Moon And Our Hearts

PROLOGUE

DISCLAIMER

This is not edited nor revised. This my first draft of this story.There will be typo and grammatical errors that you'll read along the way. Hoping for your understanding. Thank you.

This is work of fiction. Names, characters, businesses, places, events, and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or an actual events is purely coincidental.

- jasv, the author.

PROLOGUE

Matangkad, mga nasa 190 cm ang taas n'ya. Maputi, white complexion skin. May pagkasingkit ang mata. Matangos ang ilong at ang mga pilik mata n'ya'ng pumupungay kapag kumukurap. Med'yo mahaba ngunit bumabagay sa kan'ya ang buhok nya'ng med'yo messy ngunit napakaayos. Nakasuot s'ya ng suit na animo'y CEO ng isa'ng kumpanya kahit pa bata ito at mukhang wala pa sa trenta ang edad. Ang pustura n'ya ang nagsasabing mayaman s'ya at hindi lang basta bastang tao. Nakakrus ang mga hita nito sa bawat isa. Ngunit hindi ang mga bagay na ito ang nagpapakaba sa akin, kun'di ang seryoso n'ya'ng mga tingin.

Napakaseryoso ng tingin n'ya sa akin na para bang inaalam ang buong pagkatao ko sa pagtingin lamang. Nakakapagtaka kung ano ang ginagawa ng isa'ng mayaman sa fire station at gustong makilala ang tagapamahala dito. Tumikhim ako at tiningnan s'ya.

“How may I help you, Mr.?” nakangiti kong tanong sa kan'ya ngunit wala'ng nagbago sa expresyon n'ya.

“Mr. Arne. You can call me Mr. Arne.” umayos ito nang upo. “The reason why I'm here Ms. Valmorida is this.” he put a brown envolope in front of me. Nagtatanong ako'ng tumingin sa kan'ya ngunit sinenyasan n'ya ako na buksan ito. Agad ko itong kinuha at binuksan. Binasa ko ang nakasulat sa papel na inilabas ko galing sa envelope.

‘DNA Paternity Result?’

Kumunot ang noo ko.

Probability of Paternity: 99.99999999% match.

Ibinalik ko sa kan'ya ang tingin ko.

“What should I do with this?” tanong ko.

“That's my DNA Result together with Quinn and Quincy.” sa pagkakataon na ito ay ako naman ang sumeryoso.

“What do you mean?”

“I am the biological father of Quinn and Quincy. The kids you adopted two years ago.”

“I'm not in the mood with the bluffs, Mr. Arne. They're my kids.” kumunot ang noo nito.

“I'm not bluffing, Ms. Valmorida. That result is the proof. I am their biological father. And I want to have them back.” napalukot ko ang hawak na resulta na sinasabi n'ya.

“I am their only parent. They're my kids legally. Their custody is under my name. I don't care if you're the biological father, you abandoned them before so I will never going to give them to you.” pagalit ngunit kalmado kong saad. Bumakas din ang galit nito sa mga mata n'ya. Napatayo ito at itinukod ang dalawa'ng kamay nito sa office desk ko upang titigan ako.

“They're my kids—”

“They're mine, Mr. Arne. The moment my name was stamp onto that paper to give me their custody, I am already became their parent.” tumayo din ako at tumukod sa office desk ko at itinapat sa kan'ya ang mukha ko. “So legally I'm the one who'll decide whether you'll have them again or not. And I chose 'not'.” a smirk formed into his lips.

“So you're using the legality to me.” umayos ito nang ta'yo at ipinamulsa ang dalawa'ng kamay. “Let's do this on court then. Find a good lawyer 'cause I know I'm going to have my kids back.”

“I refuse. Just leave us alone like how you abandoned them before.” bumakas na naman ang galit sa mata n'ya. Sa tingin ko ay nagagalit s'ya kapag binabanggit ko ang pag-aabanduna n'ya sa mga anak ko.

“You're going to regret this—”

“You may now leave, Mr. Arne. I don't have time for your nonsense.” he smirked at me.

“You don't know me?”

“No and I'm not interested.” tumango ito.

“Okay then, I'll leave for now since I have a meeting but,” tumingin ito nang matiim sa akin. “I'll be back. I'm getting my kids back.” saad n'ya at lumabas na'ng opisina ko. Kinuyom ko ang mga kamao ko at masamang tiningnan ang pintuan na pinaglabasan n'ya na parang inaabot s'ya nang tingin kong iyon sa labas.

“The audacity of him. After leaving them, now he wants them again. I'm not gonna let my kids be in a wrong hands and experience the same painful thing again.” saad ko sa sarili ko at itinapon ang lukot na resulta sa basurahan sa gilid ng office desk ko.

‘I just don't trust you, Mr. Arne. You will never gonna have them back.’

jasv | @awesomejasvi