Φιλίππου ; Όχι ρε Στέφανε , αυτός είναι ο Φιλίππου; Και τι κάνω τώρα εγώ; Ουφ δε πειράζει εξάλλου δεν είχα προλάβει να συνηθισω στην ιδέα να κάνω την πρακτική μου εκεί., αφού μόλις εχθές μου το πρότεινε ο Στέφανος .
{Εγώ είμαι η Φαίδρα Οικονόμου } του είπα χαμογελώντας , τελικά το κέρδισε!
{Το ξέρω μου έχει μιλήσει ο Στέφανος και για τις δυο σας με τα καλύτερα λογια }
{Τοτε γιατί με ρωτούσες εχτες;}
{Γιατί έπρεπε να το μάθω απο σένα και τώρα όπως είπες και χτες είμαστε φίλοι;} χα λέει για την απάντηση μου οτι μονο οι φιλοι μου γνωρίζουν το όνομα μου.
{Ναι κέρδισες τη φιλία μου αλλά με κάποια επιφύλαξη ομολογώ} απαντώ με ενα λοξό χαμογελο και κείνος συλλαβιζει άηχα { λυ πά μαι } λογικά ακόμα σκέφτεται τον τροπο που μου φέρθηκε όταν με γνώρισε. { όλα εντάξει} είπα ψιθυριστά.
{Τελειώσατε με τα γλυκανάλατα ;} ρωτάει ειρωνικά η Ρεγγίνα και ο αγκώνας μου γίνεται ενα με τα πλευρά της. Εκείνη μου ρίχνει ενα θυμωμένο βλέμμα και απευθύνετε στον Ανδρεα . {Λοιπόν εσύ είσαι το αφεντικό και αδελφικός φίλος του Στέφανου , που ησασταν μαζί στην Αμερική.} δεν ηταν ερώτηση.
{Αφεντικό.. δε θα το λεγα έτσι , ανώτερος του απλά όσο για τα υπόλοιπα ναι βλέπω είσαι πολύ καλά ενημερωμένη } λέει πειραχτικά.
{Ομολογώ πως περίμενα περισσότερα απο σένα όσον αφορά τη χθεσινή σου συμπεριφορά στο μπαρ} λέει και την ξανά σκουντάω με τον αγκώνα μου , αυτό που δεν κλείνει το στόμα της ποτε θα μας βάλει σε μπελάδες καμιά μερα ο Ανδρέας με είδε και μου χαμογελασε . Αχ αυτό το χαμόγελο του ... { Δεν πειράζει ,εχει δίκαιο} μου είπε και έπειτα στράφηκε στη Ρεγγίνα
{Ζήτησα συγνώμη απο τη Φαίδρα αλλά και απο το Στεφανο , ζήτω λοιπον και απο σένα συγνώμη και την Τζια δεν θα την ξανά δείτε το υπόσχομαι!}
{Δεκτή} λέει η Ρεγγίνα αποδοκιμαστικά . Ο Ανδρέας έβαλε το πουκάμισο του, τα παπούτσια του και τη στιγμή που έβαζε το σακάκι του { Αφού δεν είσαι καλά δε θα πας στη σχολή ουτε στις δουλειές σου , θα πάρω εγώ να ειδοποιήσω και θα μείνω να σε προσέχω } μου είπε και με αγκάλιασε με το ενα χερι απο τους ώμους .
{Μα......} πήγα να απαντήσω αλλά αμέσως με έσπρωξε προς τη κουζίνα και με κάθισε στο σκαμπο του πάγκου . Ανδρέας ήρθε δίπλα μου και με ακουμπισε τον ώμο { να φας κάτι ελαφρύ και να πινεις πολλά υγρά } μου χάιδεψε τα μαλλιά και πήγε προς τη πόρτα ,{ευχαριστω πολύ για τη περιποίηση} του φώναξα καθώς έκλεινε τη πόρτα.
Μπορεί να μουν σε κακό χαλί , να ζαλιζομουνα και να κρύωνα αλλά το χαμόγελο δεν έφυγε απο τα χείλη μου όλη την υπόλοιπη μέρα.
