Prolog

760 20 0
                                    

Do pewnego momentu miałam wszystko kochającą rodzinę, najlepszą przyjaciółkę, żyłam jak zwykła nastolatka, ale tylko z zewnątrz... bo to, co przechodziłam w środku, było jedną wielką burzą na morzu. Każdy uważał, że nie mogę mieć problemów, bo jestem tylko nastolatką. Nienawidziłam tego, wydawało mi się, że ludzie, którzy są mi najbliżsi, w ogóle mnie nie rozumieją i nie znają. Do tego momentu nie mogę pojąć, że tylko TY i twoje szaro-niebieskie tęczówki potrafiły mnie zrozumieć, że zwykłe ,,jak się czujesz?" Sprawiło, że czułam się szczęśliwa. Wziąłeś się znikąd, a rozumiałeś mnie bez słów, szkoda tylko, że nic nie trwa wiecznie, a teraz żałuje, żałuje, że nie mogę cofnąć czasu, może wtedy wszystko wyglądałoby inaczej.

Lea

Win the duel.   [Tom 1]Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz