Στο απειρο

Part 1

Βρισκόμουν σε ένα πολύ σκοτεινό μέρος δεν μπορούσα να δω ουτε τον εαυτό μου αλλά κάπου ψηλά έβλεπα μια αχτίδα φωτός απο κει πετάχτηκε κάτι τι ήταν πετρα; Μετά μια παιδική φωνή ακούστηκε { αυτό είναι για σένα } ,έψαχνα μέσα στο σκοτάδι να βρω αυτό που μου πέταξε το παιδί στο οποίο άνηκε η φωνή αλλά δεν έβλεπα μπροστά μου τίποτα και τη στιγμή που το ποδι μου ακούμπησε σε κάτι ......

{Ξύπνα υπναρού , εγώ γύρισα στις τέσσερις και συ κοιμοσούν ήδη . Άντε έχεις και σχολή σήμερα .} Όχι πάλι τα ίδια, σηκώθηκα απότομα {αχ πανω που θα έβλεπα τι μου πέταξε εκείνο το παιδί, έλεος πια είναι η τριτη φορά που βλέπω το ίδιο όνειρο και πάλι με ξυπνησες την ωρα που θα το έβλεπα .]

{Ναι εγώ φταιω } μου είπε χαμογελώντας {παλι τα ίδια τι στο καλό μπορεί να ναι αυτό, γιατί βλέπεις το ίδιο όνειρο ξανά και ξανά ; Μια φορά είναι λογικό τρεις αγγίζει το παράλογο}.

Τελειωσε τη πρόταση της ελαφρά εκνευρισμένη {άφησε το αυτό τώρα τι ωρα είναι;}

{10:00 σε λίγο πρεπει να πας στη σχολή και γω πριν λίγο ξύπνησα φευγω τώρα σήμερα θα επισκεφτούμαι  ενα πολύ ακριβό , τέλειο ξακουστό ξενοδοχείο έχει λένε την καλύτερη κουζίνα] είπε με μια ανάσα και απ τη χαρά της χοροπήδαγε σαν μικρό παιδί.γύρισε την πλάτη και ξεκίνησε να προχωράει αλλά κοντοστάθηκε και ξανά γύρισε προς εμένα {α και Φαίδρα το βράδυ δε δουλεύω αρα θα έρθουμε στο " fairytale" με την Ελπίδα }.

{Οκ Ρεγγίνα ταλεμε τοτε κοιτά να απολαύσεις οτι δεις και οτι μάθεις και δώσε Χαιρετίσματα στα παιδιά } της είπα χαμογελώντας και μετα απο λίγο άκουσα την πόρτα να κλείνει.

Η Ρεγγίνα η συγκάτοικος μου πήγαινε σε μια σχολή μαγειρικής είχε φέρει αρκετές φορές τα παιδιά απο τη σχολή της στο μαγαζί  που δουλεύω τρία χρόνια περίπου είναι πολύ ωραίο μπαρ αρκετά μεγαλο πράγμα όχι τόσο ευχάριστο για μένα γιατί όσο μεγάλο είναι τόσο κοσμο μαζεύει και πεθαίνω απ τη κούραση κάθε βράδυ. Αλλά μαζεύει αξιόλογο κόσμο.

Τα αφεντικά μου είναι σπαθιά στο λόγο τους και συμπεριφέρονται σε όλο το προσωπικό άψογα. Σήμερα είναι Δεύτερα και η Ρεγγίνα έχει ρεπό τραγουδάει σε ένα κέντρο διασκέδασης το "muzic" . Εγώ παλι τη δεύτερα πεθαίνω απ τη κούραση γιατί έχω σχολή το απόγευμα δουλεύω σε ενα μεγαλο βιβλιοπωλείο εκεί έπιασα δουλειά με το που ήρθα στην Αθήνα και το βράδυ στο fairytale .

Η Έλσα δεν ήθελε να δουλεύω ήθελε να αφοσιωθώ στις σπουδές μου όμως εγώ δεν μπορουσα να την αφήσω να πληρώνει μόνη της τα έξοδα για τις σπουδές μου δεν ήταν υποχρεωμένη εξάλλου. Στην αρχή όταν της είπα οτι θα δεχτώ τη βοήθεια της χάρηκε πολύ αλλά όταν κατάλαβε ότι θα κάνω τα αδύνατα δυνατά να της δώσω πίσω τουλάχιστον τα περισσότερα από αυτά που θα έδινε για μένα στενοχωρήθηκε αλλά κατάλαβε την ανάγκη που είχα για ανεξαρτησία με ήξερε καλά τόσα χρόνια έτρεχε απο πίσω μου σε κάθε ίδρυμα που πήγαινα και ηταν η μοναδική και αγαπημένη μου επισκέπτρια .Αλλά και εδώ το ίδιο κάνει Θεσσαλονίκη - Αθήνα μια φορά το μήνα επι τοσα χρόνια πολλές φορές και πιο συχνά .

Πραγματικά αν είχα μητέρα αποκλείεται να ήταν καλύτερη απ την Έλσα!