Στο απειρο

Part 8-b

.........

{Άσε με με περιμένουνε, εγώ σε νόμιζα φιλο μου αλλά....} δεν πρόλαβα να τελειώσω τη φράση μου,

{Ξέρεις πολύ καλά οτι εγώ δε σε βλέπω σα φίλη!}

{Ναι αυτό το κατάλαβα }λέω ειρωνικά

{Μη με ειρωνεύεσαι , εχεις καταλάβει τι νιώθω για σένα αλλά εσύ συνεχίζεις να το παίζεις τρελιτσα } α καλά ήρθε η ωρα να μπουν τα πράματα στη θέση τους { ωραία λοιπον άκουσε με ναι το χω καταλάβει αλλά δεν σε βλέπω με αυτό το τροπο εγώ έτσι κι αλλιώς όμως μετα απο αυτά που ειπες και σκευτικες για μένα και να σε βλεπα με αυτον τον τροπο και δεν κρύβομαι πίσω απ τις λέξεις ερωτικά εννοώ το χεις χάσει το παιχνίδι./}

{Θες δηλαδή να πεις οτι δεν τρέχει τίποτα με το αφεντικό ; Και εκείνος ο άνδρας; Εμένα περισσότερο για πονεμένος βλάκας μου φάνηκε παρα για ψεύτης } όχι δεν πρόκειται να σου πω δεν θα ξαναβιωσω αυτά που πέρασα ουτε θα γίνω ρεζίλι σε σένα , γύρισα να φύγω αλλά εκείνος άρχισε να μιλάει ξανά {τότε γιατί σε έχει στα όπα- οπα ; Έχει ανεβάσει το μισθό μονο σε σένα , ακόμα και ενα μήνα να έκανες να έρθεις στη δουλειά δεν θα λεγε τίποτα ουτε θα έπαιρνε αλλη.Ασε που όταν είσαι εσύ για κλείσιμο σε περιμένει και κλείνεται μαζί.Νομιζες πως δεν τα έχω προσέξει όλα αυτά;} και περιμενες τόσους μήνες για να μου τα πεις; Η αλήθεια είναι πως ο Λουκάς μετα απο εκείνο το περιστατικό ένιωθε πολύ άσχημα με αυτό που πέρασα και είχε καταλάβει πόσο με τάραξε, με διέλυσε αυτό που έγινε.Του ζήτησα να μη πει τίποτα σε κανέναν είμαι πολύ υπερήφανη αλλά έτσι κι αλλιως μετα απο αυτά που είπε εκείνος ο τύπος πήρε το επαγγελματικό του ύφος και δεν άφησε κανέναν να ξαναμιλήσει γιαυτό το θέμα. Ήξερε οτι αν εξηγούσε τι έγινε θα πληγωνομουν βιώνοντας ξανά αυτά που πέρασα άλλωστε η δισπιστια παντα θα υπήρχε. Απο φόβο μη ξανά έρθει εκείνος έμενε μαζί μου για κλείσιμο και για να είμαι πιο άνετη ώστε να παίρνω ταξί κάθε βράδυ ανέβασε λίγο το μισθό μου .Δεν το ήθελα αλλά δεν άκουγε με τίποτα.

{Δε μιλάς ε; Είσαι έξυπνη τι να με κάνεις εμένα όταν έχεις αυτόν με τόσα μαγαζιά!} έλεος πια {μπράβο σου λοιπόν εχεις απόλυτο δίκαιο .Αλλά έχω και δικαίωμα επιλογής,δε με πείραζε να το χω διπορτο ,ουτε με πειράζει να χω το αφεντικό στο κρεβάτι μου αλλά εσενα δεν σε θέλω ουτε καν να βρίσκεσε γύρω μου } είπα νευριασμένη με ύφος υποτιμητικό απέναντι του.Πω πως τα είπα αυτά εγώ ; Τι του είπα Χριστέ μου; Αλλά με έφερε στο αμίν ελπίζω να μην τα κάνα χειρότερα ,μα τι λέω σίγουρα τα εκανα.Εκείνος με κοιτάει αηδιασμένος και γω εκμεταλλεύομαι τη σιωπή του και φεύγω.

{Δεν τελειώσαμε} ακούω πίσω απ τη πλάτη μου {μα φυσικά και τελειώσαμε εσύ δεν το χεις καταλάβει} λέω απο μέσα μου και συνεχίζω να περπαταω . Ξέρω πως τώρα με σιχαίνεται αλλά το προτιμώ απο το να με λυπάται .Ουτε καν η Ελπίδα και ο Μάνος δεν το ξέρουν , ουτε η Έλσα . Οτι με θεωρεί τόσο εύκολη ενω δεν έχω δώσει ποτε μου αφορμή με εξοργίζει.

Μπαίνω στο αυτοκίνητο του Μάνου και κατευθείαν η Ελπιδα κατάλαβε οτι κάτι εχω .

{Τι έχεις ; Ήσουν μια χαρά , λίγα λεπτά πέρασαν μέχρι να ετοιμαστείς και βγαίνεις σ αυτή τη κατάσταση;}

{Τίποτα δεν έχω πάμε να διασκεδάσουμε τώρα και ασε το κήρυγμα.}

Το Muzik είναι γεμάτο αλλα αφού μας ξέρουν απ τη Ρεγγίνα , μας βρήκαν αμέσως τραπέζι. { είναι και ο Στέφανος εδώ} φωνάζει η Ελπίδα

{Ναι ; Που κάθεται; } ρωτάω εγω χαρούμενη.

{Εεεε} εκείνη ξεροκαταπινει , μα καλά τι έγινε;

{Ελπίδα;}

{Είναι και ο Φιλίππου στη παρέα του . Εκεί...} μου δείχνει αλλά εγώ δεν γυρνάω καν να κοιτάξω. Όχι δεν θα γυρίσω να τον δω , αν δω το πρόσωπο του ξανά θα αναστατωθώ ήδη δεν μπορούσα να τον βγάλω απ το μυαλό μου.

..................... Συνεχίζεται.........................