Η Ρεγγίνα ηταν πολύ σκεπτική , δεν πήγε στη δουλειά ουτε στη σχολή της για να είναι μαζί μου . Μου μαγείρεψε για μεσημέρι μια καταπλυκτικη κοτοσουπα και κατσαμε να φάμε .Αλλά όσο χαρούμενη ήμουν εγώ παρα την ατονία που ένιωθα τόσο κατσούφα και σκεπτική ηταν εκείνη.
{Τι έχεις θα μου πεις; Απ την ωρα που έφυγε ο Ανδρέας είσαι έτσι ακόμα τα χθεσινα σκέφτεσαι;} την ρώτησα με τρυφερότητα .Ξέρω οτι μαγαπαει πολύ όπως ξέρω και οτι κρατήθηκε πολύ να μη σπάσει στο ξύλο την ξανθιά .. την Τζιά. Έτσι είναι η Ρεγγίνα εγώ χτυπώ κυρίως με λόγια και κείνη με χερια είμαστε απίθανο ντουέτο όποτε χρειαστεί!
{Δεν είναι αυτό, η μάλλον είναι και αυτό}
{Μα....} πήγα να πω κάτι να δικαιολογισω τον Ανδρέα όμως έτεινε το χερι της μπροστά μου και κατάλαβα οτι δεν είχε νόημα.
{Ακουσε γλυκιά μου λιγα λεπτα ατα που θα σου πω και μετα ακολούθησε αυτό που θα αποφασίσει η καρδιά σου σε συνεργασία με τη λογικη.} ουφ αναστεξα δυνατά και της εκανα νόημα να συνεχίσει.
{Ως τα 18 σου ζουσες σε ίδρυμα, άλλοι κανόνες , αλλά πιστεύω διαφορετικά απ τον εξ κόσμο .Η δική σου ζωή στην ουσία ξεκίνησε στα 18 και τη ζεις 4 χρόνια τώρα καταλαβαίνω πως ο Ανδρέας σου κίνησε το ενδιαφέρον και παραξενευομαι η αλήθεια είναι γιατί κανένας ως τώρα δεν σε συγκίνησε . Πάρε για παράδειγμα τον Άλεξ και τον Μάνο χρόνια λιώνουν για σένα και κανεις πως δεν το καταλαβαίνεις ενω με αυτόν.....}
{Πως το καταλαβες ;} Ρώτησα καθηλωμένη απο την ευθύτητα της
{Φαίδρα απο την ωρα που έφυγε χαμογελας χωρίς να υπάρχει λογος , τα μάγουλα σου είναι μόνιμα ροζ παρόλο που ο πυρετός έχει πέσει, θέλεις να συνεχίσω απο τι το κατάλαβα ;}
{όχι συνέχισε απλα αυτά που ήθελες να πεις } είπα μονο
{Είναι η πρωτη φορά που αισθάνεσαι έτσι όμως αυτός ο άνθρωπος δεν κανει για σένα και δεν το λέω για το οτι είναι πάμπλουτος αλλά αγάπη μου είδες τι κουβαλούσε μαζί του..Είδες τον τροπο που απολάμβανε να την εκθέτει ,είναι ο τύπος που θεωρεί τα παντα ιδιοκτησία του και οι γυναίκες γι αυτόν είναι αναλώσιμες .Μπορεί να δίνει υλικά αγαθά αλλά δεν πιστεύω ποτε να τις έχει δώσει κάτι απ τα ψυχικά χαρίσματα του.}
........... Συνεχίζεται
YOU ARE READING
Στο απειρο
Romance{Θα είμαστε μαζί στο άπειρο θα σε προσέχω και θα σε φροντίζω το υπόσχομαι.} {Τι είναι το άπειλο ;} {Άπειρο είναι το παντα , δεν έχει αρχή και τέλος .} {Και εώ θα σε ααπώ στο άπειλο } Είναι καλύτερα να μη γνωρίζουμε το παρελθόν γιατί οτι δεν γνωρίζε...
