Kelimeler Yetmez

4. Bölüm 🍂

Ay hellü...  nasılsınız bakalım...

Evet dediğim günden erken bölüm atıyorum... yoğun ısrarlarınızı görünce sevinç göz yaşları ile bölümü yazdım....

Canlarım biliyorum bölüm bekliyorsunuz ama gerçekten işten dolayı kafamı kaşıyacak zamanım olmuyor... ama bugün bu bölümü yayınlandıktan sonra biraz bölüm takviyesi yapmaya çalışacağım... 👌

KEYİFLİ OKUMALAR DİLERİM... ❤️

OY ATMANIZI VE YORUM YAPMANIZI BEKLİYORUM..

Medya : Gülistan Yaşaran

Aslında Gülistan için model kullanmayacaktım ama bu kızı görünce işte bu aynı Gülistan demiş bulundum. Sizde beğendiniz mi?

______________________________________

Yengemin sözleri beni şaşkınlığa uğraşmıştı. Ayak bağlarım çözülmüş gibi yerimde sendelemiş korku ile gözlerimi kapatmıştım. İçimden bütün duaları okumaya başladım. En sonunda derin bir nefes alıp konuştum.

“ Yenge ciddi mi söylüyorsun? “ sesimde tereddüt vardı. Şaka olması için resmen yengeme yalvaracaktım. Yengem ise gözlerimi yüzümde gezdiriyordu. Sanki tepkilerimi merak ediyordu.

Yengem yüzümü bir süre inceledikten sonra dudaklarını birbirine bastırmıştı. Yüzünde tuhaf bir ifade vardı. Sanki gülmek ister gibiydi ama kendini zor tutuyordu.

“ Korktun mu? “ diye cevap verdi bana ama biraz daha beklese kahkahalarla gülecek gibi bir ifade vardı yüzünde...

“ Şaka yapıyorsun dimi? Yazıklar olsun yenge ya bunun şakası mı olur. “ dedim, üstümde devam eden tedirginlikle.

Yengem sözlerimin üzerine elini ağzına kapayıp gülmeye başladı. Ben burada korkudan tir tir titredim. O gülüyordu. Bunun şakası mı olur? Şuradan geçen biri duysa da ciddiye alsa hoş mu olacak?

“ Yüz ifadeni görmen gerek “ dedi, gülüşlerinin arasında, bir yandan şaka olduğuna sevinirken diğer yandan aklımın gittiğine yanıyorum. Derin bir oh çekip hala gülen yengeme bıkkınlıkla baktım.

“ Çok komik gerçekten yenge tebrik ediyorum. “ dedim, ve yengeme arkamı dönüp eve girdim. Telaştan elimde bez ile çıkmışım.

“ Kız seni dün o çocukla görünce aklıma geldi. “ yengem hem arkamdan içeri girmişti. Hem de kendince bana açıklama yapıyordu.

“ Ne geldi yenge? “ dedim, bıkkın bir ses tonuyla

“ Şaka yapmak “ dedi, kaygısız bir tavırla ben ise sözlerine sadece göz devirdim. İnsanın aklını almak ne zaman şaka olmuş bilmiyorum. Yengem zaten kaygısızlıkları ile meşhurdu. Şaşırmadım bu yaptığına ama yani insanın da aklını almazsın be kadın..

Yengem hala içerde gülerken ben mutfakta işime geri döndüm. Tezgahı temizliyorum hala yengem kendi kendine konuşup gülüyordu. Bu kadın iyice delirdi.

Ben ise hem tezgahı siliyorum hem de sabır çekiyordum.. Nereden aklına geldi böyle bir şaka ben hayret ediyordum. Bu kadının aklının çalışma şekli beni benden alıyordu. O garip çalışan aklını nasıl durduruyorum. Bak gör...

“ Yenge ineklere bak madem bu kadar enerjiksen “ diye, içerideki kahkaha sesi bir anda durduğunda benimde keyfim yerine gelmişti.

“ Anam bakmadı mı? “ diyen sesi duyduğumda biraz önceki keyifli sesinden zerre kalmadığını anlamıştım. Yüzümde oluşan şeytani gülüş ile cevap verdim.