Amoré God | ᵇᵃᵏᵘᵈᵉᵏᵘ

- Trois -

Kirishima barın arka kapısına gelmiş, açılan kapıyla birlikte, burnuna esen Feromon ile yutkundu.

"Lanet olsun. Üstünden bir süre vakit geçmesine rağmen hâlâ kalan pislik. Ne tür bi yaratılış acaba? Acaba kami-"

Korkuyla irkildi, Patronu iyi miydi!? Kirishima ani bir telaşla, aceleyle koşmaya başlamış ve bu Feromon karmaşasının arasında aşkını bulmaya çalışıyordu. Havadaki korku dolu Feromonun sahibi eğer İzuku'nunsa, bunun cidden hiç iyiye işaret olmadığını biliyordu.

Ama bildiği bir şey varsa da... O Omega'nın cehennemden bile korkmayacağıydı... Peki neyden korkmuştu? Ölmekten bile korkmayan bir insanı böylesine ne korkutabilirdi?

Nihayetinde bunca karmaşanın olduğu yeri ancak pislik bulduğu Dominant Omega'nın bıraktığı Feromonları takip ederek bulduğunda, yerde yatan Alfa'lara gözü ilişti.

"Lanet olsun..."

Cidden berbat ve korkunç bir görüntüydü ki onları böyle görmesi Kirishima'yı daha da çok korkutuyordu.

Hızla gözleri Loş ışıkta etrafı tarıyor, bu Feromon karmaşası içinde sevgilisinin kokusunu arıyordu. Bulamadı oğlan.
Barın arka odalarına doğru koşuyor, leş gibi alkol kokan etrafta öylece koşmaya devam ediyordu. Duvarlar hiç olmadığı kadar üstüne geliyor, içinde ki korku büyüdükçe onu öldürüyor gibi geliyordu.

Her adımında sanki bulamayacakmış gibi hislere boğulurken, nihayetinde personel odasının içinde, duvarın köşesine çökmüş aşkını gördü Kirishima.

Zavallı patronu tir tir titriyor, sevgilisinin gelmesi ile yaş dolu gözlerini ona dikiyordu. Aşırı korkmuş olmalıydı.

"Sevgilim! Ah sevgilim...korkma..."

Kirishima hızla ona sarılmış, onu kucağına doğru çekerek her yerini sarıyor ve terlemiş saçlarından öpüyordu, onu bulmasıyla rahatlaması bir olmuştu. şimdi ise onu sakinleştirmesi gerekiyordu.

"Korkma... Ben buradayım, her zaman yanında olamadığım için özür dilerim ama bir şey mi yaptı sana? Zarar mı verdi sana aşkım?"

Denki ona tutunmuş, gencin takım elbisesini istemsizce kastığı elleri ike buruşturuyordu. Kirishima sakinleşmesi adına hoşuna gidecek Feromonlar yayıyor ve durmadan onu öpüp duruyordu.

Denki yavaş yavaş rahatlıyor, konuşabilecek hâle geldiğinde titreyerek

"İ-ilk başta o kadar etki etmedi ama... İzuku cidden bu sefer çığrından çıkmıştı... Onu e-en son bu hâlde sanırsam lisede görmüştüm. Siniri bana işlemedi pek lakin korumaların hepsi bayılınca..."

"Sende savunmasız hissettin değil mi? Sevgilim benim... Kafamı sikeyim! Neden seni yalnız bırakıyorum ki! Beni sensiz görevlere gönderme... Benim ait olduğum yer senin yanıbaşındır..."

Denki daha çok sokuldu sevgilisine ve rahatlamaya başladı... En azından artık korkması gereken bir şey yoktu, Alfası buradaydı.

__________________

İzuku çıkışa vardığında, kapının önünde durup arkadasından gelmiş Iida'ya doğru bakışlarını çevirdi. Oldukça sinirliydi, olması en son istenilen siniri.

Gözlerindeki nefret, sönmüş bir ateşe tekrardan bir çuval odun fırlatılmışcasına yanıyor. Iida'nın içine korku salıyordu.

Iida telaşla cebinden çıkardığı mentollü sigarayı efendisine doğru uzatmış ve onun için yakmıştı. Biliyordu ki nikotin onun sevdiği ve tek bağımlılıydı.