Fakirhanelerinden dört yüz yetmiş virgül dört kilometre yol sonunda Vegas'a ulaşan Baekhyun ve en iyi dostu Sehun ünlü kumarbaz Park'la tanışacaklarını ve tüm hayatlarının değişeceğini nereden bilebilirlerdi?
chanbaek, sekai 2008
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Los Angles, rüyaların gerçekleştiği şehir. En ünlü sanatçıların yaşadığı, koca Hollywood. Muhteşem parıltılı deniziyle Santa Monica. Harikalar diyarı Disneyland ve daha bir sürü güzel şey. Yaşadığım şehri yeni tanıyormuşum gibi hissediyordum. Bütün güzel şeyler ayaklarınızın altındayken onu fark etmezdiniz. Chanyeol bu güzel şeyleri beni cillop Ferrarisiyle gezdirdiğinde fark etmiştim. Ona kızgınlığım gittikçe azalıyordu. Gülümsemesi, ilgiyle sorular sorması, konuşması, giyimi, zevkleri ve diğer her şeyi beni etkiliyordu. Fakat onun benim bilmediğim karanlık bir tarafının olduğunu biliyordum. Uyuşturucu içiyordu, kumar oynuyordu ve bazen çok otoriter olabiliyordu. Bunları görmezden gelsem de üzülüyordum.
Şimdi Santa Monica iskelesinin en ucunda oturmuşken onu kucaklamak istiyordum ama bir yanım hep beni durduruyordu.
"Evet," dedi. "Sevdin mi?"
"Evet," dedim. "Sevdim."
"Vegas mı, burası mı?"
"Vegasta sadece kumar var bay Park. Burada gerçek yaşam var." Nefes verdim.
"Ama oraya gidip gerçek yaşamı da bulabilirsin."
"Bilemiyorum, Vegas buraya çok uzak ve benim evim burası."
"Evin," dedi. "Sen neredeysen oradadır."
Şaşkınlıkla kaşlarımı kaldırdığımda böyle edebi konuşması hoşuma gitmişti. Adamda her türlü marifet vardı. "Benim evim Sehun, Sehun neredeyse oradayım."
Küçük bir kıkırdı bıraktı dudaklarından sonra iskelenin aşağısındaki denize baktı. "Onu çok seviyor olmalısın."
"Evet, bu hayattaki tek arkadaşım, ailem, her şeyim," dedim ona bakarken. "Sahi geç oldu eve gidelim mi?"
"Sehun yalnız değil merak etme, Kai onunla ilgileniyor."
"Kai ilgileniyorsa hemen gitmemiz gerek. Onun kalbini bir kez daha kırmasına izin veremem." Ayaklandığımda o da kalktı ve bana yetişti.
"Aralarına girmemiz doğru olmaz. Biraz daha kalalım, hem ben acıktım burada çok güzel bir restoran var."
"Aralarına başlatmasınlar şimdi. Ben de acıktım."
Bu sefer sesli güldüğünde elimden yakaladı. "Sen komik birisin Baekhyun."
Elimi yakalayışına şaşırırken tepki vermeden yürümeye, ona ayak uydurmaya başlamıştım. "Kai, nereli ve kim, onu nereden tanıyorsunuz size çok yakın duruyor bay Park?"
"Kai yarı amerikalı, ailesi yok fakat onu büyüten yaşlı bir mafya babası tarafından eğitilmiş. Onu oradan aldığımda biçilmiş bir kaftan gibiydi. Onun gerçek adı Jongin."
"Nee," diye sordum yüksek sesle. "Gerçek adı Kai sanıyordum."
"Gerçek adını sadece ben biliyorum. Ve tabii bir de sen." Göz kırpttığında ellerimize baktım tekrar. Elele yürüyorduk. "Adını kullanmayı sevmiyor, ailevi bir şey sanırım. Onu kızdırmak için arada Jongin derim, yine de bana bir şey yapmaz. Fakat o gerçekten bir ölüm makinesi."
