ငါချစ်တာမင်း [Completed]

❣️17❣️

Zawgyi

ကံၾကမၼာသည္ တစ္ခါတစ္ရံ က်ည္ဆယ္တတ္၏။ ကြၽန္ေတာ့္အစ္ကိုစီ၌ အလုပ္လုပ္ေနေသာ ရွင္းအေၾကာင္းကို အမွတ္မထင္ ကြၽန္ေတာ္ၾကားခဲ့ရသည္။ ရွင္း စင္ကာပူ႐ုံးခြဲသို႔ ဘြဲ႕ရၿပီးေနာက္ ထြက္သြားေတာ့မည္။

ထိုသတင္းၾကားခ်ိန္ ကြၽန္ေတာ္အ႐ူးမီးဝိုင္းျဖစ္ခဲ့ရ၏။ ရွင္းကို မလႊတ္ႏိုင္ပါ။ ရွင္းသည္ ကြၽန္ေတာ့္ေဘး၌သာ ေနရမည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ အႀကံအစည္မ်ား ထုတ္ခဲ့သည္။

လူႀကံလွ်င္ဘာမဆိုျဖစ္ႏိုင္ေသာ သေဘာအရ ကြၽန္ေတာ့္အႀကံအစဥ္မ်ား ျဖစ္ေျမာက္ခဲ့သည္။ ခြန္အေပၚ၌ ကြၽန္ေတာ္ရက္စက္ခဲ့မိသည္။

ထိုေန႔၌ ကြၽန္ေတာ့္ေဘးအိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ရွင္းကို ၾကည့္ရင္း ကြၽန္ေတာ့္အစီအစဥ္မ်ား စတင္ရင္ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။

"လုပ္ငန္းစလိုက္ေတာ့"

ကြၽန္ေတာ့္ တပည့္မ်ားကို လွမ္းဆက္၍ ေျပာလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ကြၽန္ေတာ္ ရွင္းကိုယ္ေလးကို ဖက္၍ အိပ္စက္လိုက္သည္။ မအိပ္ခင္ ရွင္းမသိေအာင္ နဖူးထက္ အနမ္းေႁခြခဲ့မိသည္။

အတၱရွင္းဟုေသာ လူသားသည္ မင္းညႇိဳ႕တာရာအနီး၌ ညႇိဳ႕ယူဖမ္းစားခံရသူတစ္ေယာက္လို ထာဝစဥ္ရွိေနရမည္။ အေတြးမ်ားသည္ ႏႈတ္ခမ္းထက္ေရာက္လာေသာ အခါ အၿပဳံးပန္းပြင့္လန္းခဲ့၏။

မိုးမလင္းခင္ ထြက္ေပၚလာေသာ ဖုန္းသံေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္အစီအစဥ္အဆင္ေျပေၾကာင္း ခန႔္မွန္းမိခဲ့သည္။

"တာရာ...ခြန္ေဆး႐ုံေရာက္ေနလို႔ လာခဲ့ေပးႏိုင္မလား"

အက္တတ္တတ္ခြန္အသံေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ စိတ္မေကာင္းပါ။ သို႔ေသာ္ ခြန္ကို အသုံးခ်မွ အဆင္ေျပမည္။

'ေတာင္းပန္ပါတယ္ ခြန္'

ခြန္ကို လာခဲ့မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၿပီး ရွင္းကို ႏႈိးရသည္။ မနက္ေစာေစာ ရွင္းအား အိပ္ေရးပ်က္ေစမိေသာ္လည္း သူမပါလို႔ မျဖစ္ပါ။

အိပ္မႈံစုန္မႊားျဖင့္ ႏိုးလာေသာ ရွင္းသည္ ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ ကင္းကို စိတ္ပူေန၏။ ရွင္းစိတ္ပူမႈကို ရထားေသာ ကင္းကို သိပ္မေက်နပ္ေသာ္လည္း လ်စ္လ်ဴရႉလိုက္သည္။ ရွင္းက ကြၽန္ေတာ့္ကို အရင္ပူသည္ေလ။