bahar'ı gördüm. Bende onun gibi güldüm.

"Sürprizi benim demem gerekiyordu."

"Sana küçük bir hatırlatma, Burak benim en yakın arkadaşım."

"Hain."

Bahar elinde ki konfeti rulosunu yere atarak boynuma sarıldı. Bende sıkıca onun beline sarıldım. Kokusunu içime çektiğimde kalbim de beynim de rahatladı.

"Çok özledim. Hem de çok..."

"Bende, bende çok özledim sevgilim."

Sarılmayı bıraktığımız da direkt ağzımdan şu sözler çıktı.

"Artık hiç ayrılmayacağız. Çünkü artık Ankara'ya taşınıyorum."

"Ne!?"

"Senden uzak kalmak istemiyorum Bahar. Bırak bir okul senesini senden bir saat hatta bir dakika bile ayrı kalmak istemiyorum. Artık ayrı şehirde yaşamaya devam edemem."

"Ama bende babamla İstanbul'a taşınacaktım."

Bahar'ın söylediği şey ile ikimiz de güldük.

"Üstelik Burak da benimle gelecek. Okul konusunda yatay geçiş bile yaptık."

"Sende benim gibi mi düşünüyorsun? Benden ayrı kalmak istemiyor musun?"

"Tabii ki Savaş. Hem de hiç."

Bahar'ın söylediği şey ile kocaman gülerek Bahar'a bir kez daha sarıldım. Artık hiç ayrılmayacak iki sevgiliydik. Birbirini çok seven iki sevgili.

-----

Bizim bıcırıklara burada veda ediyoruz arkadaşlar. Zaten kısa bir hikaye ve texting olacaktı. Bizimkiler bir yerlerde mutlu bir şekilde yaşamaya devam edecekler. Hem de hiç ayrılmadan. Ama şimdi bizim onlardan ayrılma vaktimiz geldi.