mystic falls° elijah mikaelson

bennet cadıları

Ocean- Elsa&Emille

"Seni arıyordum." 

Sesin nereden geldiğini çözemedim. Mezarlığın yanındaydım. Etrafa göz gezdirdim. Ses hem sağdan hem soldan geliyordu. Ses uğuldayan rüzgardan, ayağımın altında çatırdayan dallardan geliyordu.

"Hoş geldin, Salvaotrelar'ın en büyüğü, vampir ve cadı melezi." Ses sustu. Arkamı döndüm.

Karşımda Bonnie'ye çok benzeyen bir kadın duruyordu. Ama o değildi. Bu Emily'di. Onu tanıyordum. Bir zamanlar en yakın arkadaşım Katherine'in yardımcısı, daha da doğrusu cadısıydı.

Arkasını döndü Bennet ailesinin mezarlığına giderken peşinden ilerledim, bir an olsun düşünmeden, tereddüte düşmeden. 

"Hem doğanın en büyük düşmanı hem de en büyük dostu." dedi.

Ağaçların arasından biri geldi. Gördüğüm anda onu tanıdım. Bonnie.

"Bonnie!" dedim sevinçle.

"Rhea." dedi düz bir sesle. Yorgundu. Ayakta duracak gücü, takati kalmamıştı.

Emily, Bonnie'ye döndü. "Ona yolu göster." dedi kısaca. Bonnie sıkkın bir biçimde başını salladı. Emily mezarlığın içine doğru ilerleyip gözden kayboldu.

Bonnie başka bir yere giderken "Beni takip et." dedi. Peşinden gittim. Mezarlığa gelmiştik. İçeri girdim. Bonnie kapıda durdu. Ona döndüm "Gelmiyor musun?"

"Bu benim kaderim değil, senin. Sen yaşamalısın. Git ve yüzleş."

Yutkundum. "Katherine!" Neden onu çağırdığım hakkında en ufak bir fikrim yoktu. İçgüdü gibi bir şeydi bu.

Katherine karşıma çıktığında dik duruşunu bozmadı. Ama yorgundu. Gücü kalmamıştı. Ssdece güçlü rolü yapmaya devam ediyordu.

Bana yaklaştı. "En yakın arkadaşım Rhea Salvatore!" 

"Arkamdan iş çevirip kardeşlerimi dönüştürmeden önceydi o. Beni onlara ulaşmak için kullandın." Duraksadım. "Ve yoluna çıkmayayım diye beni öldürdün."

Katherine güldü. "Ama ölmedin." Dudaklarını ıslattı. "Çünkü kökenlerden biri seni öldüreceğimi biliyordu. Kanını sana verdi."

Tek kaşımı kaldırıp ona baktım. "Kim?"

"Elijah!" dedi kollarını yana açarak. "Beni hep engelledi. Ve sen tekrar gözünü açtın. İşimi engelledin Salvatore!" Beni Elijah dönüştürmüştü ama tuhaf olan bunu hatırlamıyordum.

"Kardeşlerimi dönüştürmekle kalmadın. Onların duygularıyla oynayıp, ikisini de birden idare ettin. Senin yüzünden ben onları toparlamak için kaç yıldır uğraşıyorum haberin var mı?" dedim saf bir nefretle.

Sesli bir şekilde güldü. Mezarlığın duvarına yaslanırken gözlerini ayırmadan "Ben hep Stefan'ı sevdim sen de biliyorsun. Damon ise..." dedi yüzünü buruştururken. "Benim için sadece bir aracı, bir silahtan ibaretti."

Üstüne yürüdüm. "Kardeşimi kullandın!"

"Evet." dedi sakince. Çok normal bir şeyden bahsediyormuş gibiydi.

"Pisliksin Katerina Petrova!"

Sinirlendi. Üstüme yürüdü. "Bir daha o ismi kullanma!" Sinirliydi. Yüksek sesle bağırıyordu.

Dalga geçer gibi güldüm. "Yoksa N'aparsın Katerina, beni mi öldürürsün?"

"Senden yaşlı olduğumu biliyorsun."

Tek kaşımı kaldırıp üstüne yürüdüm. "Senden güçlü olduğumu biliyorsun!"

Güldü. "Uyanmışsın Rhea Salvatore." dedi.