Geçtiğimiz hafta benim için bir rüya gibiydi.Önce minik bir örümcek sayesinde yakınlaşmış sonra da Jaemin sayesinde öpüşmüştük.Öpücükten sonra belki aramızda bir şeyler değişir diye düşündüysem de herhangi bir farklılık olmamıştı.Jimin hala aynı Jimin'di.Bütün günüm sürü evinde geçse de eve oldukça erken gelmeye çalışıyor Jimin'le vakit geçirmek için elimden geleni yapıyordum.Tabi ki o da benden kaçmaya devam ediyordu.
Her gün olduğu gibi bugün de evimizden nefis yemek kokuları yükseliyordu.Tatlı sevgilim güzel elleriyle yine harikalar yaratmış olmalıydı.Çok yakında ona olan güzel sürprizimi gösterebilecektim tabi bunun için önce kar yağması gerekiyordu.Belki bu sayede bana daha yakın hisseder beni sevmeye karar verirdi.
"Merhaba aşkım ben geldim"
"Evde kimse yok Jeongguk normal davranabilirsin"
"Ben zaten normal davranıyorum aşkım,seni seviyorum ve bunu belli etmek için birilerinin gözüne sokmama gerek yok."
"Otur hadi sofra hazır"
"Üstümü değiştirip geleceğim sen otur Jiminsshi"
Stratejimi ona aşk dolu sözlere boğmak olarak değiştirecektim.Jimin'i kazanmak için elimden gelen her şeyi yapmaya hazırdım.Üzerimi değiştirip yeniden mutfağa indiğimde yemekleri servis edip yemeye başladığını görmüştüm.Ancak dikkatimi çeken bir şey vardı.Jimin bana her gün bir et yemeği yapardı.Küçüklüğünden beri eti çiğneyemeyip yutamadığı için et yemeyi sevmediğini söylemişti.Bu yüzden kendine ayrı sebze yemeği yapardı.Bu akşam tabağına et yemeği almasını garipsemiştim doğrusu.
"Eline sağlık bebeğim,çok lezzetli olmuş sen de mi et yiyorsun?"
"Yiyemez miyim Jeongguk et sadece sana mı ait?"
"Hayır,ben ondan demedim ye,ye tabi ki hatta sevindim normalde yemezdin ya ondan"
"Bilmiyorum bugün canım sebze yemek istemedi"
"Afiyet olsun aşkım"
Neden böyle bir anda parlamıştı anlamamıştım.Aslına bakarsanız şu anda önündeki yemeği nefes almadan yemesi hoşuma bile gitmişti.Jimin çok zayıftı.Buraya geldiğinden beri daha da zayıfladığını düşünüyordum.Yanakları böyle dolu doluyken harika görünüyordu.Her yerini ısırmak istiyordum ancak ona dokunmama izin vermeyeceğine de emindim.Israr etse de yemek bittikten sonra bulaşıkları toparlamasına yardım etmiştim.Yemekten sonra ise daha da tuhaf bir şey olmuştu.
Jimin bir süre ortadan yok olmuş.Geri döndüğünde ise üzerinde bana ait olan yeşil sweatshirtüm vardı.Bu garipti...Benim eşyalarımı Jimin'in üzerinde görmek oldukça garip olsa da bir yandan deli gibi mutlu olmuştum.Onu gücendirmemek ve utandırmamak için bakışlarımı çekmeye çalışsam da merakımı gidermek için konuşmaya kararlı gibiydi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
