Moon And Our Hearts

MAOH13: Move

CHAPTER 13: MOVE

Zahra's POV

A message from Siraulong ferson

Nagvibrate at nag on ang phone ko at nakita ko sa notification na nagtext si Aziel. Kinuha ko ang phone ko at in-unlock para basahin ang message n'ya.

I'm free on Saturday. Can I come there?

Isa'ng buwan na ang lumipas simula nang sabihin ko sa kan'ya na pinapayagan ko sya'ng makasama ang kambal. Pero dalawa'ng beses pala'ng nasundan ang pagbisita n'ya sa kambal dahil busy daw talaga s'ya at hindi n'ya pwedeng iasa lang sa secretary n'ya ang lahat nang gawain. Hindi ko rin maintindihan na sinabi ko nang pwede nya'ng bisitahin ang kambal anytime pero nagpapaalam pa rin sa'kin.

Tulad din nang inaasahan ay naging close agad s'ya sa kambal at panay kwento sa'kin ng kambal na gusto daw talaga nila kasama si Aziel. Masaya naman ako na ganon ang nararamdaman nila kay Aziel.

Okay.
But I have a seminar on Saturday kaya kayo muna ang umalis.

Iyon nalang ang nireply ko at pinagpatuloy patuyuin ang buhok ko ng tuwalya. Pagkatapos ay lumabas ako ng kwarto ko at pumunta sa kwarto ng kambal. Madalang nalang kasi ako'ng umuwi sa apartment ko dahil dito na ako dumidiretso sa bahay.

Pagkapasok ko ay nadatnan ko silang parang nagbubulungan. Kumunot ang noo ko sa pagtataka. Napatikhim ako kaya napatigil sila sa pagbubulungan at humarap sa'kin.

“Mama.” umupo ako sa kama ni Quinn. Nakangiti ko silang sinenyasan na lumapit sa'kin. Nang makalapit ay hinalikan ko sila sa noo nila. “How's school?” tanong ko.

“It's okay naman, Mama.” sagot sa'kin ni Quincy.

“Actually, Tito Aziel is coming here on Saturday. Gusto n'yo ba gumala?” tanong ko sa kanila. Nagkatinginan naman sila at parang nag uusap ang mga mata. Kumunot naman ang noo ko sa kanila.

‘Hays... mukhang alam ko na ang iniisip nila.’

“Sure, Mama.” nakangiting sagot sa'kin ni Quinn kaya napangiti ako. Tumango nalang ako sa kanila at ginulo ang buhok nilang dalawa.

“Kaso nga lang, I'm not coming with you kasi may gagawin kami nina Tito Ed for work on Saturday.” nagulat naman sila sa sinabi ko.

“So it's only the three of us on Saturday?” tanong ni Quincy. Tumango naman ako sa kan'ya.

“That's good too. You'll know Tito Aziel more.” nakangiti kong pang eenganyo sa kanila.

“Why do we have to be close to him?” seryoso ngunit may bahid ng pang-aasar sa boses na tanong ni Quinn sa'kin. Bahagya ako'ng napatigil sa tanong n'ya. Ngumiti ako nang tipid upang hindi ipahalata ang kaba ko.

“He's nice, that's why.” sabi ko at nag iwas ng tingin sa kanila.

‘Damn. They're getting the wrong idea.’

“Mama.” napatingin ulit ako sa kanila. Napataas ang dalawa kong kilay.

“Mm?” nakangiti sila sa'kin ngayon kaya napangiti nalang din ako.

“Mama, I want you to be happy. I want you to know that what ever decision you'll make, we're always here for you. We love you and we respect you and your decisions.” unti unting nawala ang ngiti ko sa mga sinabi ni Quincy. Nakangiti lang sila sa'kin. Hinawakan n'ya ang pisngi ko. “Please think of yourself sometimes, at 'wag kami.” naramdaman ko nalang may luhang namumuo sa mata ko. Napakurap kurap ako para mawala iyon.

“We are very grateful that you took us, feed us, take care of us, and love us as your own. We love you so much and there's nothing that can take that away from us.” hindi ko na napigilan at bumagsak na nga ang hula ko sa mga naririnig ko. Naramdaman ko ang pagpunas nila sa luha ko.