THE WHITE SMOKE GHOST

PART-9

{Part-9}

Naglalakad ako sa kalagitnaan ng kabi. Umuulan ng malakas at tila ba nakiki-sama ito sa aking nararamdaman, ang lakas ng ihip ng hangin ang nagtutulak sakin upang bilisan ko ang aking takbo. Walang tigil din ang pag bagsak ng aking luha, marami ng naglalaro sa isip ko ng kung ano-ano. Na-aksidente si papa, wala rin mama dahil pumunta siya sa tita ko sa bataan. Wala ring sasakyan na dumadaan.

Mag-isa akong naghihintay sa bahay kanina, nasa salas ako ng marinig ko ang telepono. Mabilis ko itong kinuha at sinagot. Mabilis akong tumakbo sa labas ng sabihin sa akin ng isang nurse na na-aksidente si papa.

Umiindap-indap ang mga street light, wala parin tigil ang ulan. Dahil sa hindi ko na makita ang dinadaanan ko napatigil ako sa hindi ko malaman kung nasaan na ba ako. Nanlaki ang mata ko ng may ilaw na papalapit sa akin. Nasa gitna na pala ako ng kalsada!! Sinubukan kung tumakbo, pero sa hindi malamang dahilan sumunod sa akin ang truck. Napapikit ako at niyakap ang aking sarili, dahil bato sa lamig o takot?

Nakarinig ako ng malakas na banggaan, unti-unti kung minulat ang aking mga mata. Tumayo ang lahat ng aking balahibo ng makita ang isang kotche at truck na nagbanggaan. Aalis na sana ako ng makita ang isang lalaki, hindi ko rin  maanigan ng mabuti ang kaniyang mukha, dahil sa lakas ng ulan. Napa-atras ako muli ng makita ang driver ng truck, duguan ito at masasabi kung wala ng buhay.

Napatakbo ako ng mabilis, nakaramdam ako ng kakaibang kaba dahil sa nangyari, napatigil ako gusto kung bumalik, ngunit may anong pumipigil sakin. Hanggang sa nanghina na ang aking tuhod at unti-unting nawalan ng malay.

Nagising ako ng maramdaman ko ang lamig sa aking kamay. Tinignan ko ang aking kamay ng makita ang kamay ni wayde, nakayuko ito at naka-pikit ang kaniyang mga mata. Napatitig ako sa kaniya ng ilang minuto, dahil hanggang ngayon ay naka-pikit parin ito. Nakaramdam ako ng lungkot at hindi ko rin malaman kung bakit.

Minulat na niya ang kaniyang mga mata, at ngumiti ng ka-unti. "Mira, gising ka na" saad niya, habang naka-ngiti sa akin. "Ilang araw kaming nag-hintay dito, kasama ko si azalea" napatingin ako kay azalea ng lumapit siya na may ngiti sa labi. Sinubukan kung ngumiti ng ka-unti, ngunit hindi ko alam kung ang ngiting aking pinakawalan ay nagsilbing takip sa tunay kung nararamdaman. Napatingin ako sa pinto ng bumukas ito at nakita ko si Jayden, napatulala siya ng ilang segundo ng makita ako.

Hanggang sa maluha-luha na siyang lumapit sa akin. Hinalikan ako sa noo habang may ngiti sa labi, "Bakit ngayon ka lang nagising" saad nito habang pinipigilan ang kaniyang luha, napa-ngiti ako sa naging reaksyon niya. Ini-angat ko ang aking kamay at hinawakan ang kamay niya at ngumiti ng ka-unti.

Alam kung binantayan niya din ako, dahil kitang-kita ito sa kaniyang mga mata. Lungkot at puyat, "Sandali lang at tatawagin ko si tito" saad niya at bilis pinunasan ang kaniyang luha at umalis. Tumingin ako kay azalea at wayde, napa-iwas ng tingin si wayde ng tignan ko siya, habang naka-ngiti parin si azalea, pwede ba umibig ang mga multo? Pwede ba silang mahulog sa isa't-isa?

"Ayos naba pakiramdam mo anak?" saad ni mama, isang lingo na pala akong walang malay, gumaling na din si mama. Tumango ako ng marahan, ngumiti naman si mama. "Ma asan po si papa?" napahinga ng malalim si mama, ang sabi ni Jayden tawagin niya si papa. "Nasa bahay siya ngayon, kaninang pumunta si Jayden sa akin ay naka-alis na siya" tumango lang ako, at marahang ngumiti, kitang kita sa itsura ni mama ang matinding pag-aalala, pumayat din siya.

"Kumusta sa school?" tanong ko kay jayden, may pinuntahan si mama kaya si Jayden ang kasama ko ngayon, sabay din kaming kuma-kain. Hindi siya sumagot sa tanong ko. "Uyy" saad ko ulit, binaba niya ang pagkain niya at tumingin sa akin, napakunot ako ng kunin niya ang pagkain ko. "Hindi ako pumasok ng isang linggo" saad niya, kasabay din nun ay ang pag-subo niya sakin, ilang segundo ko siyang tinitigan, nilapit niya ulit ang kutsara sa labi ko, dahan dahan ko naman sinubo yun. "Kaylangan mong magpagaling, para sabay tayong papasok sa school" saad niya habang hinahalo-halo ang pag-kain ko.