KARMEN | Yarı Texting

1.0

1.0

Oylamayı ve yorum yapmayı unutmayın lütfen<3

21822🤍

***

"Kamer!" diye bir bağırma sesi duyduğumda endişeyle gözlerim aralanmıştı. Kimdi öyle bağıran? Bir şey mi olmuştu? Bağırış sesiyle uyandığım için kendime gelmemi beklerken yatağımdan kalktım. Odamın kapısına ilerleyip kulpa aşağıya doğru kuvvet uyguladım ve kapının açılmasını sağladım.

"Kamer!" diye bir ses yine duyduğumda sesin dışarıdan geldiğini fark ettim. Kaşlarım çatılırken odaya geri girdim ve pencereye doğru adımladım. Camı açıp başımı dışarı çıkardığımda dört kişi olan erkek grubuyla karşılaştım. Başımı pencereden dışarı çıkarır çıkarmaz hepsinin dikkatini çekmiştim.

Aralarından sarı saçlı ve buradan görebileceğim parlaklıkta olan mavi gözlü çocuk "Hah!" dedi ilk önce. "Sonunda bir insan evladını görebildik. Mahalle ayağa kalktı!"

Dudaklarımı yalayıp diğerlerinin üzerinde gözlerimi gezdirdim. Her türden vardı bu grupta. Sarışın, esmer, kumral, kızıl. Maşallahtı yani. İsteseler denk getiremezlerdi.

"Konuşmayı mı bilmiyor acaba?" dediğini duydum sarışın olanın. İkinci katta oturuyorduk, duymak zor değildi.

Gözlerimi devirdim bu söylediğine. "Efe'yi aramak yerine bağırarak uyandırmaya çalışma fikri senden çıktıysa hiç şaşırmayacağım."

"Sen Karmen misin?" dedi kızıl saçlı olan. Başımı sallayarak ona onay verdiğimde konuşacaktı ki sarışın olan lafını böldü. "Daha farklı düşünmüştüm."

"Nasıl düşünmüştün pardon da?" Gözleri kısıldı. "Daha sevecen biri?" dediğinde gözlerimi devirmekle yetinmiştim. Konuşmaya devam etti ardından. "Ayrıca bağırma fikri benim değildi. Aradık açmadı, daire numarasını da bilmiyorduk."

"Siz şu beşli arkadaş grubu musunuz?" Başını salladı kızıl saçlı olan.

"Efe'yi aramakla uyanmayacağını biliyor olmanız gerek."

"Kapıyı açacak mısın?" Esmer olan çocuk konuştuğunda ona baktım. Dik dik bakıyordu bana. Kaşlarımı kaldırdığımda alayla güldüm ve içeri girdim. İlk işim lavaboya gitmek oldu. Elimi yüzümü yıkayıp kendime geldiğimde lavabodan çıkıp Efe'nin odasının önüne geldim. Daha sonra sırf onları oyalamak için vazgeçip odama geri döndüm. Dolabımı açıp içerisinden açık mavi kot pantolon ve beyaz crop top giydim. Beyaz converselerimi giyerdim bugün sanırsam. Saçlarımı tarayıp açık bırakmakla yetindim. Makyaja gerek yoktu, çok üşenmiştim. Yatağımı toplayıp odamdan çıktığımda "Kızım dalga mı geçiyorsun?!" diye bir ses duydum. Sarışın olanın sesiydi bu. Kendi kendime alayla güldüğümde Efe'nin odasının önüne gelmiştim. Kapısını tıklatmadım çünkü uyuduğunu biliyordum. İçeri girdim. Mışıl mışıl uyuyordu gerçekten de. Kaşları çatılmıştı hafiften. Kahve saçları dağılmış yer yer yüzünü kapatıyordu.

Yanına yaklaşıp omzuna işaret parmağımla bir kez dokundum. "Uyan." dediğimde hiçbir tepki alamamıştım. Omuz silkip diyafondan kırmızı tuşa basıp kapının açılmasını sağladım. Onlar gelene kadar evi kontrol ettim. İkisi de yoktu. Rahat bir nefes aldım. İkisiyle de uğraşamayacaktım çünkü.

İki gün önce Barlas'ı uzun zaman sonra ilk kez gördüğüm gün Efe'yle eve döndüğümüzde evden hızlıca çıkıyorlardı. Ne olduğunu bilmiyorduk. Açıklama yapmamışlardı bize. İki gündür de ortalıkta yoklardı. Gelmeselerdi keşke.