__________________________
İzuku ellerinde gülleri tutuyordu.
Çocuğun elleri kanıyor, sanki vücudunda ki tüm kanlar elinden akıyorcasına boşalmış hissediyordu.
"Ah, Aşk! Sarhoş etmesene beni... Sanki Amoré Tanrı'ya inanmama sebep oluyorsun gibi... N...
Uraraka efendisinin okşadığı sayfaları izliyor, daha sonrası sanki az önce sevmemiş gibi masanın üstüne kitabı fırlatışını görüyordu. Acaba bir Alfa edinseydi ona da mı böyle yapacaktı? Önce sevecek, sonra atacak. Ne de dik ama.
İzuku ise bu sefer Alfa kadına yaklaşıp, üzerine doğru yavaşça, kışkırtırcasına eğildi.
"Ne de salakça Tanrılara olan inanç değil mi? Ama... belki Amoré Tanrı'nın beni yarattığına biraz olsun inanabilirdim."
Uraraka yüzünde hissettiği bu nefesle, çilek ve tütün kokusu ile irkildi, sevgili Omega efendisinin çilek aromalı sigarasından olsa gerekti.
Hemen sonrası şiddetli bir kahkaha attı Baskın Omega.
"Tabii ki şaka yapıyorum Uraraka-san! Tanrılara inanmak mı!? Hah! ne de komik ama... Var olmayan şeylerden istediğimiz hayaller, aptal Tanrılar. Daha doğrusu aptal kullar."
Uraraka yutkundu.
"O kitap Antikacılar Sokağından aldığınız kitap değil miydi? Sanırsam ikinci el bir kitaptı efendim."
İzuku Alfa çalışanına doğru gülümsedi ve masaya yaslanarak siyah tül eldivenlerini iyice eline oturtmasıyla, odaya da ağır ağır Feromonlarını oturtturuyordu.
Oda İzuku'nun çalışma odasıydı, koyu yeşil tonlarıyla donatılmış oda'yı alevi durmak bilmeyen bir şömine ısıtıyor, bu kış aylarında içlerine uyku serpiyordu ateşin sesi.
İzuku hafifçe tebessüm etti.
"Unutma Uraraka-san... En değerli kitaplar, daima en ucuz olanlardır."
Uraraka sessizce kafasıyla onayladı, tüyleri diken diken olmuş bir şekilde.
_______________________
Gece saatleri.
Zavallı Uraraka, odadan kendini zorlukla atabilmiş, kapıyı açar açmaz yere şiddetlice düşerek, kıvranmaya başlamıştı. Acının en tatlı hâli bedenini dolaşıp yutuyor, rutu hızla aktifleşiyordu.
"E-efendim yalvarırıghm! Durun!"
Koridorda bulunan diğer Alfalar telaşla yerde yatan Alfa için yardıma gelecekleri sıra hisettikleri Feromon ile ayakları bir adım dahi atamadı.
Zavallı Uraraka patlayacak bir bomba gibi hissediyor, efendisinin üstüne atlayıp saldırma isteği tavan etse de, İzuku'nun baskınlığı kendisini ezip geçiyorken ayağa bile kalkamıyordu.
Bir Omega'nın bu kadar diktatör biçimli güçlü olması... Üstelik dehşet verici bir güçte Feromonu Alfalara "Otur." diyorcasına bağrıyordu koridorda.
Hiçbir çalışan yerinden kıpırdayamadı o anda, herkes öylece yerde yatan Alfa Kadının acı içinde kıvranmasını izliyor, kulaklarına Alfa'nın çığlıkları ardından ağır adımlarla atılan topuklu ayakkabı sesi ilişiyordu.
Yeşilli Omega yarattığı bu karmaşa karşısında sakince, sanki bulutlar üzerinde adım atıyormuşcasına kapıdan çıkarak, siyah topuklularından, sağ ayakkabısını çıkarıyor ve ayağını yerde uzanan Alfa'nın sırtına doğru yerleştiriyordu.
Herkes anlık öleceğini hissetti. Efendilerinin modunun düştüğünü biliyorlardı.
Uraraka ise Omega'ya her dokunamayışında ölüp bitiyordu, Alfalar yutkundu.
Şu an o ayağın altında kalmak için can verecek ne çok Alfa vardı.
İzuku ayağını çekmeyerek pisçe sırıttı ve bu sefer Feromonları yerine, sesi doldurdu koridoru.
"Ahh~! Biliyor musun Uraraka-san! Asistanım olma sebebin sürekli çalışıyor ve disiplinli olman! Sevgili küçük Alfa çalışanım benim~ o kadar memnunum ki senden!"
Alfa'yı ayağıyla omuzlarından beline doğru okşayıp kendi elbisesinin eteklerini kaldırmış, topuklu ayakkabısını geri giymişti.
Uraraka çıldırıyordu, Omega'yı deli gibi becermek ve boynunu yerinden koparıp, öldürmek istiyordu.
Baskın bir Omega'dan farklıydı İzuku, onda delicesine bir güç vardı... Her Alfa'ya diz çöktürebilecek bir güç, korkutucuydu bu.
Çünkü Alfalar ölüm iç güdüsü ile birlikte rutu aktifleştiği zaman hiçte iyi şeyler olmuyordu.
"Evet sevgili çalışanlarım! Şimdi Pikachu Barı'nın sahibiyle görüşmeye kim bana bir araba ayarlamak ister? Gördüğünüz üzere Zavallı Uraraka'm bitmiş halde."
Uraraka duyamıyordu bile, feromonların altında eziliyor, titriyor, gözyaşları delicesine akıyordu.
İzuku eliyle birinin Uraraka'ya yardım etmesi için işaret etmişti, aksi taktirde zavallı Alfa oracıkta bitecekti.
Gerçi İzuku Alfaları sikine bile takmazdı, ırkçı tavırları, diktatör edası emirleri, şu zamana kadar kendisini aşağısında bırakan hiçbir Alfa Tanımamış-tı denebilirdi.
Biri hariç.
İzuku kimsenin kıpırdamadığını gördüğünde eliyle ağzını kapatarak kışkırtıcı bir şekilde kıkırdamış ve sırıtarak Feromonlarını hafif dindirmişti.
"Korkmayın bebeklerim~ ısırmam!"
____________________
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yeni kitabim umarım güzel olmuştur, ilerliyen bölümler daha güzel olacak.
