Amoré God | ᵇᵃᵏᵘᵈᵉᵏᵘ

- Dix _ Huit - Finale -

Bu İzuku için büyük bir aftı.

Ama affetmeler ne tarzla aynı olurdu?
Daima merhametli olur muydu?
Tanrı bu kadar merhametli miydi?

Saçmalamayın... hataların dönüşü olur mu hiç? Size edilen o kaba sözlerin hiç affı olur mu?

Ve daha da önemlisi, bu acımasız ve size bunları çektiren insanları affetmek...
Kendinize olan saygınızı yok etmek anlamına gelmez miydi?

Gelirdi.

Amoré Tanrı'nın da bir gururu vardı,
Kendine edilen bu sözleri,
Bu saygısızlığı kabul edemeyecek kadar
Yüce ve güçlü Omega.

"Eğer kendini a-affettirmek istiyorsan Katsuki..."

Sarışın kızarmış gözlerini asla açmadı, sanki her şeyi biliyormuşcasına... hak ettiğini çekmesi gerektiğini biliyormuşcasına sustu.

Hep bu susmalar öldürmedi mi bizi zaten?

Konuşup çözmek varken, ölümü yeğlemeye devam eder miydi?

"Ancak ölümle yüzleşirsen... gerçekten ölümden korkmayacak kadar seviyorsan affedebilirim seni Katsuki..."

Katsuki geri çekildi, koskoca herif önünde bitkin halde, başını eğerek son birkaç söz söyledi.

"Seni her şeyden, hayatımdan bile çok seviyorum."

Acı bir tebessüm etti Omega, gülümsedi ve sırtındaki silahı öylece o narin ellerine doğru aldı, her şeyin yakıştığı o güzel oğlana, o narin ellerine bir silah oturmuyor, yakışmıyordu...

"Öyle olsa iyi olur çünkü... gururuma daha fazla yediremiyorum...-

Silahı öylece pes etmiş Sarışının alnına doğru dayadı, namlu bazen kalbe de batabiliyordu...

Çünkü eğer seni affedersem! O tacizler! Yaşadıklarım! Nasıl gururuma yediririm!? Ke-kendime nasıl böyle bir saygısızlık yapabilirim aşkım!?"

Haksız değildi, kim bu kadar travmayı hak ederdi ki..?

O kızıllar gözünü yumdu,
Kendi eline bir öpücük kondurup,
Pembe dudaklara parmağını yasladı son kez.

Tatlı ama içinde iğrençlik olmayan, dolaylı yoldan bir öpücük.

Gülümsedi Sarışın, ölüm burnunun dibinde iken.

İzuku gözyaşlarının arasında öylece zor bela titreyen eliyle tetiği çekti,