Bad Boy, Good Lips

Hoofdstuk 24

Liam had Nathalee ondertussen al opgemerkt en liep gewoon van ons weg. Dankbaar. Ik vond dit vreselijk. Ze stonden bij de botsauto's. Ik ging ook op die rand staan maar dan twintig meter van hun af.

Ik zag dat Linda uit een botsauto werd gezet door Tijn die haar een muntje mee gaf.

Linda schreeuwde naar mij dat ik naar haar moest komen.

'Wat is er?' Vroeg ik.

'Kom naast mij zitten, ik durf niet alleen' zei ze heel zielig.

Met Linda kon ik het ook altijd heel goed vinden dus ik nam plaats naast haar.

'Waarom werd je eruit gezet door Tijn?' Vroeg ik.

'Ik wilde graag sturen maar dat wilde hij niet omdat hij dat niet vertrouwde.'

Ik begon te lachen. Op dat moment konden we rijden.
Ik voelde al gelijk dat het misging.

Linda begon te lachen maar het leek er ook op alsof ze moest huilen.

'Ik ben dronken' zei ze lachend.
En toen voelde ik me beangstig.
En alsof dat alles al was begon ze na een halve minuut helemaal histerisch te doen.

'Ik zie niks' zei ze bijna huilend.

Zo te zien had iedereen het wel op ons gezien.

Ik wilde eigenlijk uit gaan stappen maar dat kon ik Linda niet aandoen.
Linda is net herstelt van een verlamming. Ik wil echt niet dat ze gevaar loopt, al helemaal niet door mij. Dus kon ik er niet uitgaan.

Om mijn tijd maar een beetje te benutten in de botsauto's ging ik opzoek naar Liam. Nouja, mijn ogen gingen opzoek.
En ik vond hem. Met Nathalee. In de zweefmolen.
Nathalee was weer zo overdreven aan het lachen dat het leek alsof ik haar vanaf hier kon horen.

Mijn blik bleef vasthaken en draaide de rondjes van de zweefmolen mee.
Hiervan raakte ik nog niet echt gebroken. Ik was alleen maar jaloers. Dat was wat ik mijzelf momenteel probeerde wijs te maken.

Eindelijk kon ik de botsauto's uitstappen. Ik zag Denzell en Marwin al staan en liep daar op af.

'Ga je mee in de bank?' Stelde Marwin gelijk voor.

'Ja' zei ik direct daarna.

Samen met Denzell en Marwin liepen we naar de draaiende bank om een muntje te kopen. Vervolgens namen we gelijk plaats.
Ondertussen zag ik ook al dat Liam en Nathalee uit de zweefmolen waren gekomen. Liam kwam gelijk onze kant aflopen.
Ik besloot te delen met Marwin en Denzell wat ik de hele avond al met iemand wilde delen.

'Ik kan die Nathalee echt niet uitstaan. Het liefst draai ik der nek om.' Zei ik zonder enige emotie te tonen.

Ik kon het gewoon niet hebben als Liam aandacht aan haar gaf en niet aan mij. Hoe hij het toch altijd voor haar opnam. Alles deed me breken van jaloezie en ik kwam er maar niet vanaf.

'Ik mag haar ook niet echt, het is maar een aparte' zei Denzell.

Met hem kan ik dus praten.

Liam was al bij ons aangekomen en nam ook plaats in de bank. Naast mij.

En of mijn avond nog niet erger kon kwam Nathalee daar ook aan gerend met een vriendin van haar.

Nee. Niet nu.

Maar het was te laat. Als twee kleine kinderen stonden ze te schooien of Liam een muntje wilde kopen voor hun.

Ik rolde zichtbaar met mijn ogen en mijn gedachten waren bozer dan dat ik uitstraalde.

Liam betaalde voor hun. Mooi vijf eueo weggegooid.
En alsof dit dan ondertussen nog niet het toppunt van het ergste was nam Nathalee ook nog eens plaats naast Liam.

Hierna ga ik naar huis. Ik heb het nu wel voor gezien.

Nadat de bank weer stopte op de grond stapte we allemaal uit.

'Ik ga naar huis' sprak ik gelijk.

'Goed, ik ook' zei Liam.

Mooizo. Top. Zo hoort het.
Nu wilde ik zo snel mogelijk weg.

Ik pakte mijn fietssleuten uit mijn vest en liep naar mijn fiets toe.
Ik zag dat Liam bij Nathalee stond nu maar laat ik me er maar even niet mee bezig houden. Ik haalde mijn fiets van het slot af en Liam kwam er vervolgens al aangelopen.

'Ga je morgenmiddag mee naar de kermis met mij, mama en mijn zusje?' Vroeg Liam.

'Is dit inclusief Nathalee?' Vroeg ik lichtelijk geërgerd.

Liam lachde stilletjes maar ik merkte het op en gaf hem een dodelijke blik.

'Nee' zei hij. Alleen wij vier.

'Oke dan is het goed' zei ik.

'Oké top, half twee bij mij'

'Is goed, doei!'

'Dag' en met die woorden sloeg Liam linkaf naar zijn huis.