Kelimeler Yetmez

1. Bölüm 🍂

Merhabalar...

Ben Rüzgar, kafasında ki kurguları dayanamayıp dakikasında Wattpade atan kendi çapında bir yazarım. Bu arada Cam Güzeli adı ile yayımladığım kitabım var ona da bakabilirsiniz...

Neyse neyse 😉 Bu kurgu aklıma geldiğinde hemen yazmak için koştum resmen... finaline kadar kafamda canlanan kurguyu yazmasam yazık olurdu.

Diğer kitabım gibi yarı texting olacak. Ama daha çok düz yazı olacağını düşünüyorum.

Kitabımı beğenirseniz eğer bunu oy ve yorumlarla gösterirseniz çok memnun olurum. Kısa sürelerde bölüm atıyorum yani düzenli bölüm gelecek... gönül rahatlığıyla okuyabilirsiniz. Benden bu kadar sizi yeni kurgum ile baş başa bırakıyorum...

KEYİFLİ OKUMALAR ÇİÇEKLERİM ♥️

Evet bir klâsik olarak buraya başladığınız tarihi emoji ya da tarih ile belirtir misiniz?

______________________________________

Babaannemin beni çağırması ile yeni oturduğum divandan bıkkınlıkla oflayarak kalktım. İneklere bakmaktan daha yeni gelmiş beş dakika oturayım demiştim. Şom ağzım yine devredeydi galiba daha oturmadan babaannemin sesini duymuştum. Oflayarak üstümdeki yorgunlukla küçük mutfağımıza girdim. Babaannem kendi boyu ile eş değer olan tezgahımıza bir elini koymuş diğer elini de beline koymuş beni azarlamak için hazır ol da bekliyordu. Ben kurbanlık bir koyun gibi hemen dibinde bittim.

" Gız paçanaklı, bu süt neden süzülmedi. " babaannem tezgahta olan elini yine tezgahta olan süt kovasına vurup benden cevap bekliyordu.

" Şey babaannem ben ineklere bakmaktan yeni geldim. Birazdan halledecektim. " diye açıklamamı yapmıştım ama hiç inanmış gibi durmuyordu.

" Ah sen var ya, hele bir el evine git o zaman ah nenem diye kafanı duvarlara vuracaksın " evet her gün olan rutin azarını bugünde yaptığına göre rahatça keyif yapabilirdi.

" Tamam güzel babaannem valla şimdi halledeceğim. " deyip tezgahın yanına yanaştım. Tam elimi kovaya atmıştım. Elimin üstünde bir sızı hissettim o kadar hızlı olmuştu ki sonradan anladım babaannemin vurduğunu.

" Nenem ne yapıyorsun? " elimi hemen kendime çekip vurduğu yere baktım. Resmen kıpkırmızı olmuştu. Bu kadınla nasıl yirmi iki yıldır yaşıyorum anlamıyorum.

" Ben dedikten sonra mezarda ki ebemde yapar güli " yine başladı güli demeye tabi hanımefendi hala kabullenemedi. Kendi adının bana konulduğunu...

" Güli değil babaanne İsmim Gülistan " dedim, elimin acısını bir kenara bırakırken çünkü isim konusunda yaram büyüktü. Babaannemin ismi de Gülistan olduğu için herkes bana farklı bir şey diyordu. Mesela dedem ve amcam Gül diyordu. Babaannem Güli diyordu ne alakaysa... Bari sende Gül de

" Sus kız bu evde bir tek Gülistan var o da benim " dedi ve kovayı bana doğru ittirip mutfaktan çıktı.

" Bu kadın yaşlandıkça bir garip oldu. " diye söylendiğimde dışarıdan cevap gecikmedi.

" Yaşlandım ama hala çok iyi duyuyorum Güli " babaannemin kurt gibi kulakları vardı maşallah ama işine geleni duyardı.

" Ha bu arada sofrayı da hazırla "

İçimden ya sabır çekip sütü süzüp buzdolabına yerleştirdim. Yarın sütçüye verilecek payı da ayırdıktan sonra sofra kurmaya başladım. Bu evin gelini varken neden ben her şeyi hazırlıyorum anlamadım ki... Kendi kendime söylenirken sonunda evin kızı ay pardon evin gelini geldi.