FALEZ

13.Bölüm

Merhaba arkadaşlar.

Uzun bir süre Falez için bölüm yayımlamayacağım.Oy ve yorumlar kan ağlıyor.Bu bölüm de geçmişten bahsettim.Bir sonraki bölümde ise Boran'ın neden terk ettiğini öğreneceğiz.

Boran' ın ağızından okuyağız o sahneleri.

Keyifli okumalar dilerim♡

SINIR:200

♧

İnsan sevdiğinde güzelleşirmiş diyorlarya hani o kadar doğru bir söz ki Boran'ı sevdiğimde anladım değerini.Denize bir dalga vuruyor mutlu olduğunu düşündüğün bir anda, ölümün zehirli suları yakınlaşıyor ve aciz bulduğu zayıflıkla seni alt üst ediyordu.
Sonra bir gün sevgisinin yalan olduğunu öğreniyor, diyorsun ki kirletemediğim sevgimin,bir başkasının kalbine aldanması yetermiş.

Çocukluğum Boran'a olan hayranlığım ile geçmişti.
O ölüm çukurundan kaçtığım ilk gün tanışmıştık.Şehir de gezdirmişti beni.Farklı yerleri onunla beraber tanımış ve görmüştüm.

Bu benim için büyük bir lütuftu.
Ruhuma vurulan ilk kamçı ev denen cehennemde yaşanmıştı.

Tacize uğramıştım.

İlk bir kaç gün uykularım bozguna uğramış gerçeklerle yüzleşmeme sebep olmuştu.Benim hayellerimi çalmışlardı o evde.Duygularımı, ruhumu,resim kalemlerimi mesela...

Karahanlı'lar Sevgi Evi.

Boran'ın amcası tarafından tacize uğramıştım ben.Sevdiğim adamın öz amcası.

Öldüm, görünmez bir kaftan biçtiler...

Yaşadığım tüm bu olayları idrak ettiğimde ve netlik getirdiğimde on yedi yaşımdaydım.Bu durumu Boran'a söylemek hem istiyor hem de karasızlık içinde kıvranıyordum.

Böyle bir durumla karşılaşmayan biri için kurulabilen kolay cümlelerdi; Ben söylerdim, anlatırdım, ne diye çekineyim ki...

Öyle olmuyordu işte.Annen yok, baban yok,hayatını çalan kişi sevdiğin adamın kanından.

Sonra bir gün o adam tekrar geldi bir gece.Dört duvarın arasına sıkışmış ölüyordum sanki.Ben sadece kendimi korumak istemiştim.Tekrarı olmasın,bana dokunmasın.

Korkarak yaptığım bir hareket ile durulmuştu.Zaman kazanmış ve o evden kaçıp gitmiştim.

Boyunumda morluklar kollarımda çürükler ruhumda acılar ile kaçtım ve bir daha geriye dönmedim.

Kaçmamın ardından Boran'ı bir kaç gün görmemiştim.Bana aldığı telefon orada kalmış ve ben hiç bir şeyi düşünmeden çıkmıştım.
Sonradan ne yapacağımı, nerede kalacağımı düşünmeden.

Boran'ın yokluğunda sokak kedileri ve köpekler dostum olmuştu.Ne güzel ve masum canlılardı, insan nasıl kıyardı böyle derin bakan ve anlayan bir cana.

O bir kaç gün zorluklar ile geçmişti.
Bir evin içinden daha temizmiş korktuğum o sokaklar.İçkici sandığım adamlar bana battaniye vermişti bir keresinde.Yardım teklifinde bulunmuş ürktüğüm için reddetmiştim.

Yakınım olup olmadığını sorduklarında tek gerçeğimin Boran olması ile onun telefon numarasını verip aratmıştım.

Gecenin bir yarısında nefes darlığı çekiyordu geldiğinde.Çok korkmuştu,hatırladığım her anımda yüzümde masumluğun en incesinden bir gülümseme yansıyordu.