Amoré God | ᵇᵃᵏᵘᵈᵉᵏᵘ

- Sept -

_şimdiki zaman_

İzuku masasına yaslanıyor, siyah eldivenlerine sinen tütününü içerek Uraraka ile sohbet ediyordu.

"Ah sevgili Uraraka, bugün çok kederliyim."

Uraraka başı ile onayladı.

"Babanızın ölüm yıldönümü değil mi? Onun için ziyaret isteklerinizi önceden hazırladım, her sene yaptığınız gibi."

Omega gülümsedi kadına doğru, minnettarlığını ancak böyle belli edebiliyordu ona bu üzgün gününde.

"Teşekkür ederim Uraraka-san, böyle günümde bana destek çıktığınız için, bugün otobüsle gidelim olur mu? Normal bir insan gibi, normal bir yaşam gibi... Bugün normal biri olacağım, sadece bir günlüğüne olsa bile normal olmak... Zavallı babam kanserden vefat etmeden önce bana demişti ki...

"Sen zeki birisin evladım lakin şöhret dertten başka bir şey getirmez, sana acı çektirir, başına dert açar... Dikkatli ol, zekânı doğru kullan. Annenin aksine seni hep sevdiğimi bil..."

O sözlerini beynime öylesine yazdım ki, o kadar haklıymış ki Uraraka-san... Görüyorsun değil mi? Şöhret bana neler yaptı. Boktan bir kişilik bahşetti, linçler yağdırdı başıma, çoğu kez suikast geldi başıma. Acı. Kederliyim, çok kederliyim. Babamı dinlemediğim için."

Uraraka-san gözyaşlarını sakladı.

"Yılın hep bu zamanı normal davranıyor, topluma karışıyorsunuz. İyi olacak mısınız bu sene efendim? Her sene daha çok yıpranıyorsunuz... Sizin kederiniz, benim kederimdir. Önce iyi olacağınızı söyleyin lütfen."

İzuku tütününü söndürdü.

"İyi olacağım Alfa'm, iyi olacağım."

Uraraka kafası ile onaylayarak, Efendisinin hazırlanması üzerine odadan çıktı.

______________________

İzuku üzerine simsiyah tül, kısa etekli elbisesini ve altına ise uzun botlarını giyerek Uraraka ile otobüse binmiş, mezarlığa doğru gidiyorlardı.

Severdi İzuku Uraraka ile gezmeyi, ne yaparsa yapsın sadık bir çalışandı o.

Birlikte yanyana koltuğa oturmuşlar, dolu olan otobüste el ele tutuşuyorlardı. İzuku böyle sakinleşirdi, biriyle el ele tutuşmak sanki kavuşamamış tanrıların birbirlerine uzattığı ellerin tutuşması gibiydi onun için.

"Bu sene dualarınız ve hayalleriniz kabul ola."

İzuku kıkırdadı.

"Tanrı'ya inanmadığımı ikimizde biliyoruz Uraraka-san."

Uraraka hafif tebessüm ettiğinde, her şey yoluna girmiş gibi hissettiğinde birden otobüs durmuş ve tüm yolcular inmeye başlamıştı. Nedense herkes çok aceleciydi.

"Bir arıza mı çıktı?"

Uraraka şaşırdı.

"Sanmam, bakayım."

Tüm otobüs boşaldığında inen kişinin hemen ardından Uraraka da inecekti ki, kapı kapandı.

"Hay sikeyim- yoksa!"

Uraraka kapıya tekme atacağı sıra otobüs hızla hareket etmeye başlamış, delicesine bir magandalıkla sürülüyordu. 
Alfa bu hızla yere düşmüş efendisine sesleniyordu.