පහළොස් විය
මගේ දිනපොතෙහි සොදුරුතම පිටු විය
බැදීම් ගොන්නෙහි
විය සොදුරු හැරවුම
ඒ අතර හද රැදුනු අමුතුම නමක් විය
උසම උස කෙල්ලෙක්ගේ උස බෙදාගන්නටම
හරියනම උස තියන චූටි කෙල්ලෙක්ය ඇය
හිතුවේ ඔබ විසල් ඔළු කුමරියක් යැයි කියා
නමුත් පසුවට දැනුනා ඔබෙ හදවතෙහි තෙත
සිතුවේ බුදු දහමේ පමණයි ඇත්තේ තෙත් සිත්
ඒත් ඔබ පෙන්නුවා එය සදොස් යැයි මටත්
ඔබ රකින දෙවියන් කොයිතරම් උතුම් දැයි
වැටහුනා ඇසුරු කළ නිසා ඔබ හද ළගින්
ඔබ කන්නේ හෙමින් එය ඇත්තටම විනෝදය
ඉදින් කළ විහිළු ගැන අමනාප නොවනු මැන
වචන ගළපන්න හරි අමාරුයි ඔබෙ ගුණට
මන්ද එය මායිම් කළ නොහැකි හැගීමකි
වචනෙකින් වැට කඩොළු බදිනු බෑ තුතිය වෙත
නිසදැසක කැටිකරනු බෑ එහි රසය ගැන
නමුත් මෙය කිවයුතුය කොහොමහරි ගළපාන
සිතනවා එයින් වැටහෙයි කියා මේ සදැස
දුකක් සතුටක් වූවිට මේමට
නිතර සිහිවෙන බැදීම් මහගොඩක් නෑ මෙමට
ඉතින් ඒඅතර ඔබ සහ ඔබේ මෑණියන්
සිටිනවා නිසැකවම මුල් නම් අතරෙහිම
ඉතින් අවසන් වරට කියන්නම් මේ දෙයත්
MY RAP නොතියේවි A අකුර නොමැති නම්Yeye
නිසදැස් ලියන්න එපා වෙලා තියෙද්දි කෙනෙක් ඇවිත් මෙහෙම කිව්වම ඒකෙනා වෙනුවෙන් මං කොච්චර ස්තූති වන්ත වෙන්න ඕනෙද කියලා අමුතුවෙන් කියන්න ඕනේ නෑ නේ නේද
මේ මගේ එක යාලුවෙක්
එයා තමයි ටොපික් එක කිව්වෙ ...
YOU ARE READING
La Vie en Rose
Poetryඅදහස් කැටි කර දැක්වීමට ඇබ්බැහි වූ කල ... නිසදැස් ලිවීම නවතාගත නොහැක ...