KARMEN | Yarı Texting

0.9

0.9

Oylamayı ve yorum yapmayı unutmayın<3

21822🤍

***

Birbirimizin gözlerine bakmaya devam ederken ben Barlas'ın gözlerinden geçen ifadeleri adlandırmaya çalışıyordum. Özlem odaklıydı. Ben onun gözlerinde özlemi bu kadar net, bu kadar uzun süre görmemiştim. Garip hissettiriyordu. Bu adam benim içimde garip bir yere sahipti.

Az önce özlemle bakmıştım gözlerine ama görmemiş olmasını umuyordum.

O kadar cümleler kurduktan sonra ona özlemle bakmak aptallıktı. Ama elimde değildi. Kontrol edememiştim duygularımı. Ben hiçbir şeyi kontrol edemiyordum. Şaşırmamak gerekti.

"İlk olarak ev konusunu daha detaylı açıkla Karmen." Efe'nin sesi beni kendime getirirken bakışlarımı zor da olsa Barlas'ın ela harelerinden ayırdım. Ama o hala bana bakıyordu ve bu benim kelimelerin dudaklarımın arasından çıkmasına engel oluyordu.

Fakat Efe'nin ısrarlı bakışlarını görünce boğazımı temizlemek zorunda kaldım. "Az önce söylemiştim aslında." O buraya geldiğinden beri ilk defa net bir şekilde sesimi çıkarabilmiştim. Az önce dudaklarımın arasından çıkan adı, tamamen fısıltı ve ikimizin duyabileceği yükseklikteydi.

"Ne zamandan beri biriktiriyorsun para?" Sorusu üzerine anlık bir derin nefes alsam da  konuştum. "Babam okutmayacağını söylediğinden beri. Günlük harçlıklarımı biriktirmekle başlamıştım. Sonra konserlerim falan oldu işte." Kaşları çatıldı Efe'nin. Haktan hala sessizliğini koruyordu ama eli sımsıkı bir şekilde elimi tutuyordu. Kaçıracaktı sanki beni buradan. Kaçırsındı. Ben bu ani oluşturulan ortamı beğenmemiştim.

"Sizin haberiniz var mıydı en başından?" dedi Haktan ve Barlas'a hitaben Efe. İkisi de başını salladı ama konuşan Barlas oldu. Sesi... Sesi içimi titretiyor ve beni derin bir hüzne boğuyordu.

"Konuyu açıp fikri veren bizzat bendim." Dudaklarını yaladı basitçe. Ama bu gözüme hiç olmaması gerektiği kadar hoş gözükmüştü. Gözlerim anlık olarak dudaklarına, oradan da tekrar yüzüne tırmanmıştı.

"Bana hiçbir şey söylememesi de senin fikrin miydi?" diye sordu Efe alaylı bir şekilde. Sinirliydi. Ama siniri korkutmadı beni. Bazı belirli şeyler dışında birine vurduğunu hiç görmemiştim bile. Fiziksel bir kavgaya dönüşmezdi umuyorum ki.

Başını iki yana salladı ciddi bir şekilde Barlas. Siyah kaşları çatılmıştı hafifçe. "Tamamen Ege'nin kendi düşüncesi ve isteğiydi. Karışamazdım, fikrimi söyledim ve karışmadım da." Pekala, olanları doğru bir şekilde aktarıyordu. Ama beni de korusaydı iyi olmaz mıydı sanki?

Efe'nin bakışları bana döndüğünde bakışlarımı kaçırdım. "Kızamıyorum da sana." dediğini duydum. Ardından bir şeyler mırıldandı ağzının içinde ama anlayamadım.

"Peki okul konusu? Onun için açıklamanız ne? Bana söylememeniz konusu için söylüyorum."

Omuz silkti basitçe Barlas. Sözcümüz oydu sanki. "Yine Ege'nin kendi isteği üzerineydi sana söylenmemesi. Ege kendince haklıydı ve yine bir şey söylemek bize düşmezdi." Dudaklarımı gerginlikle ısırmaya başladığımda Efe derin bir nefes aldı sabırla. Çok güzel sabrını sınamıştım bu gece. Ama yapabileceğim bir şey yoktu ki.

"Başka bir şey de yok sanırsam?" dedi Barlas sorarcasına. Ardından devam etti. "Bu soruları eminim ki Ege ve hala sus pus oturup varlığının dünya üzerinden yok olup onu unuttuğumuzu düşünen Haktan da cevaplardı."