Nie masz psychy [dnf]

0.27

Gdy Nick poszedł do domu George zdecydował się zadzwonić do Clay'a. Blondyn nie odbierał więc George dzwonił do skutku.

- Halo?

- Sorry Gogs nie mogę gadać!

- Czemu? Coś się dzieje?

- Nie, nic, wszystko jest dobrze, paa! - powiedział Clay poczym się szybko rozłączył.
Mimo tego że blondyn mówił że nic się nie dzieje, George wiedział że to kłamstwo. Jeszcze te wiadomości od Karl'a.

- Może powinienem mu uwierzyć? - mówił do siebie George - Może on ma rację? Może po prostu lecę na kłamstwa? - zadawał sobie różne pytania George.

- Co o tym myślisz Patches? - zapytał kotkę. Ona tylko na niego dziwnie spojrzała i wróciła do oglądania wiatru za oknem.

***

*Chat Clay'a i George'a*

George: Clay proszę odbierz!

Clay: Nie mogę rozmawiać przepraszam

George: Co się dzieje?! Mogę jakoś pomóc?

Clay: George, nie martw się o mnie, wszystko jest dobrze!

George: przestań kłamać i powiedz mi prawde!! Naprawdę się martwie..
George: Clay?
George: Jesteś aktywny
George: Czemu mi nie odpisujesz?
George: Clay, wiem gdzie mieszkasz jeszcze chwila i zaraz tam będę
George: CLAY CHOLERA ODPISZ
George: proszę..

Po chwili odpuścicił.. Wiedział że jeśli Clay nie chce odpisać to tego nie zrobi. Nie wiedział co ma robić. Jechać tam czy zostać i czekać?

-Może to coś rodzinnego? - pytał patrząc na kotkę George - Może rzeczywiście nie powinienem się martwić? A może właśnie powinnem? - Dalej zadawał sobie pytania brunet

-Nawet jeśli to sprawa rodzinna, to dalej może przecież być coś złego, Clay nie ma idealnej rodziny - próbował coś wymyślić.
Kotka tylko siedziała i się na niego patrzyła.
George nie mógł sobie poradzić z tak dużą ilością myśli na raz, więc jego jedynym wyjściem było po prostu zasnąć co tym razem nie było łatwe.
Patrzył się w ciemności na sufit i rozmyślał...

- Czy naprawdę robię coś źle? - zapytał sam siebie ze łzami w oczach.
Nagle wpadł na genialny pomysł. Chciał spróbować teraz zadzwonić do Clay'a więc tak też zrobił.

- Halo, Clay?

- Tak? Czemu nie śpisz?

- Rozmyślałem parę rzeczy, a ty? Czemu ty nie śpisz?

- Mam nadzieję że nie rozmyślałeś tego czemu nie mogłem wtedy rozmawiać?

- Jak ty mnie dobrze znasz.. Dlaczego nie śpisz?

- Ehh.. Ojca nie ma w domu, a mama jest w pracy więc muszę pilnować siostry

- Mogę z nią pogadać?

- Jutro okej?

- Spoko, dobra, chyba mi już lepiej..

- idź spać

- właśnie to chciałem zrobić, dobranoc skarbie!!

- Dobranoc, śpij dobrze!! - zakończył rozmowę Clay i sie rozłączył...

***

Rano gdy George się już obudził, do drzwi zadzwonił Alex.

- Hej! - powiedział pół przytomny George.

- Hej, obudziłem cię?

- Nie, akurat miałem wstać, wejdź! - zaprosił go do środka.

- Pomyślałem że jesteś trochę samotny bez Clay'a, mam nadzieję że ci nie przeszkadzam?

- Nie, nie! Właśnie dobrze że jesteś! Bez Clay'a czuje się okropnie, potrzebuje pocieszenia, a ty się do tego idealnie nadajesz!

- Dzięki, nie wiedziałem! Zrobię ci śniadanie okej?

- Już się boje - Zaśmiał się George poczym wstał z kanapy i sam poszedł do kuchni - Chcesz coś? - zapytał Alex'a.

- Jak mogę to chcę! - odpowiedział Alex.

George zrobił mu kanapki z dżemem w sumie tak jak sobie. Podczas śniadania znów dostał wiadomość od Karl'a o treści "proszę uwierz mi, wiem co mówię, bo wiem co widziałem" Te wiadomości stawały się coraz bardziej przekonujące, ale George dalej sobie wmawiał że "one nawet nie istnieją"...