Είμαι σε ενα άγνωστο σπίτι , δεν υπάρχει ψυχή γύρω όμως ξαφνικά ακούγονται παιδικές κραυγές και κλάματα {θα περάσουμε καλά} λέει μια άλλη παιδική φωνή. Τι γίνετε εδω; Τρέχω αλλά όταν φτάνω στο δωμάτιο απο όπου ακούγονται τα οι φωνές ξαφνικα σταματάνε απόλυτη ησυχία . Ανοίγω και μένω κόκαλο στη πόρτα Στη μέση υπάρχει ενα ξύλινο παιδικό κρεβάτι και το σεντόνι είναι λουσμένο στο αίμα. Πρέπει να φύγω απο δω , πρεπει να φύγω απο δω αλλά τα πόδια μου έχουν κολλήσει στο πάτωμα δεν μπορω να κουνηθώ {είναι η σειρά σου } κάποιος ψιθυρίζει στο αφτί μου......
{Όχι άσε με οχιιιιιι ΑΣΕ ΜΕ}
{Φαι.... Τι κάνεις εσύ εδώ; Τι της έκανες;} ακούω τη Ρεγγίνα να φωνάζει, ανοίγω τα μάτια μου και βλέπω οτι βρίσκομαι στην αγκαλιά εκείνου του άνδρα, είναι ξαπλωμένος στο κρεβάτι μου . Το ενα του χέρι είναι περασμένο γύρο απ τη μέση μου και με αγκαλιάζει τρυφερά και με το άλλο ακουμπάει ενα πανί πανω στο κεφάλι μου. Καλά τι γίνετε εδώ; Τι θέλει αυτός εδώ; Και γω ποτε φόρεσα τις πιτζάμες μου; Αυτός φοράει το παντελόνι που φορούσε το βράδυ με εξαίρεση τα παπούτσια και το πουκάμισο. Στη θέση του πουκάμισου βρίσκεται ένα μαύρο φανελάκι που εφαρμόζει τόσο ωραία στο σώμα του , έχει δυνατά μπράτσα και ανοιχτές πλάτες όπως οι κολυμβητές .Φαντάζομαι τους κοιλιακους του κάτω απ το φανελάκι ΠΕΤΡΑ συγκεντρώσου Φαίδρα που να τον έβλεπες και γυμνό! Η Ρεγγίνα βγάζει φωτιές στη πόρτα και μόλις τώρα θυμήθηκα το όνειρο μου είναι η σειρά σου είπε η φωνή {όχι, όχι} φώναξα και έφυγα απ τα χέρια του απότομα όμως ζαλιζόμουν και στηρίχθηκα στο γραφείο μου για να μη πέσω, αυτός κάθησε στο κρεβάτι και με κοίταξε με ενα γλυκό και συμπονετικό βλέμμα .
{Είσαι καλά κοριτσάκι μου;} είπε η Ρεγγίνα και έτρεξε κοντά μου .
{Δεν ξέρω δε νιώθω πολύ καλά , ζαλίζομαι και δε θυμάμαι πως βρέθηκα στο δωμάτιο.} τότε γύρισε το κεφάλι προς τα εκείνον
{Τι έπαθε ; Και γιατί βρισκόσουν στο κρεβάτι της ;}
{Όταν βγήκες απ το αυτοκίνητο λιποθύμησες έβγαλα τα κλειδιά απο τη τσάντα σου σε πήρα αγκαλιά και σε εφερα σπίτι , ευτυχώς που είχες προλάβει να μου δείξεις πιο είναι και ευτυχώς που είναι στο ισόγειο.} είπε απευθυνόμενος σε μένα και μου χαμογέλασε πειρακτικά .
{Δεν ήξερα πως μένετε μαζί είχα ακούσει απο τον Στέφανο και για τις δυο σας οτι κάνετε πολύ παρέα και σας γνώρισε μαζί αλλά αυτό δεν το ήξερα. Όταν μπήκαμε μέσα η πόρτα του δωματίου ηταν ανοιχτή έτσι δεν έψαξα το υπόλοιπο σπίτι το μπάνιο το βρήκα κατευθείαν αφού είναι δίπλα . Καιγόταν στον πυρετό και παραληρούσε ,οπότε τον κατέβασα με χλιαρό μπάνιο τις φόρεσα τις πιτζάμες που βρήκα πανω στο κρεβάτι.} μπορούσες να ψάξεις και για καθαρό κιλοτακι βέβαια! Αχ θεέ μου τι σκέφτομαι , με είδε γυμνή, με έγδυσε , με έκανε μπάνιο , με έντυσε και με είχε στην αγκαλιά του όλο το βράδυ και γω δεν θυμάμαι τίποτα .
Γύρισε το κεφάλι του απευθυνόμενος μονο σε μένα αυτή τη φορά {έβλεπες εφιάλτες και ξυπνούσες ανα 10 λεπτά γιαυτό ήμουν μαζί σου στο κρεβάτι} που την έκρυβε τόση ευαισθησία;
{Ευχαριστώ} είπα και χαμήλωσα το κεφάλι , η λεξουλα αυτή ακούστηκε σαν ψίθυρος δεν είχα τη δυναμη να ακουστω πιο δυνατά παρόλο αυτό με άκουσε γιατί χαμογέλασε γλυκά.Πήγε κάτι να πει αλλά εκείνη τη στιγμή η Ρεγγίνα με αγκάλιασε , με έσφιξε τόσο δυνατά που πόνεσε όλο το σώμα μου , ένιωσα τα κοκκαλα μου να σπάνε σε μικρά κομματάκια.
{Συγνώμη αγάπη μου δεν θα ξανά φορέσω ωτοασπίδες .Μπορεί να σουν μονη σου να πάθαινες τίποτα και γω δεν θα καταλάβαινα τίποτα } είπε και ενα δάκρυ κύλησε στο μάγουλο της .
{Μη γίνεσαι χαζούλα, ευτυχώς ήταν εδώ ο ..} είπα και περίμενα να πει το όνομα του .Όχι πως δεν το ήξερα , το είχα άκουσε όταν του μιλούσαν ο Στέφανος και η ξανθιά αλλά δεν ήθελα να καταλάβει οτι το πρόσεξα.
{Ανδρέας , Ανδρέας Φιλίππου}
********************
YOU ARE READING
Στο απειρο
Romance{Θα είμαστε μαζί στο άπειρο θα σε προσέχω και θα σε φροντίζω το υπόσχομαι.} {Τι είναι το άπειλο ;} {Άπειρο είναι το παντα , δεν έχει αρχή και τέλος .} {Και εώ θα σε ααπώ στο άπειλο } Είναι καλύτερα να μη γνωρίζουμε το παρελθόν γιατί οτι δεν γνωρίζε...
