Bad Boy, Good Lips

Hoofdstuk 19

'Nu gaan we voor mij naar schoenen kijken.' Zei Liam met mijn twee tassen aan zijn arm. Ik knikte en liep achter hem aan richting een schoenenwinkel.
Zo lief dat hij mijn tassen aan zijn arm had hangen. Ik word boos als ik alleen al aan Nathalee denk. Maar nu lijkt het wel weer alsof ik hem hierdoor kan vergeven en alsof we samen zijn. Altijd als ik met een leuke jongen naar de stad ging vroegen ze nooit of ze mijn tassen wilde vasthouden en Liam deed dat gewoon ongevraagt. Dat detail maakte hem gewoon compleet en zo lief.

Toen we waren aangekomen bij de eerste schoenenwinkel was ik al gelijk helemaal ondersteboven van de mooie schoenen die ik had kunnen kopen. Maar we waren hier niet voor mij dus liep ik verder langs de mannenafdeling.

Ik liep langs de schappen en zag een aantal leuke schoenen staan. Maar die schoenen stonden weer niet leuk bij Liam. Zo moeilijk bij jongens.

'Die!' Zei ik en wees naar een zwart paar Cruiff.
Liam keek me lachend aan. 'Het wordt zomer, dan ga ik niet met zwarte schoenen lopen' zei hij.
Ik haalde mijn schouders op en liep verder langs de schappen.

Ik kon niks meer vinden naar zijn smaak. Liam zelf ook niet.
'We gaan wel naar een andere winkel' stelde ik voor.

We liepen de winkel uit opweg naar de volgende schoenenwinkel.
Weer hielp ik fanatiek mee met het uitkiezen van schoenen.
Ook hier waren de schappen gevuld met prachtige dames schoenen. Nog mooier dan in de vorige winkel. Ik had zelfs een aantal schoenen ook op internet gezien maar dacht dat ze er anders uit zouden zien. Dat zagen ze ook, een stuk mooier. Ik was verliefd en opnieuw afgeleid door de schoenen.

'Voor mij he..' sprak Liam tegen me.
Ik begon erdoor te lachen en liep snel door de winkel heen naar hem toe.
'Die dan?' Wees ik weer naar een paar schoenen.
'Zijn ook zwart' antwoorde hij.
Toen liep ik langs een andere schap. Daar stonden perfecte schoenen voor Liam. Ik pakte ze van de schap af en liep er voorzichtig mee naar Liam.

'Deze' sprak ik.
Hij nam de schoen van me aan en bekeek hem.
'Die zien er wel oké uit.'
Hij liep naar een verkoper toe en ondertussen ging ik op een bankje zitten.
'Heeft u deze misschien ook in maar 45?' Hoorde ik Liam nog zeggen.
'Ik zal kijken' zei de verkoper en liep vervolgens weg.
Liam kwam naast mij zitten op de bank en we wachten tot de verkoper terug kwam.
Minuten verstreken en het begon echt lang te duren nu.

'Is hij nog van plan om terug te komen?' Vroeg ik maar.
'Geen idee' antwoorde Liam.
Gewoon blijven zitten dus.

Na zeven minuten kwam de verkoper eindelijk terug met schoenendozen. Ja niet 1 dus, nee meerdere. Hij liep langs ons op om eerst naar iemand anders te lopen en gaf een schoenendoos.
We waren dus op iemand aan het wachten die ook andere mensen liet wachten en hun misschien al wel twintig minuten. Goede verkoper.

Liam trok de schoenen aan en knikte goedkeurend. Hij draaide even een rondje zoals ik het ook had gedaan.
'Leuk' bracht ik uit.
Daarna ging hij weer zitten en trok hij de schoenen weer uit.
Hij stopte ze terug in de doos en we liepen naar de kassa om ze af te rekenen.
Liam legde gepast geld neer op de toonbank. De verkoper nam het aan en stopte de doos met schoenen in een plastic tas. Zo liepen we de winkel uit.

'Wil je al terug naar huis?' Vroeg Liam.
'Is goed, maar wel eerst langs Starbucks' zei ik.

Ik zag hem knikken met moeite maar toch liep hij nog vrolijk naast me.

Eenmaal aangekomen voor de Starbucks zei Liam dat hij eerst even naar het toilet ging. Ik liep alvast naar binnen en plaatste een bestelling. Toen Liam eraan kwam nam hij hetzelfde als ik. Aan het einde van de bar hadden we het over slagroom. De jongen die ons hielp kwam erbij staan en praatte erover mee. We hadden een gezellig gesprek. Toen hij klaar was met onze bestelling schoof hij de bekers naar ons toe. Ik nam de mijne aan en Liam die van hem.

'Bedankt!' zei ik en ik liep met Liam naar een tafel toe. Ik hing mijn jas over de stoel heen. Nooit gedacht dat Liam Starbucks zou gaan drinken. Hij had er altijd een hekel aan, nouja hekel, je kon hem er in ieder geval niet voor wakker maken. Mij daarin tegen wel.

Al redelijk snel had ik mijn Starbucks op, Liam was nog niet eens op de helft.

'Ik hoef hem niet meer, wil jij hem nog' zei hij toen. Ik keek met een zielig gezicht naar de niet leeggedronken Starbucks beker. Maar het kon er bij mij echt niet meer in. Ik schudde mijn hoofd. 'Nee dankje' en ik gaf Liam een glimlach. 'Oke dan, lopen we naar het spoor?' Ik knikte. Liam pakte zijn Starbucks op en gooide het buiten in de prullenbak. Zo zonde.

We liepen naar het juiste spoor en moesten nog een kwartiertje wachten op de trein. Ik zag Liam zijn pakje sigaretten al uit zijn jas halen. Hij bood er een aan en daar kon ik geen nee tegen zeggen. Hoe moet je anders zo'n kwartier opvullen.

Ik checkte in en stapte daarna met Liam de trein in. Eindelijk onderweg naar huis. Eindelijk mijn zware tas neerzetten, daar had ik nog het meest last van gehad vandaag. Mijn handtas, wat was die zwaar. De hele treinreis hadden we bijna geen woord gezegt tegen elkaar.

Aangekomen op het juiste station stapte we uit. 'Ga je al naar huis of ga je eerst mee naar mij?' Vroeg Liam. Ik keek op mijn telefoon hoe laat het was. 5 uur geweest, geen tijd meer dus. 'Ik ga naar huis' antwoorde ik. Liam knikte. We liepen naar onze fietsen en ik haalde de mijne van het slot af. Ik wachte op Liam ook toen hij klaar was stapte ik op mijn fiets. 'Tot snel' zei hij. 'Doeg' zei ik terug en fietste naar huis.

Vanavond was dan de avond dat hij naar Nathalee zou gaan. Jup. Ik kreeg er steken in mijn hart van. Dit voelde zo vervelend.