~Çocukluktan beri çok sevdiği yakın arkadaşı Felix'le ailesi yüzünden görüşemeyen Jisung, yıllar sonra çalıştığı kafede Felix'le karşılaşır...
-Angst-
TAMAMLANDI
-130722
-110822
Sadece bubolum icin tarih kullanicam gecmis zaman oldugu icin iyi okumalar<3
2006 "Hadi şu taraftaki terk edilmiş evlerin yanına gidelim." dedi Felix.
"Napıcağız ki orda, hem koşarken çok yoruldum biraz oturucağım ben. Ama çok istiyosan gidelim." dedi Jisung ve ayağı kalktı.
O tarafa doğru adımladılar yavaş yavaş. İkiside hiçbişey konuşmuyordu. Ta ki Felix'in annesinin endişeli bir şekilde onlara baktığını görene kadar.
"Felix, çabuk yanıma gel ve arabaya otur. Gidiyoruz artık bu yerden. Senin daha iyi olman için bu. Hadi git otur." dedi Felix'in annesi.
Jisung şaşırdı aynı şekilde Felix'de öyle. Felix tamam dercesine başını salladı ama üzülmüştü. Sonra Jisung'a döndü hiçbişey demeden ona sarıldı. Bir süre böyle kaldılar.
"Merak etme Jisung. Gelip tekrar bulacağım seni. Belkide sen beni bulursun. Seni asla unutmayacağım sende beni unutma. Seni seviyorum." dedi Felix ve arabaya doğru koştu.
"Bende seni seviyorum Felix. Bulucağım seni merak etme." diye bağırdı arkasından Jisung. Felix arkasını döndü, gülümsedi ve arabaya oturdu. Araba çalışmaya başladı ve artık Felix yoktu. Felix artık başka bir şehirde olabilirdi, fakat Jisung onu bulmak üzere kendine söz verdi. Gidip Felix'in evine baktı, ardından hemen yanındaki kendi evine girdi.
Söz vermişti Jisung, bulacaktı Felix'i. Duvarındaki Felix'le olan resimlere baktı, bakarken yorgunluktan uyuyakalmıştı...
- İlk defa fic yaziyorum olmusmu bu bolum bilmiyorum hepsini yayınladıktan sonra okicam bidaha ayy
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
