KARMEN | Yarı Texting

0.1

0.1

Selam! Yeni bir texting kurgusuyla geldim ki Civciv | Texting'i bitireli uzun zaman oluyor... Hala okunuyor fakat ben tekrar okumaya gidemiyorum. Kaldırmayı düşündüm ama ilk kurgumken ve okunma sayısı benim için iyi bir yerdeyken kaldıramadım.

Her neyse, umarım bu kurguda da aynı şeyleri düşünmem ilerleyen zamanlarda.

Ayrıca yukarıdaki medyadaki editte olan kişiler gerçekten de kitabın karakterli değil ama istiyorsanız öyle hayal edebilirsiniz^^
Karakter koymayı düşünmüyorum kitaba, keyfinize bakın^^

Ve editi hazırlayan yakın arkadaşım Eylül... Çok teşekkür ederim🤍 creaseaware

İlk bölüm yayım tarihi "24.7.22"

İyi okumalar🤍

***

Ardına bakmayıp çekip giderken,
Doğru mu yaptın sanki beni dinlemezken?
Sen sevgilim, gözlerimin içine bakıp beni sevdiğini söylediğinde,
İnandım sana.
İnandım, beni bırakmazsın sandım,
Çekip gittin.

Benim için gelen insanlarla vedalaşıp alkışlar eşliğinde sahneden inerken arka tarafa, kulise geçtim. Verdiğim konserlere binlerce kişi geliyordu ve bu his inanılmaz bir şeydi. Bir şeyleri başardığımı hissettiriyordu konser günleri. Ya da işte yeni bir şarkım çıktığında aldığım yorumlar... Bu gece benim için bitmişti. En azından öyle umuyordum. Benim için ayrılmış olan odaya girip kendimi yorgunlukla koltuklardan birine attığımda ayağımdaki topuklu ayakkabıları çıkarmaya çalışıyordum. ''Neden bağlamalı giydim ki?'' diyerek sızlandığımda odaya en yakın arkadaşım ama aynı zamanda menajerim olan Haktan girdi.

''Karmen mükemmeldin!'' diye dibimde bittiğinde topuklu ayakkabılardan kurtulmuştum sonunda. Beyaz elbisemin eteğini düzeltip koltukta iyice yayılınca ayaklarımı da önümdeki sehpanın üzerine uzattım. Benden rahatı da yoktu, benden yorgunu da yoktu.

Başımı kaldırdım ve Haktan'a baktım. Siyah saçlı, koyu kahve gözlü ve beyaz tenli biriydi. Uzun boylu ve hafif yapılıydı da. Kısa boylu biri yok muydu şu erkeklerde? ''Biliyorum.'' deyip mütevazılığımı(!) konuşturduğumda ilk başta gözlerini devirse de hemen ardından koltuğa, yanıma oturdu. ''Son şarkını söylediğinde ağlayıp bırakacaksın sandım.''

''Hayır tabii ki saçmalama Haktan.'' diye tersledim onu. Başım geriye yaslı ve gözlerim kapalıydı. ''Görüneni söyledim sadece.'' dediğinde omuz silkmekle yetindim. Birkaç saniye sonra odanın kapısı tıklatıldığında gözlerimi açıp Haktan'a baktım ''Kim bu şimdi?'' dercesine. Dudaklarını büzdüğünde ayağa kalktı. ''Kim bilir kim yani.'' Kapıya ulaşıp kulpu çevirdiğinde kapı açılmıştı. Başım hala geriye yaslı ve ayaklarım sehpanın üzerindeydi. Haktan'ın açtığı kapıdan dışarıya baktığımda görevli olduğunu gördüm. Önemsiz bir şey diyeceğini düşünerek gözlerimi kapattığımda kız konuştu. ''Karmen Hanım dışarıda magazin haberi yapmak için gelen spikerler var. Röportaj vermeniz gerekebilir.''

Gözlerim kapalı sordum. ''Vermek zorunda mıyım ya?'' Kızdan cevap beklerken Haktan konuştu. ''Bence versen iyi olabilir. Sürekli olarak kaçıyorsun. Zamanı gelmedi mi sence de?''

Gözlerimi açtım, başımı kaldırdım ve ayaklarımı yere indirdim. Ellerim iki yanımda koltuğa yaslıyken Haktan'a bakıyordum. ''Kaçtığım falan yok. Bir kere konuşursam daha çok üzerime gelecekler.'' Başını iki yana salladı. ''Aksine, röportaj verirsen en azından iki üç cümle konuşsan yeter. Hakkında hiçbir şey bilmedikleri için daha çok başına üşüşüyorlar.'' Ayağa kalkıp parmaklarımı saçlarımdan geçirdim. Saçlarımı arkaya attığımda yanlarına ilerledim. Görevli kız hala buradaydı. Onun önünde Haktan'la bu konuyu konuşmak istemiyordum. Kıza baktığımda mesajı almış gibi başını sallayıp ilerlemişti koridorda. Kapıyı çekip kapattığımda kulp Haktan'ın elinden kaymıştı. Kapıya yaslanıp ona baktığımda ''Ne?'' dedi.