FALEZ

ALINTI

"Ellerini benden uzak tut." Kendimi yitiriyor gibiyim. Boran fütursuz hareketlerimi sınırlandırmak adına çabalar gösterirken, ben onu görmeye dayanamıyorum.

"Bırak beni Ahu, Saçlarım!" Parmaklarımın arasına dolanan saç tellerinin bir bir kopuşunu görüyor gözlerim, hissediyor tenim.

Uzaklaştım.

Birinin müdahelesi ile değil kendi hür irademle, saçlarını yolduğum kadını kafasından ittirerek duvara vurduktan sonra uzaklaştım. Kahve gözlerim ağlıyor muydu?

Herkes buradaydı, hesap günü gelmişcesine toplanmışlardı. Beni bitiren insanlar sonum için buradaydılar sanki.

Boran bir yanımda beni bastırmaya çalışıyorken, yerde saç diplerini okşayan bir kadın var. Öte yanımda Mine.

Ve sol yanımda ise Duran.

Kalabalıklar içinde yalnızdım. Ağlıyordum ama işitiyordum ki ben bu halime daha çok ağalayacaktım.

"Sizi tanımak ile kendi hayatımdan çaldım ben, hep sustum ya, sustum ki gitmeyin.
Günlerim; ağlamamak için direnmek ile geçti. Ben çabaladıkça siz boş vermişsiniz." Tüm diller lal oldu dinledi beni.

Yüzümü saklamak istedim. Kayıp giden göz damlalarımı gizlemek..

Haklılarda beni ne annem ne de babam sevmiş, istemişti. Onlar bile katlanmamış bana. Ama beni bırakırken acımamış mıdır ki canları? Gerçi acısa bırakırlar mı hiç.

"Ahu, inan demek boşuna ama ben dokunmadım. Yapmadım." O da mı ağlıyordu? Benim gibi.

Şimdi içimde aşk var, yüzümde kin.

"Ben bir senin ile hayal kurdum Ahu. Ben seni ve beni bir çatı altında bizden bir parça ile hayal ettim. Yapma! Her şeyi yak yık eyvallah, ancak bunu yapma. Sevmediğime inan, gittiğime, hatta belki bir gün öylece öldüğüme bile ama buna değil Ahu. Buna olmaz." Ağlıyordu. Yıllar sonra bir benim karşımda ağlayan adam herkesin içinde ağlıyordu.

Sessizlik ardından tiz bir çığlık yankılandı duvarlar arasında. Yüreğimin sesine karışan yabancı kadın sesi. Mine Elzem'in saçlarını asılırken etraf tekrar karıştı.

Soyutlanmış, gidiyor gibiyim. Feri çekilmiş gözlerim uykuya hasret oldu sanki. Karışıklık ardından sol yanımdan net sesi arşınladı kulakları. Deldi geçti yüreğimi.

"Ahu, onun karnında bir bebek var ve onun sorumlusu da sebebi de benim."

Yok olmaz dediğim, demediğim ne varsa soldurdu çiçeklerimi. Hazır değildim henüz, tanıdık yüzlerden baharlarımı çalmalarına.

Hayatta geri dönüşü olmayan ayrılıklar da vardır dimi.

19. Bölümden ufacık bir kesit. Bol bol yorumlarınızı okumak istiyorummm

Profilimi takip ederek kitap ile alakalı olan gelişmelerden haberdar olabilirsiniz.