you ain't worth my love | hyunlix ✓

1.6

İyi okumalarr

Medyadaki şarkıyı dinlerken yazdım bölümü bakabilirsiniz istersenizz

Not: bu bölümde kilo takıntısıyla alakalı bir kısım ve bolca küfür var, rahatsız olacak okuyucularımdan şimdiden özür dilerim

Not 2: bazı arkadaşlara 15. bölümün bildirimi gitmemiş lütfen onu okuyup okumadığınızı kontrol edin, bölümler bağlantılı

İnsta: lttlemoa

[Felix'in Gözünden]

Aradan bir ay geçmişti.

Hyunjin bir aydır benimle bir kelime olsun konuşmamıştı. Dans derslerine gelmemiş, Minho hoca her çağırdığında bir bahaneyle sıvışmıştı.

Artık o kadar da üzülmüyordum. Sülük gibi ortada bırakmıştı beni, ışık hızıyla aramızda oluşan soğukluğu tüm okul seziyordu. Bakışlar eski, tanıdığım Hyunjin'e dönüşmüştü.

Soğuk, nefret dolu.

Artık koridorda karşılaşsak yüzüme bakmıyordu bile, konuşmaya çalıştığımda tersliyor veya dalga geçiyordu. Hyunjin sözünde duran biriydi ve bunu tekrar anlamıştım bu kavgayla.

Benden nefret edeceğine dair sözünü gayretle tutuyordu, kalbini bana karşı taşlaştırıyordu.

Ben, ben nasıldım? 

Öfkeliydim her şeyden önce. Tamam hatalıydım, tamam eşeklik yapmıştım ama ben sadece aşıktım. Korkmuştum ters gidebilecek her şeyden, bu yabancı duygudan.

Ha şimdi dönebilsem geçmişe, kalbimin onun gülüşü için hızla çarptığı ilk an koşar boynuna atlardım. Belki başta terslerdi, yüzüme bakmazdı ama hepsini şuan ki nefretini haykıran bakışlarına tercih ederdim.

Üzgündüm ayrıca. Birine aşık olmanın bu kadar acı vereceğini kimse söylememişti. Yüzümü güldüremiyordum. Gururum izin vermiyordu yıkılmama, kalbimse paramparçaydı. Duygusal olarak arafta gibiydim.

Ne yapacağımı ne hissedeceğimi bilmiyordum.

Dansa vermiştim kendimi. Kırık kalbim ve gururum beni hırslandırmıştı ama sağlıklı bir hırs değildi bu. 

Ağrılarım sıklaşmıştı, yemek yediğimde psikolojik olarak kusuyordum. Midem kaldırmıyordu, kilo alma düşüncesi beni korkutuyordu. Dansım mükemmel olmalıydı ve Hyunjin varken aklımdan uzaklaştırabildiğim kilo takıntısı geri gelmişti.

Mükemmel görünmek zorunda değildim, kilolu da değildim ama takıntı gibi bir şeydi bu. Bilemiyorum, belki de Hyunjin sayesinde sevmeyi öğrendiğim bedenim onun gidişiyle bana yabancılaşmıştı.

Üstümde böyle bir etkisi olmasından nefret etmiştim.

*********

"Felix, gözünü sevdiğim benim için bir ısırık al. Nolursun hadi, uçak geliyoor."

Seungmin'in bana yemek yedirme çabalarını boşa çıkararak başımı çevirdim. "Oğlum zorlama işte, istemiyor canım."

Seungmin sinirle elindeki kaşığı tepsiye fırlattı. Atarlı hareketi ve yükselen serzenişi yüzünden yemekhanede bir kaç kişi bize bakmıştı. "Artık siktiğimin Hyunjin'ini atlatır mısın ya. Felix bir deri bir kemik kaldın."

Kalbime bir huzursuzluk yerleşti, Hyunjin hakkında kötü konuşulmasını sevmiyordum. "Hyunjin'le alakası yok, saçmalama."

"Ya abi nasıl yok? O gittiğinden beri ruh gibisinin, ya ağrıdan ya açlıktan sağa sola bayılıp duruyorsun. Kendini bu kadar hırpalamak mantıklı mı ya, bu çocuk senin hayatında beş aydır falan var hatta belki daha kısa süredir. Bir intihar etmediğin kaldı amına koyayım! Endişeleniyorum lan senin için. Anla beni de."